Η Goldman Sachs ήταν πολύτιμη αρωγός του κ. Γ. Αλογοσκούφη στην υλοποίηση όλων των μεγάλων «επιτευγμάτων» της νεοκαραμανλικής εποχής, από την εισαγωγή στο Χρηματιστήριο του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου ως την εξαγορά της Finansbank από την Εθνική Τράπεζα και του ΟΤΕ από την Deutsche Τelecom.
Ωστόσο, η «ελληνική δράση» της Goldman ξεκίνησε το 2001, όταν μετέτρεψε παλαιά δάνεια του Δημοσίου (σε δολάρια και γεν) σε νέα δάνεια σε ευρώ. Στην εν λόγω συμφωνία πρωτοστάτησε η κυρία Αντιγόνη Λουδιάδη , στέλεχος της τράπεζας με ιδιαίτερη γνώση των σχετικών χρηματοοικονομικών προϊόντων. Επρόκειτο για «ανταλλαγή νομισμάτων» (currency swap), για κάτι που εκ πρώτης όψεως φαίνεται αθώο. Για να αποφύγει μια κυβέρνηση τους συναλλαγματικούς κινδύνους (λέγεται ότι οι τότε διακυμάνσεις του γεν επιβάρυναν τις ομολογιακές δόσεις) είναι εύλογο να θέλει να μετατρέψει τα δάνειά της στο νόμισμά της.
Ο Διάβολος όμως κρύβεται στις λεπτομέρειες και αρκετοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι η Goldman Sachs είχε εφεύρει πολλές λεπτομέρειες για να τον κρύψει. Αφού τονιστεί ότι η διαδικασία ήταν καθ΄ όλα νόμιμη, επισημαίνονται τα εξής: Η μετατροπή του δανείου έγινε σε μια... θεωρητική ισοτιμία ανάμεσα στα νομίσματα. Ετσι, τα δάνεια (σε δολάρια και γεν) που αντιστοιχούσαν, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, σε 10 δισ. ευρώ (με την τρέχουσα, την ημέρα της μετατροπής, ισοτιμία) μετατράπηκαν σε... 7,5 δισ. ευρώ (με βάση τη συμφωνηθείσα θεωρητική ισοτιμία). Τα υπόλοιπα 2,5 δισ. «εξαφανίστηκαν» από το δημόσιο χρέος. Μετατράπηκαν σε μια «συμφωνία» της χώρας με την Goldman που δεν λογιζόταν ως «δάνειο» της τράπεζας προς τη χώρα, αφού με βάση τα ισχύοντα καταγράφηκε ως «συναλλαγματική μετατροπή».
Η Ελλάδα συμφώνησε να αποπληρώσει το ποσό αυτό ως το 2015. Η «συμφωνία» όμως ήταν στην πραγματικότητα ένα «σύνθετο χρηματοοικονομικό προϊόν» που εμφάνισε «απρόβλεπτη συμπεριφορά». Λίγα χρόνια μετά οι δόσεις άρχισαν να αυξάνονται απότομα. Επήλθε αναδιαπραγμάτευση το 2005 (χάρη στην οποία λέγεται ότι «ζεστάθηκε» η σχέση της Goldman με την κυβέρνηση Καραμανλή ) και επεκτάθηκε ο χρόνος αποπληρωμής ως το 2037. Τελικώς η συμφωνία μετατράπηκε σε ένα «χρηματοοικονομικό εργαλείο» που ονομάστηκε «Τitlos» και μεταπωλήθηκε από την Goldman στην Εθνική Τράπεζα. Και σήμερα ο Τitlos βρίσκεται στα «σεντούκια» της ΕΚΤ στη Φραγκφούρτη. Κατατέθηκε ως ενέχυρο για την άντληση ρευστότητας.
Είναι πάντως χαρακτηριστικό ότι τα αρχικά συμβόλαια (και οι τροποποιήσεις τους) φυλάσσονται σήμερα στο Γενικό Λογιστήριο σαν να πρόκειται για ράβδους εμπλουτισμένου ουρανίου. Ουδείς τα αγγίζει, ουδείς παραδέχεται ότι τα έχει διαβάσει και ουδείς προτίθεται να τα δημοσιοποιήσει. Εκτός κι αν ζητηθούν από την (προς το παρόν εν αναμονή...) Εξεταστική Επιτροπή για τα στατιστικά στοιχεία.
(Via TO BHMA RSS FEED.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου