SOS για τον καρκίνο του στοματικού σεξ

EDO PRAGMATIKA EXOYME ENA PROBLIMA....

Sent to you by George via Google Reader:

SOS για τον καρκίνο του στοματικού σεξ

via TA NEA RSS FEED on 3/26/10

Ο αριθμός των σοβαρών καρκίνων στο κεφάλι και στον λαιμό που σχετίζονται με έναν ιό ο οποίος μεταδίδεται με το στοματικό σεξ, ανεβαίνει κατακόρυφα, αναφέρουν βρετανοί ερευνητές.

Things you can do from here:

• Subscribe to TA NEA RSS FEED using Google Reader
• Get started using Google Reader to easily keep up with all your favorite sites

«Το κράτος κατέχει το 96% της εκκλησιαστικής περιουσίας»

 

 

Sent to you by George via Google Reader:

 

 

«Το κράτος κατέχει το 96% της εκκλησιαστικής περιουσίας»

via ΣΚΑΪ - Κυριότερες Ειδήσεις on 3/26/10

«Το 96% της περιουσίας της εκκλησίας το έχει πάρει το κράτος, σε ιστορικές διαφορετικές περιόδους» δήλωσε στην τηλεοπτική εκπομπή του ΣΚΑΪ «Πρώτη Γραμμή» ο Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος. Τι δήλωσε για το θέμα ο Μ. Σταθόπουλος.

 

 

Things you can do from here:

• Subscribe to ΣΚΑΪ - Κυριότερες Ειδήσεις using Google Reader
• Get started using Google Reader to easily keep up with all your favorite sites

 

 

Διερεύνηση όλων των προμηθειών της Daimler στην Ελλάδα διέταξε το υπουργείο ...

 

 

Sent to you by George via Google Reader:

 

 

Διερεύνηση όλων των προμηθειών της Daimler στην Ελλάδα διέταξε το υπουργείο Μεταφορών

via in.gr > Οι τελευταίες ειδήσεις on 3/26/10

Εντολή να διερευνηθούν όλες οι προμήθειες που έχουν γίνει στη χώρα μας είτε απευθείας από την αυτοκινητοβιομηχανία Daimler-Μercedes Βenz, είτε από θυγατρικές της εταιρείες έδωσε το υπουργείο Μεταφορών, μετά την αποκάλυψη ότι η Daimler μοίρασε σε κρατικούς αξιωματούχους «μίζες» δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων σε τουλάχιστον 22 χώρες για να εξασφαλίσει κυβερνητικά συμβόλαια.

 

 

Things you can do from here:

• Subscribe to in.gr > Οι τελευταίες ειδήσεις using Google Reader
• Get started using Google Reader to easily keep up with all your favorite sites

 

 

Ο κίνδυνος διάλυσης της ΕΕ και η πρόκληση του ...

 

 

Sent to you by George via Google Reader:

 

 

Ο κίνδυνος διάλυσης της ΕΕ και η πρόκληση του ...

via Το Πρώτο Θέμα - Οικονομία - Επ by editor@sofokleous10.gr on 3/24/10

 

Σα manager ποδοσφαιρικής ομάδας, ο Wolfang Schauble, υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, είναι απρόθυμος να δώσει χώρο στους αντιπάλους. Με τη Γερμανία να βρίσκεται  στις 16 καλύτερες χώρες της ευρωζώνης καθώς αναδεικνύεται από την ύφεση, δε υπάρχει λόγος  να εκχωρηθούν τα πλεονεκτήματά της.

 

Αλλά ενώ μια τέτοια τοποθέτηση μπορεί να είναι σωστή στον αθλητικό χώρο, τα σχόλια του κ. Schauble στην Ομοσπονδιακή Βουλή, ή στο Κοινοβούλιο, έχουν δημιουργήσει αγανάκτηση παντού στην Ευρώπη. Καθώς η συνέπεια  της οικονομικής κρίσης κινείται σε μια νέα φάση στη οποία οι σχετικές εστίες είναι περισσότερο στην ευρύτερη πραγματική οικονομία και τα δημόσια οικονομικά απ' ό,τι στις τράπεζες και άλλους βεβαρημένους τομείς, η Γερμανία αντιμετωπίζει τις κατηγορίες ότι δεν είναι πλέον ομαδικός παίχτης.

 

Η καγκελάριος Angela Merkel,  θα φθάσει στη σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης της Πέμπτης στις Βρυξέλλες υπό πίεση όχι λόγω  της απροθυμίας του Βερολίνου να ενισχυθεί η Ελλάδα, το συντροφικό μέλος της ευρωζώνης όπου οι ανησυχίες για τα δημόσια οικονομικά είναι οι οξύτερες. Με την ευρωζώνη να αντιμετωπίζει την πιο ταραχώδη περίοδο της δεδομένου ότι το ενιαίο νόμισμα προωθήθηκε το 1999  – και  που θα μπορούσε να καθορίσει τη μοίρα του -η Γερμανία καλείται να πάρει το προβάδισμα στην προώθηση της ανάπτυξης στην περιοχή.

 

Μετά από εντατικούς ρυθμούς κατά τη διάρκεια  των χρόνων πριν από την παγκόσμια κρίση, οι γερμανοί εξαγωγείς  γρήγορα  ωφελήθηκαν από την οικονομική βελτίωση που ακολούθησε. Αλλά με την κυβέρνηση να κρατά επίσης μια σκληρή στάση στον προϋπολογισμό, και τους καταναλωτές της χώρας προσεκτικούς όπως πάντα, η εγχώρια ζήτηση δεν έχει κρατήσει το ρυθμό  της  καθως η ώθηση στην ευρωπαϊκή  ανάπτυξη ήταν μικρή. Η ομιλία του κ. Schauble  ακολούθησε μια συνέντευξη των Financial Times στην οποία η Christine Lagarde, υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, έκανε δημόσια την κριτική της, ρωτώντας εάν οι χώρες που έχουν τα μεγάλα εμπορικά πλεονάσματα   δεν θα μπορούσαν "να κάνουν κάτι".

 

Μέχρι αργά πέρυσι, το να είναι κάποιος μέλος της ευρωζώνης ενέπνεε μια άνεση, ειδικά για τις μικρότερες χώρες, οι οποίες προφυλάχθηκαν από τις κρίσεις συναλλαγματικής ισοτιμίας. Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη  -το όνειρο ενός μεγάλου μέρους της πολιτικής πλειοψηφίας της ηπείρου από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο- εμφανίστηκε να γίνεται μια πραγματικότητα, ακόμα κι αν παρέμεινε μια νομισματική και όχι πολιτική ένωση. Τώρα, η συζήτηση πέρα από τη Γερμανία έχει τεθεί για  μια ενδεχομένως καταστρεπτική ρωγμή στο 11ο πιο παλαιό μέλος της ευρωζώνης.

 

Για τις πιο αδύναμες χώρες - ιδιαίτερα στη νότια Ευρώπη  - η νομισματική ένωση έχει γίνει στενάχωρη. Οι οδύνες της Ελλάδας ανέβασαν τον κίνδυνο διάλυσης της ευρωζώνης.

 

Με την υποτίμηση νομίσματος που δεν είναι επιλογή, το πείσμα της Γερμανίας δεν δίνει το περιθώριο σε άλλες χώρες παρά να ακολουθήσουν την ανταγωνιστικότητα της , την στοχευμένη στρατηγική της  και τους δεσμευτικούς οικονομικούς όρους της. "Εάν όχι, σηκώστε τα χέρια σας και πείτε, `θέλω να φύγω από το ευρώ", "λέει ο Jacques  Delpla του Συμβουλίου Οικονομικής Ανάλυσης (Conseil d'Analyse Economique), το οποίο συμβουλεύει τη γαλλική κυβέρνηση.  

 

Αυτό όμως δεν το βλέπουν στη Γερμανία. Είναι χώρα όπου οι όποιες επιτυχίες ήρθαν δύσκολα. Στο πρώτο μισό της τελευταίας δεκαετίας, η  Σοσιαλοδημοκρατική κυβέρνηση του Gerhard Schrοder αντιμετώπισε την κοινωνική ανησυχία καθώς ανάγκασε μέσω των δομικών μεταρρυθμίσεων να συγκρατηθούν τα δημόσια έξοδα και να ωθηθεί η ανταγωνιστικότητα αγοράς εργασίας. Τώρα, πολλοί Γερμανοί υποστηρίζουν, ότι πρέπει και άλλες χώρες  να κάνουν  αλλαγές.

 

Οι αναλυτές απορρίπτουν φωνές όπου η Γερμανία θα μπορούσε να αλλάξει τη συμπεριφορά της σε μια νύχτα. "Δεν ζούμε σε μια κεντρικά προγραμματισμένη οικονομία," λέει Jοrg Kramer, οικονομολόγος στην Commerzbank στη Φρανκφούρτη. "Η Γερμανία δεν μπορεί να αλλάξει το πρότυπό της, επειδή είναι το πρότυπο εκατομμυρίων ατόμων και επιχειρήσεων."  

 

Οι Γερμανοί απορρίπτουν επίσης την ιδέα ότι απέτυχαν να υποστηλώσουν την εγχώρια ζήτηση. Κατά τη διάρκεια των χειρότερων περιόδων της οικονομικής κρίσης, οι επιχορηγήσεις για το μειωμένο ωράριο απέτρεψαν μια απότομη άνοδο στην ανεργία. Το λανσάρισμα της ιδέας επιχορηγήσεις "cash-for-clunkers"  στο Βερολίνο για νέες πωλήσεις αυτοκινήτων, που αντιγράφηκε από τις ΗΠΑ μεταξύ άλλων χωρών, σήμαινε ότι ακόμα κι αν η γερμανική οικονομία είναι σε ύφεση  τα  έξοδα του καταναλωτή ουσιαστικά αυξήθηκαν. Η πραγματική προσωπική κατανάλωση ήταν επάνω από 0,3%, έναντι μιας πτώσης 0,6% στις ΗΠΑ.  Το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας μειώθηκε σημαντικά πέρυσι. "Η Γερμανία ήταν σε θέση να χρησιμεύσει ως  σημαντική «προφύλαξη» για την παγκόσμια ζήτηση," υποστήριξε ο Axel Weber, Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας, σε μια ομιλία στη Δανία τη Δευτέρα. 

 

Για να ενισχύσουν την υπεράσπισή τους, οι γερμανοί που χαράζουν πολιτικές  επισημαίνουν επίσης, ότι ακόμη και η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης δεν μπορεί να μετασχηματίσει τις προοπτικές της περιοχής μόνη. Η ισχυρότερη γερμανική ανάπτυξη θα ωθούσε την ζήτηση για εισαγωγές από τη Γαλλία κάτι που ανυψώνει, για παράδειγμα, τη γαλλική οικονομία επίσης. Αλλά τέτοια κέρδη είναι πιθανό να είναι μέτρια. Σύμφωνα με το  Εθνικό Ινστιτούτο Οικονομικών και Κοινωνικής Έρευνας που είναι στο Λονδίνο, του οποίου το οικονομικό πρότυπο χρησιμοποιείται ευρέως στα υπουργεία οικονομικών της Ευρώπης και στις κεντρικές τράπεζες, μια άνοδος 1% στο γερμανικό ακαθάριστο εγχώριο προϊόν αυξάνει το γαλλικό ΑΕΠ 0,2 % στο πρώτο έτος. Ακόμα και τότε, θα υπήρχε ένα μειονέκτημα. Η γρηγορότερη ανάπτυξη της Γερμανίας σχεδόν βέβαια θα οδηγούσε σε γρηγορότερη αύξηση των επιτοκίων.

 

Η άποψη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι ότι στην πρώτη δεκαετία  της νομισματικής ένωσης, το ισχυρότερο μέλος της ομάδας συμπλήρωνε τη χαμένη ανταγωνιστικότητα στα χρόνια μετά από την ένωση της Ανατολικής και της Δυτικής Γερμανίας το 1990. Ο Jean-Claude Trichet, Πρόεδρος της ΕΚΤ, είπε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τη Δευτέρα ότι τα εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας ήταν επίσης ένας τρόπος  εξοικονόμησης χρημάτων για έναν γρήγορα γηράσκοντα πληθυσμό.

 

Κατά συνέπεια η γρήγορη γερμανική ανάπτυξη θα μεγάλωνε τους φόβους της ΕΚΤ για υψηλότερο πληθωρισμό. Για το γαλλικό Υπουργείο Οικονομικών, οι υψηλότερες δαπάνες δανεισμού θα εξάλειφαν λίγο πολύ τα ευεργετικά αποτελέσματα στα εισοδήματα της ισχυρότερης γερμανικής ανάπτυξης, σύμφωνα με το πρότυπο NIESR. "Ακόμη και σε μια νομισματική ένωση, πρέπει να βάλετε το σπίτι σας σε τάξη. Δεν μπορείτε να περιμένετε να γίνει από άλλους, "λέει ο Ray Barrell, διευθυντής ειδήσεων.

 

Κατά συνέπεια, η οικονομική μοίρα των χωρών της ευρωζώνης βρίσκεται στα χέρια τους.  Κίνδυνος υπάρχει στην εκδοχή ενός καταστροφικού γείτονα επαίτη  που μπορεί να ακολουθήσει αντιπληθωριστική πολιτική εξόδων (με νίκη της Γερμανίας στις ποινικές ρήτρες).  

 

Άλλες χώρες αναγκάζονται να μειώσουν τους μισθούς, κάτι που σημαίνει ότι η Γερμανία θα χάσει την ανταγωνιστικότητα. Έτσι τι θα κάνουν οι Γερμανοί ;" ρωτά ο  Paul De Grauwe, καθηγητής οικονομικών στο πανεπιστήμιο τoυ Leuven Πανεπιστημίου του Βελγίου. "Το πρότυπό τους, για το οποίο είναι τόσο υπερήφανοι, θα φθίνει... Πάρα πολλές χώρες θέλουν να στηρίξουν το πρότυπό τους στα πλεονάσματα εξαγωγής - και αυτό δεν είναι ένα πρότυπο που θα οδηγήσει στην εγχώρια ζήτηση και την ανάπτυξη." Ακόμα χειρότερα, η πίεση από τις χρηματιστηριακές αγορές που δημιουργούνται από την κρίση πέρα από την Ελλάδα μπορεί να αναγκάσει άλλες κυβερνήσεις να κρατήσουν σε χαμηλά επίπεδα τα έξοδα όταν  οι οικονομίες τους είναι ασθενείς, υπονομεύοντας κατά συνέπεια περαιτέρω προοπτικές ανάκαμψής τους.

 

Είναι πράγματι όλα θέμα απαισιοδοξίας; Όχι απαραιτήτως. Η οικονομία της Γερμανίας  μπορεί να προσαρμοστεί αυτόματα. Ο κ. Delpla στο Conseil d'Analyse Economique επισημαίνει ότι ως αποτέλεσμα της μετριοπάθειας αμοιβών, τα εταιρικά κέρδη έχουν αυξηθεί σε περίπου 40 % του ΑΕΠ - πολύ υψηλότερα από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Η κάποια επανισορρόπηση εμφανίζεται αναπόφευκτη, δεδομένου ότι τα "γερμανικά συνδικάτα θα θυμώσουν καθώς δε βλέπουν τους μισθούς τους να ανεβαίνουν", λέει.

 

Ο κ. Weber υποστηρίζει ότι η προηγούμενη επιτυχία εξαγωγής της Γερμανίας "ωθήθηκε από την ισχυρή αλλά τελικά μη αποδεκτή παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη" που είναι απίθανο να επαναληφθεί, προσθέτοντας: Οι "γερμανικές επιχειρήσεις θα πρέπει φυσικά να εστιάσουν περισσότερο στην εγχώρια αγορά από πριν."

 

Αλλού, οι τιμές μπορούν να πέσουν, βοηθώντας άλλες χώρες να επανακτήσουν την ανταγωνιστικότητα. "Θα είναι φτηνότερο για έναν Γερμανό να πάει διακοπές στην Ελλάδα ή να αγοράσει ένα σπίτι στην Ισπανία," λέει ο κ. Delpla. Η ΕΚΤ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέλουν οι χώρες της ευρωζώνης να πιάσουν τη στιγμή  να επιχειρήσουν μεταρρυθμίσεις της αγοράς εργασίας που θα αυξήσουν την αποδοτικότητα και την ευελιξία δαπανών.

 

Η ανησυχία είναι ότι οι άκαμπτες ευρωπαϊκές οικονομίες θα αργήσουν πάρα πολύ για να προσαρμοστούν, διακινδυνεύοντας την κοινωνική σύγκρουση και τις πολιτικές εντάσεις. Η εμπειρία της Γερμανίας στην προηγούμενη δεκαετία δείχνει ότι μπορεί να πάρει χρόνια για να αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητα εντός της νομισματικής ένωσης της Ευρώπης, στην οποία οι συναλλαγματικές ισοτιμίες καθορίζονται  – και το παγκόσμιο περιβάλλον παλιότερα ήταν ευνοϊκότερο.

 

Η αρχηγεία της Γερμανίας, επιπλέον, μπορεί να αποδειχθεί απλά πάρα πολύ μεγάλη για άλλους. Μέχρι τον περασμένο χρόνο, όταν ήταν αισθητά υψηλότερα από την κατάρρευση στην παραγωγή, οι δαπάνες εργασίας των μονάδων της λίγο αυξήθηκαν σε μια δεκαετία. Κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου, αυτές είχαν αυξηθεί στην Ισπανία, την Ιρλανδία και την Ελλάδα κατά 25% ή περισσότερο. Ακόμη και η Γαλλία παρουσίασε αύξηση σχεδόν 20 %.

 

"Το μέγεθος [ της προσαρμογής που απαιτείται ] είναι τόσο μεγάλο που πρόκειται να είναι εξαιρετικά μακρύ και επίπονο  – ειδικά εάν είμαστε σε ένα περιβάλλον πολύ χαμηλού-πληθωρισμού," λέει ο Jean Pisani-Ferry (Bruegel,Βρυξέλλες) "Εάν οι γερμανικοί μισθοί είναι παγωμένοι, είναι σχεδόν μάταιο το τι μπορείτε να επιτύχετε σε μια χώρα όπως η Ισπανία."

 

Η εύθραυστη οικονομική ανάπτυξη θα μπορούσε επίσης να επιδεινώσει τις αδυναμίες στο οικονομικό σύστημα της ευρωζώνης. Για την πρώτη δεκαετία του ευρώ, η αργή ανάπτυξη της Γερμανίας σήμαινε ότι τα επιτόκια της ευρωζώνης τέθηκαν σε ένα επίπεδο που τώρα φαίνεται πάρα πολύ χαμηλό για να αποτρέψει τη φούσκα στις τιμές των σπιτιών σε χώρες όπως η Ισπανία και η Ιρλανδία. Τώρα, η κατάσταση έχει αντιστραφεί και, στον καθορισμό των επιτοκίων για την περιοχή συνολικά, οποιοσδήποτε κίνδυνος ανόδων που συμπιέζει τις πιο αδύναμες χώρες ακόμη περισσότερο. Η νομισματική ένωση σημαίνει ότι "πρέπει να τεθούν τα επιτόκια για το μέσο όρο - αλλά ο μέσος όρος είναι καθαρώς στατιστική. Δεν υπάρχει καμία πραγματικότητα πίσω από το, "λέει ο κ. Pisani-Ferry.

 

Ο κ. Kramer της Commerzbank λέει ότι τα επόμενα χρόνια μπορούν να δουν την ευρωζώνη να μετατρέπεται περισσότερο μια "ένωση μεταφοράς"  – στην οποία οι καλύτερες σε απόδοση χώρες πρέπει να βοηθήσουν τα πιο αδύναμα μέλη. "Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει να λέει η Γερμανία « δεν είμαστε πλέον πρόθυμοι να υποστηρίξουμε τα πιο αδύναμα μέρη της ΕΕ", και οι Έλληνες να λένε ότι δεν είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν πολιτική που υπαγορεύεται από τους Γερμανούς, "αυτός προσθέτει. "Ο κίνδυνος διάσπασης της ευρωζώνης δεν μπορεί να αποκλειστεί  σε 10 έως 15 χρόνια - και αυτό είναι μια συνέπεια της διεύρυνσης των αποκλίσεων της ευρωζώνης."

 

Εάν ο κίνδυνος μεγαλώσει, η Ευρώπη θα μπορούσε να αντιμετωπίσει ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι.

 

 

Things you can do from here:

• Subscribe to Το Πρώτο Θέμα - Οικονομία - Επ using Google Reader
• Get started using Google Reader to easily keep up with all your favorite sites

 

 

Τι κερδίζει η Ελλάδα προσφεύγοντας στο ΔΝΤ;

Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου υπαινίσσεται, και όχι καλυμμένα, ότι από τη στιγμή που δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα καμιά παροχή ουσιαστικής στήριξης από την Ε.Ε., η Ελλάδα μπορεί να ζητήσει βοήθεια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Και αυτό παρά την αρνητική στάση των ευρωπαϊστών και τους φόβους τους ότι μια ενδεχόμενη ελληνική διάσωση από το ΔΝΤ θα 'γράψει' ως μέγιστη ταπείνωση για το ενιαίο νόμισμα. (Η Γερμανία όμως, καθόλου τυχαία, δείχνει να βλέπει όλο και πιο θετικά το ενδεχόμενο να πληρώσει κάποιος άλλος τον λογαριασμό της Ευρωζώνης).

Αλλά ο κ. Παπανδρέου μπορεί να έχει κι άλλους λόγους που τον κάνουν να θέλει να προσφύγει στο ΔΝΤ: θα του έρθει πολύ πιο φθηνά.

Η Ελλάδα πρέπει να χρηματοδοτήσει δύο μεγάλες εκδόσεις μακροπρόθεσμων ομολόγων που λήγουν μέσα στην άνοιξη, μια έκδοση ύψους 8,2 δις ευρώ που λήγει τον Απρίλιο και μια έκδοση 8,5 δις ευρώ που λήγει τον Μάιο. Υπό τις παρούσες συνθήκες οι αγορές θα ζητήσουν για το 10ετές ομόλογο αποδόσεις γύρω στο 6,36%, δηλαδή δύο φορές παραπάνω από τη Γερμανία. Ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου και ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου επιδίδονται ως εκ τούτου σε αλλεπάλληλα ταξίδια - αστραπή στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και τον κόσμο διαμαρτυρόμενοι για τα υψηλά σπρεντ.

Σε περίπτωση όμως που η Ελλάδα δανειστεί, ας πούμε, 10 δις ευρώ από το ΔΝΤ, θα το κάνει με επιτόκιο 2,7%. Με άλλα λόγια θα εξοικονομήσει σε κόστος εξυπηρέτησης χρέους κάπου 365 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο.

Συγκεκριμένα τα πράγματα έχουν ως εξής:

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο παρέχει δάνεια στις χώρες στη βάση ενός συστήματος ποσοστώσεων, όπου σε κάθε χώρα αποδίδεται ένα νούμερο αναλόγως με το οικονομικό της βάρος. Η Ελλάδα έχει δικαιώματα απόσυρσης 823 εκατ., ή 927 εκατ. ευρώ.

Ένα δάνειο ύψους 10 δις είναι περίπου 11 φορές η ποσόστωση της Ελλάδας και αποτελεί το μέγιστο ποσό που η Αθήνα μπορεί να εισπράξει από το ΔΝΤ. Η Ισλανδία, για να αντιμετωπίσει την ολοκληρωτική καταστροφή που προκλήθηκε από την κατάρρευση του τραπεζικού της συστήματος, πήρε δάνειο 12 φορές την ποσόστωσή της. Αν η Ελλάδα χρειαστεί επομένως περισσότερα χρήματα, θα πρέπει να τα βρει από κάπου αλλού.

Το επιτόκιο που θα καταβάλει για ένα τέτοιο δάνειο υπολογίζεται επί του βασικού επιτοκίου που χρεώνει το ΔΝΤ, και το οποίο σήμερα βρίσκεται στο 1,26%. Πρόκειται για το επιτόκιο που καταβάλλει μια χώρα για κεφάλαιο που είναι έως 3 φορές πολλαπλάσιο της ποσόστωσής της. Σε περίπτωση που το δάνειο είναι ακόμη μεγαλύτερο, το καταβαλλόμενο επιτόκιο αυξάνεται κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες, φτάνοντας το 3,26%. Για ένα δάνειο ύψους 10 δις δολαρίων το σταθμισμένο μέσο επιτόκιο για την Ελλάδα φτάνει στο 2,7%.

Σε περίπτωση που η Ελλάδα δεν αποπληρώσει το δάνειο του ΔΝΤ μέσα σε 3 χρόνια, επιβαρύνεται με περαιτέρω αύξηση του επιτοκίου αυτού κατά 1 ποσοστιαία μονάδα. Η επιβάρυνση αυτή οδηγεί σε αύξηση του πραγματικού επιτοκίου στο 3,5% αλλά δεν συντελείται αυτόματα. Η κυβέρνηση δηλαδή μπορεί κάλλιστα να υπολογίζει ότι κάποιος άλλος θα κληθεί να διαχειριστεί αυτό το πρόβλημα.

Υπάρχει περίπτωση η Γερμανία ή η Γαλλία, αν συμφωνήσουν σε ένα εγχείρημα διάσωσης στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 25ης Μαρτίου, να δώσουν στην Ελλάδα καλύτερα επιτόκια απ' αυτά που χρεώνουν σήμερα οι αγορές; Μοιάζει απίθανο. Η Γαλλίδα υπουργός Οικονομικών Κριστίν Λαγκάρντ δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ότι το Παρίσι δεν προτίθεται να κάνει αρμπιτράζ των ελληνικών επιτοκίων. Εξίσου απρόθυμο είναι όμως και το Βερολίνο να προσφέρει στην Αθήνα πιο χαμηλά επιτόκια από την αγορά.

Things you can do from here:
Subscribe to Το Πρώτο Θέμα - Οικονομία - Επ using Google Reader
Get started using Google Reader to easily keep up with all your favorite sites

Αίρονται καταδίκες για ναρκωτικα και "πυροτεχνήματα"

ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ

ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΤΕΥΧΟΣ ΤΡΙΤΟ Αρ. Φύλλου 100

16 Φεβρουαρίου 2010

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ

ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ



Με Προεδρικό Διάταγμα που εκδόθηκε στην Αθήνα στις 2−2−2010 σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 παρ.1 του Συντάγματος, ύστερα από πρόταση του Υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και γνωμοδότηση του Συμβουλίου Χαρίτων,

αποφασίζουμε:


Αίρονται:
1. Οι κατά νόμον συνέπειες που απορρέουν από τις καταδίκες του ΓΑΛΕΡΑΚΗ Θεοδοσίου του Σπυρίδωνα με τις αποφάσεις αριθμ.: α) 901/6−9−1993 του Τριμελούς Εφετείου Κρήτης, σε ποινή φυλάκισης δύο (2) ετών και ενός (1) μηνός για κατοχή, πώληση ινδικής κάνναβης, κατοχή πυρομαχικών β) 140/9−2−1979 του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών σε ποινή φυλάκισης δύο (2) ετών για αγορά, πώληση, κατοχή ναρκωτικών ουσιών γ) 87/7− 2−1977 του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών σε ποινή φυλάκισης πέντε (5) ετών και τεσσάρων (4) μηνών για ληστεία, κλοπή, επικίνδυνη σωματική βλάβη, παράνομη οπλοφορία, οπλοχρησία, ψευδή καταμήνυση, ψευδορκία και δ) 858/23−4−1973 του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών σε ποινή φυλάκισης δέκα (10) ημερών μετατραπείσα για παράβαση υγειονομικού κανονισμού προκειμένου να διοριστεί στην Δήμο Ρεθύμνης.
4. Οι κατά νόμον συνέπειες που απορρέουν από τις καταδίκες του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Δημητρίου του Ιωάννη με τις αποφάσεις αριθμ.: α) 203/17−4−1989 του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης σε ποινή φυλάκισης δεκαοκτώ (18) μηνών, Χ.Π. 100.000 δρχ., μετατραπείσα για πώληση κοκαΐνης από τοξικομανή β) 7777/24−6−1992 του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης σε ποινή φυλάκισης δύο (2) μηνών μετατραπείσα για παράβαση Ν. 1729/87 (περί ναρκωτικών) γ) 281/4−5−1992 του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης σε ποινή φυλάκισης εννέα (9) μηνών μετατραπείσα για διάθεση ναρκωτικών ουσιών από τοξικομανή και δ) 2721/6−10−1988 του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης σε ποινή φυλάκισης οκτώ ( 8 μηνών μετατραπείσα, Σ.Π.Δ. για έξη (6) μήνες για παράβαση Ν.5422/1932, προκειμένου να προσληφθεί στο Δήμο Κορδελιού ως μόνιμος υπάλληλος.
7. Οι κατά νόμον συνέπειες που απορρέουν από την καταδίκη του ΚΕΒΡΕΚΙΔΗ Σάββα του Λεωνίδα με την απόφαση αριθμ. 22SKT 2JS 99/94/29−10−1994 του Πρωτοδικείου KREFELD, σε ποινή φυλάκισης τριών (3) ετών για από κοινού παράνομη εισαγωγή κατά συρροή με αγοραπωλησία ναρκωτικών ουσιών σε μικροποσότητες, κατά συρροή με οδήγηση χωρίς άδεια, προκειμένου να προσληφθεί στο Δήμο Κορδελιού ως μόνιμος υπάλληλος.
8. Οι κατά νόμον συνέπειες που απορρέουν από την καταδίκη του ΚΥΠΡΙΩΤΗ Παναγιώτη του Σπυρίδωνος με την απόφαση αριθμ.25−26/10−1−2006 του Τριμελούς Εφετείου Πατρών σε ποινή φυλάκισης έξη (6) μηνών με τριετή αναστολή για πλαστογραφία μετά χρήσεως και απάτη σε βάρος του Δημοσίου, προκειμένου να δύναται να επαναλειτουργήσει το φαρμακείο του στη Γαστούνη Ηλείας.
9. Οι κατά νόμον συνέπειες που απορρέουν από τις καταδίκες του ΜΑΛΑΞΙΑΝΑΚΗ Ιωάννη του Ρούσσου με τις αποφάσεις αριθμ.: α) 2378/13−10−1995 του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Χανίων σε ποινή φυλάκισης πέντε (5) μηνών μετατραπείσα για κλοπή και β) 687/26−1−1993 του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Χανίων σε ποινή φυλάκισης τριάντα (30) ημερών μετατραπείσα για προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας (άρθρο 337 Π.Κ.), προκειμένου να προσληφθεί ως χειριστής μηχανημάτων στο Δήμο Ακρωτηρίου Χανίων, στο Δημόσιο, Ο.Τ.Α., Ν.Π.Δ.Δ.
10. Οι κατά νόμον συνέπειες που απορρέουν από τις καταδίκες του ΜΑΝΩΛΑΤΟΥ Χαράλαμπου του Νικολάου με τις αποφάσεις αριθμ.: α) 1461/28−9−1993 του Τριμελούς Εφετείου Πατρών σε ποινή φυλάκισης οκτώ ( 8 μηνών μετατραπείσα για κλοπή από κοινού και β) 1462/28−9−1993 του Τριμελούς Εφετείου Πατρών σε ποινή φυλάκισης οκτώ ( 8 μηνών μετατραπείσα για κλοπή από κοινού. Οι ανωτέρω συγχωνεύτηκαν στην υπ’ αρ. 1462Α/28−9−1993 συγχωνευτική απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πατρών, σε ποινή φυλάκισης δώδεκα (12) μηνών μετατραπείσα, προκειμένου να μην υφίσταται κώλυμα για την ανανέωση της σύμβασης εργασίας ορισμένου χρόνου με την Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης− Αποχέτευσης Αργοστολίου.
11. Οι κατά νόμον συνέπειες που απορρέουν από την καταδίκη του ΜΕΜΑΚΗ Χαράλαμπου του Εμμανουήλ με την απόφαση αριθμ. 44/24−2−2000 του Πενταμελούς Εφετείου Κρήτης σε ποινή φυλάκισης δύο (2) ετών και δέκα (10) μηνών με πενταετή αναστολή και Σ.Π.Δ. για τρία (3) έτη για ζωοκλοπή από κοινού, παράνομη κατοχή φυσιγγίων, προκειμένου να μην αποτελεί κώλυμα για τον διορισμό του ή την πρόσληψη του σε Ο.Τ.Α.
12. Οι κατά νόμον συνέπειες που απορρέουν από την καταδίκη του ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΥ Χαράλαμπου του Χρήστου με την απόφαση αριθμ. 97/30−6−1994 του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου σε ποινή φυλάκισης τεσσάρων (4) μηνών με τριετή αναστολή για λιποταξία στο εσωτερικό, προκειμένου να ανακτήσει τα πολιτικά του δικαιώματα και να αποκτήσει δίπλωμα θερμικού μηχανήματος.
13. Οι κατά νόμον συνέπειες που απορρέουν από τις καταδίκες της ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ Μπριγκίττας το γένος Μ. ΛΕΒΗ με τις αποφάσεις αριθμ.: α) 120158/22− 10−2003 του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών σε ποινή φυλάκισης έξη (6) μηνών μετατραπείσα γιαπαράβαση αγορανομικού κώδικα β) 17999/24−2−2003 του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών σε ποινή φυλάκισης δύο (2) μηνών μετατραπείσα για παράβαση αγορανομικού κώδικα γ) 91066/20−9−1994 του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών σε ποινή φυλάκισης τριάντα (30) ημερών μετατραπείσα για παράβαση Ν. 614/77 και δ) 42793/10−3−1987 του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών σε ποινή φυλάκισης τριών (3) μηνών μετατραπείσα, Χ.Π. 10.000 δρχ. για παράβαση Ν.Δ. 9/35, προκειμένου να μην αποτελούν κώλυμα για την συμμετοχή τόσο της ίδιας όσο και των Εταιρειών "ΑΓΡΟΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ Α.Ε." και "ΜΙΧΑΗΛ ΛΕΒΗΣ Ανώνυμη−Εμπορική−Τεχνική − Εκπαιδευτική και Ναυτιλιακή Εταιρεία" που αυτή εκπροσωπεί σε διαγωνισμούς του Δημοσίουκαι για την ίδρυση από την ίδια Εταιρείας υγειονομικού ενδιαφέροντος καθώς και τις κάθε είδους έννομες συνέπειες αυτών.
14. Οι κατά νόμον συνέπειες που απορρέουν από την καταδίκη του ΠΑΠΑΔΑΚΗ Μαρίνου του Γεωργίου με την απόφαση αριθμ. 31/27−2−2003 του Πενταμελούς Εφετείου Κρήτης σε ποινή φυλάκισης δύο (2) ετών και τεσσάρων (4) μηνών με τριετή αναστολή για κατοχή, αγορά αποθήκευση και χρήση ναρκωτικών με ελαφρυντικά, προκειμένου να διορισθεί στο Δήμο Ηρακλείου Κρήτης στον τομέα καθαριότητας.
16. Οι κατά νόμον συνέπειες που απορρέουν από τις καταδίκες του ΠΕΤΣΙΤΗ Δημητρίου του Γεωργίου με τις αποφάσεις αριθμ.: α) 86/11−1−1996 του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ηρακλείου Κρήτης σε ποινή φυλάκισης πέντε (5) μηνών μετατραπείσα για απάτη κατ’ εξακολούθηση β) 1415/15−5−1995 του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ηρακλείου Κρήτης σε ποινή φυλάκισης πέντε (5) μηνώνμετατραπείσα για απόπειρα κλοπής. Οι ανωτέρω ομού με την 10158/95 απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Ηρακλείου Κρήτης συγχωνεύθησαν στην υπ’ αριθμ. 2840/14−8−1998 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ηρακλείου Κρήτης σε συνολική ποινή φυλάκισης επτά (7) μηνών και δέκα (10) ημερών, προκειμένου να αποκτήσει ειδική άδεια οδήγησης Ε.Δ.Χ. αυτοκινήτου.
17. Οι κατά νόμον συνέπειες που απορρέουν από την καταδίκη του ΣΤΑΜΕΛΟΥ Κωνσταντίνου του Βασιλείου με την απόφαση αρ.371/15−3−2001 του Τριμελούς Εφετείου Λάρισας σε ποινή φυλάκισης δεκαοκτώ (18) μηνών με τριετή αναστολή για απόπειρα ληστείας από κοινού, προκειμένου να του εκδοθεί άδεια εργασίας προσωπικού ασφαλείας καθώς και άδεια εγκατάστασης συστημάτων ασφαλείας.
18. Οι κατά νόμον συνέπειες που απορρέουν από την καταδίκη του TARUSHA (ΤΑΡΟΥΣΙΑ)ARJIR (ΑΡΓΥΡΗ) του JORCAO(ΓΕΩΡΓΑΚΗ) με την απόφαση αριθμ. 506/17− 11−2000 του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Γαστούνης σε ποινή φυλάκισης δύο (2) μηνών, μετατραπείσα Χ.Π. 50.000 δρχ. για παράβαση άρθρου 3 παρ. 6, 9 και περ. β του Ν.2168/93, προκειμένου να αποκτήσει την Ελληνική Ιθαγένεια και να δύναται να συμμετάσχει σε διαγωνισμούς εργολαβίαςδημοσίων έργων.
21. Οι κατά νόμον συνέπειες που απορρέουν από την καταδίκη της ΧΑΤΖΑΚΟΥ Μαρίας του Κωνσταντίνου με την απόφαση αριθμ. 8544/6−2−2006 του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών σε ποινή φυλάκισης πέντε (5) μηνών με τριετή αναστολή για παράβαση άρθρου 30 Αγορανομικού κώδικα, προκειμένου να μην υφίσταται κώλυμα για την συμμετοχή της Εταιρείας "ΜΕΒΓΑΛ Α.Ε." της οποίας τυγχάνει μέλος του Δ.Σ. σε διαγωνισμούς για την προμήθεια γαλακτοκομικών προϊόντων.
22. Οι κατά νόμον συνέπειες που απορρέουν από τις καταδίκες του ΧΑΤΖΗΠΕΤΡΟΥ Χρήστου του Ευθυμίου με τις αποφάσεις υπ’ αριθμ.: α) 8751/14−2−1986 του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών σε ποινή φυλάκισης δύο (2) μηνών μετατραπείσα για κλοπή από κοινού και β) 62933/30−9−1994 του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών σε ποινή φυλάκισης ενός (1) μηνός μετατραπείσα για κλοπή, προκειμένου να του χορηγηθεί άδεια εργασίας παροχής υπηρεσιών ασφαλείας. [...]

Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ

Ο κύβος ερίφθει : ΔΝΤ με 7 όρους

Sent to you by George via Google Reader:

Ο κύβος ερίφθει : ΔΝΤ με 7 όρους

via Το Πρώτο Θέμα - Οικονομία - Επ by editor@sofokleous10.gr on 3/21/10

Ο κύβος ερίφθει και η Ελλάδα θα προσφύγει έως το τέλος Μάρτιου για οικονομική βοήθεια στο ΔΝΤ. Η κίνηση αυτή θα σημάνει(;) το τέλος της τρέχουσας δημοσιονομικής κρίσης παράλληλα με νέες αιματηρές θυσίες για όλα τα κοινωνικά στρώματα της χώρας. Οι 7 όροι για τα χρήματα του ΔΝΤ.

Σύμφωνα με το Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων, σε συνέντευξή της στο ραδιοφωνικό σταθμό Deutschlandfunk, η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ τόνισε ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται οικονομική στήριξη και το ζήτημα της βοήθειας προς την Ελλάδα δεν θα πρέπει να βρεθεί στο επίκεντρο της Συνόδου Κορυφής: «Δεν βλέπω ότι η Ελλάδα χρειάζεται χρήματα αυτή τη στιγμή και η ελληνική κυβέρνηση το επιβεβαίωσε αυτό. Γι'αυτό θα ζητούσα να μην προκαλέσουμε αναστάτωση τις αγορές, εγείροντας προσδοκίες για το συμβούλιο της Πέμπτης...Το θέμα της βοήθειας προς την Ελλάδα δεν θα είναι στην ατζέντα της συνάντησης την Πέμπτη γιατί η Ελλάδα λέει ότι δεν χρειάζεται βοήθεια αυτή τη στιγμή».

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, σε σημερινή του συνέντευξη στην εφημερίδα Bild, λέει ότι η κυβέρνηση της χώρας του θα αποδεχτεί τη διμερή οικονομική ενίσχυση των ευρωπαϊκών χωρών προς την Ελλάδα, χωρίς, ωστόσο, να διευκρινίζει έαν το Βερολίνο θα συμμετάσχει σε αυτόν το μηχανισμό.

«Για τη βοήθεια της ΕΕ προς την Ελλάδα, δεν υπάρχει συλλογικό όργανο. Με αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία θα προχωρήσουμε σε συντονισμένη διμερή ενίσχυση και σε εθελοντική βάση» σημειώνει και προσθέτει ότι η Αθήνα διαθέτει επίσης τη δυνατότητα να ζητήσει δάνειο από το ΔΝΤ. « Η Ελλάδα μεταξύ άλλων (....) έχει την έννομη δυνατότητα να επωφεληθεί της βοήθειας του ΔΝΤ» δηλώνει χαρακτηριστικά.



Έτοιμο σε όλες του τις λεπτομέρειες είναι το σχέδιο προσφυγής της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο- εφ΄ όσον θελήσει να το χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση-, ενώ η Ένωση αναμένεται να δώσει την πολιτική της ευλογία, έστω και απρόθυμα, συμπράττοντας τυπικά στη συμφωνία του διεθνούς οργανισμού με την Αθήνα.



Η απόφαση, λένε κοινοτικές πηγές, ίσως να ληφθεί ακόμη και στη σύνοδο κορυφής της 25ης Μαρτίου. Ωστόσο, το πιθανότερο είναι- εφ΄ όσον αποφασιστεί η προσφυγή- να προτιμηθεί το «σφράγισμα» του προγράμματος αφού θα έχει εισέλθει ο Απρίλιος, οπότε η ελληνική κυβέρνηση θα έχει φτάσει στο παρά ένα της ανάγκης δανεισμού ποσού άνω των 20 δισ. και θα έχει διαπιστωθεί από όλους πως τα spread δεν υποχωρούν.



Η προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ κατέστη πιθανό σενάριο ύστερα από δυο σημαντικές εξελίξεις το τελευταίο διάστημα. Η μια αφορά στις εσωτερικές ισορροπίες της ευρωζώνης και της Ένωσης. Η επιστροφή του Βερολίνου στη θέση που είχε κατά την έναρξη της λεγόμενης «ελληνικής κρίσης», ότι, δηλαδή, το ΔΝΤ είναι το μόνο αξιόπιστο όργανο δανεισμού και επιτήρησης ταυτοχρόνως έγειρε αποφασιστικά την πλάστιγγα υπέρ των κρατών- μελών που «δείχνουν» το Ταμείο στην Ελλάδα. Είχαν προηγηθεί η Ολλανδία, η Ιταλία, αλλά και η Φινλανδία, μολονότι η τελευταία είναι η πατρίδα του Όλι Ρεν, του επιτρόπου για τα οικονομικά, που κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να διαμορφωθεί ένας ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης. Εκτός ευρωζώνης, τόσο η Βρετανία όσο κι η Σουηδία υποστήριζαν εξ αρχής φανατικά τη λύση του ΔΝΤ.



Έτσι, υποστηρικτές της ευρωπαϊκής λύσης έμειναν ουσιαστικά μόνον η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, επίσης μέλη της ομάδας των «προβληματικών» παιδιών της ευρωζώνης και άρα με μειωμένη διαπραγματευτική δύναμη, και η Γαλλία του Νικολά Σαρκοζί. Ο τελευταίος έχει έναν επιπρόσθετο λόγο να απεχθάνεται κάθε ανάμειξη του ΔΝΤ, πέρα από την παραδοσιακή προσήλωση των Παρισίων στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα: ο επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ ΣτροςΚαν, ο σοσιαλιστής πρώην υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, έχει εκδηλώσει την πρόθεσή του να είναι υποψήφιος για την προεδρία της Γαλλίας το 2012. Το τελευταίο που επιθυμεί, λοιπόν, ο νυν ένοικος των Ηλυσίων είναι να περιβληθεί ο ΣτροςΚαν με τη δόξα του σωτήρα της ευρωζώνης.



Από εκεί και πέρα, ο μεν κ. Μπαρόζο έχει ξεκαθαρίσει ακόμη και δημόσια ότι το θέμα ανήκει στην αρμοδιότητα των χωρών κι όχι της Κομισιόν, ο δε διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ΖανΚλοντ Τρισέ, αν κι έχει ταχθεί κατά της εμπλοκής του ΔΝΤ, γνωρίζει ότι και αυτός δεν έχει καμιά αρμοδιότητα επί του θέματος.



Το πολιτικό κόστος. Η δεύτερη σημαντική εξέλιξη που κατέστησε πιθανό σενάριο την προσφυγή στο ΔΝΤ έχει να κάνει με την εσωτερική πολιτική πραγματικότητα.





Επτά όροι για δάνειο 40 δισ. ευρώ



Μια πρώτη συμφωνία με το ΔΝΤ συνήφθη κατά την επίσκεψη του Πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον, όταν ο υπουργός Οικονομικών συναντήθηκε με τον οικονομικό σύμβουλο και υπεύθυνο μελετών του Ταμείου Ολιβιέ Μπλανσάρ. Η συμφωνία Παπακωνσταντίνου- Μπλανσάρ, που επιβεβαιώθηκε σε τηλεφωνική επικοινωνία του Γιώργου Παπανδρέου με τον Ντομινίκ Στρος-Καν- και για την οποία έχει ενημερωθεί ο κ. Μπαρόζο- προβλέπει:



ΤΑ ΜΕΤΡΑ

Εντός του 2010 δεν απαιτείται κανένα επιπρόσθετο δημοσιονομικό μέτρο πέραν αυτών που προβλέπονται στο Πρόγραμμα Σταθερότητας.



ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ

Απαιτείται η συρρίκνωση του δημόσιου τομέα ήδη από το 2010, με την κατάργηση των θέσεων όλων των συμβασιούχων του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα χωρίς καμία εξαίρεση, ενδεχομένως δε και με κατάργηση μόνιμων οργανικών θέσεων του Δημοσίου.



ΟΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ

Αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης κατά 2 έτη άμεσα και κατά 5 έτη σε βάθος χρόνου, μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης οριζόντια, αλλά και πλήρη κάλυψη του πληθυσμού που διάγει στα όρια της φτώχειας.



ΤΟ ΕΣΥ

Πλήρη αναμόρφωση του συστήματος υγείας, με στόχο την ταχύρρυθμη εξοικονόμηση πολλών δισ. ευρώ.



ΑΓΟΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Μείωση της αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης, απελευθέρωση ορίου απολύσεων, κατάργηση κλαδικών συμβάσεων και αντικατάσταση με τοπικά σύμφωνα απασχόλησης, σύνδεση αμοιβών- παραγωγικότητας (σ.σ. μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα), περιορισμό διάρκειας των επιδομάτων ανεργίας.



ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ

Το ποσό που θα διαθέσει στην Ελλάδα το ΔΝΤ για δανεισμό ανέρχεται σε 40 δισ. ευρώ, αλλά θα υπάρξουν δύο δόσεις.



ΤΟ ΕΠΙΤΟΚΙΟ

Το επιτόκιο θα είναι της τάξεως του 4,4%- όσο δηλαδή προέβλεπε και το σχέδιο Ρεν που μπλοκάρισε η Γερμανία.



Γιατί η προσφυγή συμφέρει το Βερολίνο



Σύμφωνα με πηγές της γερμανικής κυβέρνησης, στο Βερολίνο κερδίζει έδαφος η θέση ότι το «σχέδιο ΔΝΤ» της Αθήνας διασφαλίζει τα γερμανικά συμφέροντα για τρεις λόγους:



Η καγκελάριος κυρία Ανγκελα Μέρκελ και κορυφαία στελέχη των Χριστιανοδημοκρατών υπολογίζουν ότι όσο περνά ο καιρός όλο και περισσότερα κράτη θα δυσκολεύονται ολοένα περισσότερο να δανειστούν. Κατά συνέπεια, μια παραβίαση σήμερα της ρήτρας μη διάσωσης κρατών («no bail-out» clause) θα προσφέρει το άλλοθι για τη μίμηση του «ελληνικού μοντέλου» δημοσιονομικής ελαστικότητας από άλλα κράτη-μέλη. Αυτό θα καταστήσει αναπόφευκτη τη διάσωσή τους, το κόστος της οποίας θα μπορούσε να οδηγήσει την ευρωζώνη στο πεδίο των αναμνήσεων.



Η παρουσία του ΔΝΤ στην Αθήνα μπορεί να αποφέρει διπλό κέρδος στη Γερμανία, αφού θα καταστήσει την Ελλάδα παράδειγμα προς αποφυγήν για άλλα κράτη-μέλη, ενώ ταυτόχρονα θα αποτελέσει τη μέγιστη δυνατή εγγύηση ότι δεν θα χάσουν τα χρήματά τους οι ευρωπαϊκές τράπεζες που έχουν δανείσει τη χώρα μας.



Η προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ ενισχύει την πρόταση του γερμανού υπουργού Οικονομικών κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για μια νέα συνθήκη, η οποία θα προβλέπει την αποβολή από την ευρωζώνη των δημοσιονομικά απείθαρχων χωρών.

Things you can do from here:

• Subscribe to Το Πρώτο Θέμα - Οικονομία - Επ using Google Reader
• Get started using Google Reader to easily keep up with all your favorite sites

Το σύστημα 3 & 60 με το οποίο μας ληστεύουν μέσω του Συμφώνου Σταθερότητας της ΕΕ

Κάθε κράτος δανείζεται. Για την Ελλάδα αυτός ο δανεισμός γίνεται μέσω της έκδοσης ομολόγων που τα αγοράζουν πολύ συγκεκριμένες Τράπεζες, πάρα πολύ προσεκτικά επιλεγμένες, μιας και αυτές είναι που διαμορφώνουν το επιτόκιο δανεισμού, οι λεγόμενοι 21 prime dealers των ελληνικών ομολόγων:

1.    1. National Bank of Greece SA

2.     Piraeus Bank SA

3.    HSBC Bank SA

4.    Barkleys Bank PLC

5.    Societe General

6.    Deutche Bank AG

7.    ING Bank NV

8.    Nomura International plc

9.    Merrill Lynch International

10.  Credit Suisse Securities (Europe) Ltd

11.  Goldman Sachs International

12.  Morgan Stanley & Co International Ltd

13. Emboriki Bank

14.  CitiGroup Global Markets Ltd

15. EFG Eurobank Ergasias SA

16.  Banka IMI sPa

17.  Royal Bank of Scotland plc

18. Alpha Bank SA

19.  BNP Paribas SA

20.  Unicredit Bank AG

21.  JP Morgan Securities Ltd

Η διαμόρφωση του επιτόκιου δανεισμού των ομολόγων από τους prime dealers  καθορίζεται από:

·         To Euribor, δηλαδή το διατραπεζικό επιτόκιο βάσης που δανείζονται αυτές οι Τράπεζες μεταξύ τους. Σήμερα βρίσκεται στο 3% για τα δεκαετή ομόλογα, ενώ το επιτόκιο που δανείζεται μια από αυτές από την ΕΚΤ είναι 1% (άρα κάποιες έχουν ένα πρώτο καθαρό κέρδος 2%)

·         Ένα ποσοστό ρίσκου έναντι του κινδύνου χρεωκοπίας της χώρας. Καθορίζεται από τα λεγόμενα CDS, τα περίεργα δηλαδή σύνθετα προϊόντα ασφάλισης πάνω στα οποία και γίνεται όλη η διαπλοκή της πολιτικής με την κερδοσκοπία

·         Ένα “κέρδος” του δανειστή που εμφανίζεται ως θεμιτό. Είναι όμως έτσι?

Για την Γερμανία το επιτόκιο δανεισμού σήμερα βρίσκεται στο 4,25% (3+1,25%), όπου στο 1,25% βρίσκεται και το υποτιθέμενο κέρδος της Τράπεζας και οι αμοιβές όσων εμπλέκονται.  Η αμοιβή πχ της Goldman Sachs για το ποσό του  δανεισμού της Ελλάδας τον Ιανουάριο του 2010 ήταν 85εκ €. Συνήθως τα 20εκ από αυτά προωθούνται σαν μαύρο χρήμα στο πολιτικό σύστημα κάθε φορά που το κράτος δανείζεται! (Ο ρόλος της συντονίστριας Goldman ή όποιας άλλης από τις 21 Τράπεζες καλείται να παίξει αυτό τον ρόλο  λέγεται underwriter. Δεν κάνει τίποτα, μόνο ελέγχει την “νομιμότητα” των συναλλαγών και… μοιράζει  χρήματα για …μικροέξοδα!)

Ότι είναι πάνω από αυτό το 3%, λέγεται spread. Έτσι, η Ισλανδία που εκδίδει δεκαετή ομόλογα με επιτόκιο 4,43%, έχει spread 143 μονάδες βάσης. Για την Ελληνική περίπτωση με το τελευταίο ομόλογο του Μαρτίου το επιτόκιο 6,3% άφησε συνολικό κέρδος 5,3% ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ στο σύστημα αυτό της τοκογλυφίας, μιας και το κόστος δανεισμού του από την ΕΚΤ  τελικά ήταν μόνο 1%!

Έτσι, σε 10 χρόνια, θα έχουν κερδίσει χοντρικά 53% του αρχικού κεφαλαίου που δάνεισαν (για την ακρίβεια, στα 5 δις θα μας έχουν φεσώσει περίπου 3,60δις που θα πρέπει να τα πληρώσουμε μέσω νέων ελλειμμάτων και νέου δανεισμού στο μέλλον…)

Ποιοί είναι λοιπόν αυτοί που τα κερδίζουν αυτά τα 3,60δις? Στην τελευταία έκδοση ομολόγου 5 δις του ελληνικού τρίτοι τη τάξει δανειστές μας ήταν οι Γερμανοί που απέσπασαν το 14% του κοινοπρακτικού ομολόγου, δεύτεροι ήταν οι Βρετανοί με 20%, αλλά την πρώτη θέση μεταξύ των δανειστών, σε ποσοστό 23%, την έχουν οι Ελληνες… «επενδυτές»!

Συγκεκριμένα,

η «Εθνική», η «Αλφα», η «Πειραιώς» και η «Eurobank» που φιγουράρουν στην λίστα των prime delaers, σύμφωνα με τα στοιχεία του 9μηνου του 2009, αφενός, διαθέτουν κρατικά ομόλογα άνω των 36 δισ., τα οποία χρησιμοποιούν ως βάση ασφαλείας και αφετέρου, από κει και πέρα, διαθέτουν περί τα 45 δισ. κρατικά ομόλογα με τα οποία υπό μορφή εγγυήσεων προσφεύγουν στην ΕΚΤ, δανείζονται με επιτόκιο 1% και κατόπιν με τα ίδια αυτά χρήματα δανείζουν το ελληνικό κράτος με εξαπλάσιο» (!) επιτόκιο και τους Ελληνες καταναλωτές με εικοσαπλάσιο! Και γι αυτές τους τις “συναλλαγές” δεν θα φορολογηθούν!

Το πιο ενδιαφέρον και σημαντικό βρίσκεται στο ότι αυτά τα 3,60δις «παράγουν» νέο χρήμα στα χαρτοφυλάκιά τους, πουλώντας τα ομόλογα στην λεγόμενη δευτερογενή αγορά ομολόγων. Έτσι, έχοντας δανειστεί από την ΕΚΤ και χωρίς να έχουν βάλει δεκάρα από την τσέπη, τσεπώνουν 3,60δις ΤΩΡΑ. Το ίδιο φυσικά θα κάνουν και οι τράπεζες που θα αγοράσουν αυτά τα ομόλογα από την δευτερογενή αγορά, ομόλογα από δεύτερο χέρι δηλαδή. Υπολογίζεται έτσι ότι η φούσκα που θα δημιουργηθεί από το αρχικό κεφάλαιο των 5δις που δανείστηκε το κράτος, θα παράγει αυτόματα στα θησαυροφυλάκια όλων όσων εμπλέκονται  σε αυτό το σύστημα «αξίες» χρήματος κοντά στα 15-17δις .Στο τέλος, κάποιο ασφαλιστικό ταμείο, όπως το ΙΚΑ, θα ζητήσει να  “επενδύσει” τα διαθέσιμά του αγοράζοντας ελληνικά ομόλογα από αυτή την δευτερογενή αγορά. Θα το φιλοδωρήσουν με ένα επιτόκιο κοντά στο 1,35%!!!

Μπροστά σε αυτό το τεράστιο σύστημα που “παράγει χρήμα” από το τίποτα, και για να προστατευθεί το ΕΥΡΩ, η πολιτική απάντηση των νεοφιλελεύθερων ήταν ένας μηχανισμός για να περιοριστεί ο δανεισμός του κράτους στο 3% του ΑΕΠ ετήσια και 60% συνολικά (άρα και η ανάπτυξη του κρατικού τομέα σχεδόν στο 0) για να μην «παράγονται» έτσι ανεξέλεγκτα ευρώ εκτός της μηχανής της ΕΚΤ  αλλά ταυτόχρονα και η θεσμοθέτηση του συστήματος δανεισμού “από τις αγορές” όπως αυτό σκιαγραφήθηκε πιο πάνω. Όλα αυτά είναι το περίφημο Σύμφωνο Σταθερότητας.

Έλα όμως που αυτό το Σύμφωνο Σταθερότητας του 3 & 60 οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε διόγκωση του ιδιωτικού τομέα σε βάρος του δημόσιου (που δεν μπορεί να αναπτυχθεί δανειζόμενο αφίνοντας τεράστιους τομείς όπως η υγεία ή η παιδεία για την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα) και σε περιπτώσεις όπως της Ελλάδας, που η κρατική μηχανή είναι “μπαχαλοειδής”, σε ένα οικονομικό περιβάλλον που επιβάλει  μισθούς και συντάξεις των “τρεις και εξήντα” και κέρδη 3,60δις στους τοκογλύφους!

Τό σύστημα 3&60 στις αμοιβές και την λειτουργία του κράτους

Το μαγικό αυτό Σύμφωνο Σταθερότητας του τρεις και εξήντα (3&60) στην περίπτωση της Ελλάδας εμφανίζει τα αποτελέσματά του αμέσως σχεδόν παντού: Στον μίζερο τρόπο λειτουργίας της κρατικής μηχανής λόγω του τρόπου παραγωγής ελλειμμάτων από τους πολιτικούς διαχειριστές του “3&60 Συμφώνου Σταθερότητας”, στους “τρεις και εξήντα” μισθούς που πληρώνει τους δημόσιους υπαλλήλους και,  τέλος, στους μισθούς πείνας με τους οποίους έχει καταδικαστεί να αμοίβεται κυρίως η νέα γενιά: περίπου 3,60 € την ώρα είναι και η ωριαία αποζημίωση που αντιστοιχεί στον βασικό μισθό! (και ακόμα πιο λίγο για τους “επισφαλείς, έχουμε και έξοδα…)

Το μεγάλο γεωπολιτικό παιχνίδι εις βάρος της Ελλάδας

Πως τα καταφέραμε έτσι; Πως καταφέραμε το θαύμα-γιατί περί θαύματος πρόκειται- να μας χτυπάνε και οι Αμερικανοί και οι Γερμανοί, και να  συζητείται διεθνώς η αποχώρηση, εθελοντική ή όχι, της Ελλάδας από την Ευρωζώνη; Πως καταφέραμε να χάσουμε το σεβασμό και την εκτίμηση των Ρώσων; Πως πετύχαμε να διασυρθούμε παγκοσμίως και να μην ξέρουμε από πού να πάρουμε δανεικά: με τις «αγορές» να μην θέλουν να μας δανείσουν και εμάς να μην τολμάμε να ζητήσουμε από αυτούς που θα μπορούσαν ή θα ήθελαν ίσως να μας δώσουν, ιδίως το Πεκίνο και τη Μόσχα; Γιατί οι υποτιθέμενοι διεθνείς φίλοι του πρωθυπουργού, αυτοί που θα περίμενε κανείς να τον στηρίξουν, τον στηρίζουν όπως το σκοινί τον κρεμασμένο, κάνοντας ό,τι μπορούν για να σύρουν την Ελλάδα στη χρεοκοπία; Γιατί η Γερμανία, ηγετική δύναμη μιας Ευρώπης με την οποία θελήσαμε με κάθε τρόπο και κάθε δυνατή παραχώρηση να συνδέσουμε τη μοίρα μας, έχει τώρα αφήσει ελεύθερες, αν δεν συνδράμει, τις διεθνείς δυνάμεις που αγωνίζονται να τσακίσουν – ή να καταστήσουν διακοσμητικό πρόσωπο- τον πρωθυπουργό της Ελλάδας, αφού πρώτα του πάρουν όσες παραχωρήσεις μπορεί να τους δώσει; Γιατί παραμένει τραγικά επίκαιρο το πρόβλημα της ελληνικής ανεξαρτησίας, δυο αιώνες μετά την Επανάσταση; Που μπορεί να μας οδηγήσει αυτή η κατάσταση και πως μπορούμε να αποφύγουμε τις όλο και πιο προφανείς καταστροφές που μας απειλούν; Από τις απαντήσεις που θα δώσει, η ουδόλως προετοιμασμένη και παντελώς απρόθυμη να το κάνει, ελληνική «ελίτ» (και κοινωνία) σε αυτά τα ερωτήματα, θα εξαρτηθεί το αν ο ελληνικός λαός θα μπορέσει να διαφυλάξει κοινωνικές κατακτήσεις γενεών, τη διεθνή θέση της Ελλάδας, αν όχι τη μελλοντική ύπαρξη των απόλυτα αλληλένδετων και αμοιβαία εξαρτημένων ελληνικού και κυπριακού κράτους, με τη μορφή τουλάχιστον που τα ζήσαμε και γνωρίζουμε.

Η έκταση του προβλήματος
«Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε», έλεγε προεκλογικά ο Γιώργος Παπανδρέου, απροετοίμαστος όμως κι αυτός, όπως έδειξε η συνέχεια, για την έκταση και το είδος των προβλημάτων που θα αντιμετώπιζε. Αλλά και εγκλωβισμένος διανοητικά, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των «ελίτ», στον αγγλοσαξονικό κόσμο, που ομολογουμένως ξέρει καλύτερα. Είτε όμως μας αρέσει είτε όχι, δεν υπάρχει λύση στα ελληνικά προβλήματα εντός των βασικών παραδοχών και επιδιώξεων του αγγλοαμερικανικού οικονομικο-στρατηγικού άξονα, των κυρίαρχων δυνάμεων της
«παγκοσμιοποίησης», εκεί δηλαδή που την αναζητούν συνήθως οι πολιτικοί μας.

«Μια μικρή χώρα δεν πρέπει να είναι προβλέψιμη, δεν πρέπει να είναι δεδομένη», είχε πει ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού σε μια ιστορική συνέντευξη στο αμερικανικό περιοδικό Time, λίγο μετά την ανάληψη της εξουσίας στην Ελλάδα.

Η ελληνική ελίτ δεν κέρδισε την ευγνωμοσύνη αλλά την περιφρόνηση της Ουάσιγκτον για την άνευ όρων και ανταλλαγμάτων ευθυγράμμισή της με όλες τις στρατηγικές της επιλογές (όπως την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ). Ούτε κι ανέβηκαν στην εκτίμηση των Γερμανών τα δυο κόμματα εξουσίας που δωροδοκούσαν συστηματικά για να πάρουν την ελληνική αγορά και τις δουλειές της, αφήνοντας τελικά μια ρημαγμένη χώρα στο έλεος των «κερδοσκόπων», να ξαναγυρνάει σταδιακά στην εποχή των «διομολογήσεων», της Πάουερ και της Ούλεν. Για να μας προτείνουν τώρα, και αυτοί, την επιτήρηση του ΔΝΤ.
 
Ουάσιγκτον και ΔΝΤ

Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο της παρούσας κρίσης είναι ότι κανείς ή σχεδόν κανείς στην Ελλάδα δεν θέλει να αναγνωρίσει το ρόλο των ΗΠΑ, που διατηρούν τον πρώτο ρόλο «στρατηγικού σκηνοθέτη» στην περιοχή μας. Δεν είναι τίποτε διεθνείς «μπακάληδες» που μας έβαλαν στο στόχαστρο, αλλά ένας πολύ μικρός αριθμός επενδυτικών τραπεζών και οίκων αξιολόγησης που όχι μόνο συνδέονται στενά με την Αμερική, σε μεγάλο βαθμό, αλλά αυτές είναι η Αμερική! Οι ΗΠΑ δεν είναι μόνο η κυβέρνηση, είναι επίσης – και περισσότερο ίσως – οι τράπεζες και το CNN, ένα CNN που ενδιαφέρεται τώρα ακόμα και για το ποιος είναι ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας – ή μήπως δεν πρόκειται για λεπτομέρεια; Είναι οι δυνάμεις που κυριαρχούν στο περιβάλλον της παγκοσμιοποίησης και παίρνουν τις αποφάσεις τους όχι μόνο με οικονομικά, αλλά και με πολιτικά και γεωστρατηγικά κριτήρια. Όταν άλλωστε ο κ. Παπανδρέου μιλάει για κερδοσκοπικές επιθέσεις στο ευρώ, προφανώς δεν είναι η Γουαδελούπη πίσω τους, μόνο το City και η Wall Street μπορεί να είναι!

Δεν είναι συμπτωματικό ότι τη στιγμή ακριβώς  που οι αγορές «ξεσκίζουν» τη «σύμμαχο» Ελλάδα, η κυβέρνηση Ομπάμα έχει επιλέξει ρόλο Πόντιου Πιλάτου, που, ας μην το ξεχνάμε είχε αποφασιστική σημασία για τη σταύρωση!

Συνταγές του ΔΝΤ εφαρμόστηκαν στη Ρωσία στη δεκαετία του 1990. Το αποτέλεσμα ήταν να γνωρίσουν οι χώρες της τέως ΕΣΣΔ τη μεγαλύτερη  οικονομική, κοινωνική και δημοσιογραφική καταστροφή στην ιστορία του βιομηχανικού κόσμου, του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου περιλαμβανομένου. Τον Αύγουστο του 1998, το ΔΝΤ βράβευσε τον υπουργό Οικονομικών της Ρωσίας και «πρίγκιπα των ιδιωτικοποιήσεων» Τσουμπάις για τη διαχείρισή του. Δυο ημέρες αργότερα, η Ρωσία κήρυξε πτώχευση! Ακόμη και σήμερα, η Ρωσία δεν έχει συνέλθει από την εμπειρία αυτής της δεκαετίας – η ανάκαμψή της στηρίχθηκε αποκλειστικά στην εξαγωγή ενέργειας και πρώτων υλών.

Όπως πάντα, το ΔΝΤ συνδύασε στη ρωσική περίπτωση στρατηγικά και οικονομικά κριτήρια. Το 1992 επέβαλε σε κάθε πρώην Δημοκρατία της ΕΣΣΔ την υιοθέτηση δικού της νομίσματος, συμβάλλοντας στο γενικό χάος και στην αποσύνθεση. Ο σκοπός ήταν να επιταχυνθούν οι διαδικασίες αποσύνθεσης του σοβιετικού χώρου και να αποτραπεί τυχόν επανενσωμάτωσή του με άλλη μορφή.

Για τους παραπάνω λόγους, η υπαγωγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ συνεπάγεται μακρά περίοδο οικονομικών και κοινωνικών καταστροφών, αλλά και σοβαρότατη απειλή στην εθνική ασφάλεια του ελληνικού λαού, στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Παγκόσμιο παιχνίδι εις βάρος της Ελλάδας

Το κύριο παράδοξο της τωρινής κρίσης είναι η σύγκλιση στην πίεση στην Ελλάδα των ΗΠΑ και της Γερμανίας, με τη Γαλλία να καταλαβαίνει κάπως ενστικτωδώς τους κινδύνους και να επιδιώκει κάποιας μορφής «αποσύγκλιση». Αν όντως  μια επίθεση κατά του ευρώ κρύβεται πίσω από την επίθεση κατά της Ελλάδας, τότε γιατί η Γερμανία σιγοντάρει τις πιέσεις στην Αθήνα;

Ονειρευόμαστε να είμαστε στο «σκληρό πυρήνα» της Ευρώπης, μόνο που «πουλάμε» Γάλλους και Γερμανούς στις σπάνιες περιπτώσεις που ζητάνε τη συνδρομή μας έναντι της Ουάσιγκτον και της Άγκυρας για να υπερασπιστούν αυτό τον πυρήνα, υπερασπιζόμενοι ταυτόχρονα και τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα στην Κύπρο και στο Αιγαίο! Γιατί να μας βοηθήσουν αυτοί στη δυσκολία;

Πιθανώς βεβαίως παραμένει μείζον στρατηγικό σφάλμα του Βερολίνου να αφήσει την Ελλάδα να βρεθεί στην αγκαλιά του ΔΝΤ και της Ουάσιγκτον. Αλλά δεν θα είναι το πρώτο που κάνει η Γερμανία. Το μεγάλο πλεονέκτημα των ΗΠΑ έναντι των Ευρωπαίων είναι ότι η Ουάσιγκτον έχει στρατηγική και βούληση, ξέρει τι θέλει. Η εναλλακτική της Γερμανίας είναι να πληρώσει για να «σώσει» την Ελλάδα και, ενδεχομένως, αύριο, την Πορτογαλία και την Ισπανία, και αυτό το φοβάται.

Ο κίνδυνος λοιπόν είναι διπλός. Να χρησιμοποιηθεί η Ελλάδα ως Lehman Brothers, προς «παραδειγματισμό» των υπόλοιπων, και ταυτόχρονα να ξαναμπεί από το παράθυρο η ιδέα μιας Ευρώπης πολλών ταχυτήτων.  Από τη στρατηγική σκέψη των Χριστιανοδημοκρατών δεν έφυγε ποτέ αυτή η ιδέα, όπως την εξέφρασε στο παρελθόν ο Καρλ Λάμερς. Στα μάτια της Γερμανίας, μια στενή Ευρωζώνη θα είχε ίσως περισσότερο νόημα, έστω κι αν το Βερολίνο πλήρωνε με την απώλεια της επιρροής του στα Βαλκάνια και στη Μεσόγειο. Αλλά αυτό ακριβώς θα είχε νόημα και για τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και για τον Αχμέτ Νταβούτογλου!

Η νίκη των ΗΠΑ

Οι ΗΠΑ θα κέρδιζαν έτσι κι αλλιώς. Η προσπάθεια μεταρρύθμισης της Ευρωζώνης, ακόμα και αν τελικά πετύχαινε, θα δημιουργούσε μεγάλη αναταραχή στην Ευρώπη και θα άφηνε ήσυχες για μεγάλο διάστημα τις ΗΠΑ να ηγεμονεύουν επ’ αυτής και παγκοσμίως, πολύ περισσότερο αν γίνει υπό την πίεση των «αγορών». Ακόμη και αν πετύχαινε η συγκρότηση ενός πιο αξιόπιστου σκληρού πυρήνα, με πραγματικά ομοσπονδιακά χαρακτηριστικά, η ΝΑ Ευρώπη θα είχε ήδη αποτελέσει ένα βαλκανο-τουρκικό πόλο της ΕΕ, μια ζώνη αμερικανοτουρκικής επιρροής που θα εκτεινόταν από την Αδριατική μέχρι τον Καύκασο και το Κουρδιστάν.

Μια τέτοια ζώνη συνιστά κεντρική επιδίωξη των ΗΠΑ εδώ και είκοσι χρόνια. Αυτή εξυπηρετούσαν οι ρυθμίσεις  του Σχεδίου Ανάν, καθιστώντας την Ελλάδα όμηρό της, αυτή εξυπηρετεί και η προσπάθεια να ρίξουν τώρα την Αθήνα στη χρεοκοπία. Αν φτιαχνόταν μια τέτοια ζώνη, θα ήταν κέντρο της νέας μεταψυχροπολεμικής αρχιτεκτονικής που ονειρεύεται ο Μπρζεζίνσκι. Γιατί θα παρεμβαλλόταν μεταξύ Ρωσίας και «θερμών θαλασσών» μεταξύ Γαλλογερμανίας και Μέση Ανατολής,  εξασφαλίζοντας έτσι τον επικυριαρχικό ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ευρασία. Μια τέτοια ζώνη θα γινόταν ένα από τα κέντρα της «μεγάλης σκακιέρας».

Δεν χρειάζεται βέβαια πολλή φαντασία για να αντιληφθεί κανείς εύκολα τι σημαίνει κάτι τέτοιο για τα ιστορικά συμφέροντα, το ίδιο το μέλλον του ελληνικού λαού στην Ελλάδα και την Κύπρο. Και καταλαβαίνει καλύτερα γιατί η Ελλάδα θα πεθάνει από ασφυξία αν δεν επιδιώξει τώρα – χθες δηλαδή- συνδρομή από δυνάμεις εκτός αυτού του παιχνιδιού, όπως είναι κατεξοχήν η Κίνα και η Ρωσία, αν δεν βελτιώσει τις πολιτικές σχέσεις της με τον ευρωπαϊκό πυρήνα, αν δεν κάνει μια πραγματική επανάσταση στο εσωτερικό της, αν δεν υπερασπίσει εξωτερικά την ύπαρξη του κυπριακού κράτους. Το κυριότερο όπλο ενός λαού, μιας χώρας, ενός ηγέτη, για να μπορέσουν να επιβιώσουν  είναι να καταλαβαίνει ποιοι είναι οι φίλοι και ποιοι είναι οι εχθροί του – όπως και για έναν παίκτη του πόκερ να μην παίζει με τα χαρτιά του ανοιχτά! Μπορεί ο Ανδρέας Παπανδρέου να είχε του κόσμου τα ελαττώματα και η πολιτική του να έχει σχέση με τα τωρινά μας προβλήματα, είχε όμως μια μοναδική συνείδηση του παγκόσμιου παιχνιδιού, που ήταν από μόνη της τεράστιο ατού. Ας ελπίσουμε μόνο κι ας εργαστούμε ταυτόχρονα για να μην αποδειχθούμε ότι είναι ήδη πολύ αργά.

Είναι πάντα ευχάριστο να μαθαίνουμε καινούριες λέξεις. Μετά τα spreads, πρόσφατα ανακάλυψαμε και τα Credit Default Swaps (CDS). Τα CDS (πολύ χοντρικά ασφάλεια σε ομόλογα), μπήκαν στο λεξιλόγιο μας μετά την καταγγελία του πρωθυπουργού στα διεθνή forums ότι χρησιμοποιήθηκαν από «κερδοσκόπους» για να προκαλέσουν την πτώχευση της χώρας. Αυτή η προσέγγιση των εξελίξεων θεωρείται προφανής από τα αριστερά μήντια στην Ελλάδα και έγινε αποδεκτή ακόμα και από έγκριτους δημοσιογράφους.

Σε γενικές γραμμές λοιπόν, υπάρχουνε δύο εξηγήσεις για την εξέλιξη της κρίσης. Η προφανής για όσους βλέπουνε τα πράγματα απ’έξω είναι η ακόλουθη:

Μετά την αναθεωρηση του ελλείμματος προς τα πάνω, γίναμε η χώρα με το μεγαλύτερο έλλειμμα και την μικρότερη αξιοπιστία στην ΕΕ, μειώνοντας την δυνατότητα εξυπηρέτηση του χρέους. Η έλλειψη μέτρων για αρκετούς μήνες έκανε τα πράγματα χειρότερα. Όσοι επενδυτές είχαν ελληνικά ομόλογα έτρεξαν να αγοράσουν ασφάλεια. Η ασφάλεια ακρίβυνε, ακολουθώντας τα spreads των ομολόγων. Κάποια hedge funds στοιχημάτισαν υπέρ της χρεωκοπίας ενώ κάποια άλλα κατά. Μετά τα μέτρα και κάποιες λεκτικές εγγυήσεις, η πιθανότητα χρεωκοπίας μειώθηκε. Κάποια hedge funds βγάλανε λεφτά, κάποια άλλα έχασαν.

Από την άλλη, η εγχώρια δημοφιλής εξήγηση είναι αυτή της συνομωσίας των «κερδοσκόπων», και στην πιο εξεζητημένη μορφή της πάει κάπως έτσι:

Όπως μας εξήγησε και ο Δελαστίκ του Έθνους, το χρέος της Ελλάδας συγκριτικά με άλλες χώρες δεν είναι ιδιαίτερα προβληματικό και δεν είναι η αιτία του κακού.

Αντίθετα, η αιτία είναι τα hedge funds που άρχισαν μαζικά και συνεννοημένα να αγοράζουν sovereign CDS για τα ελληνικά ομόλογα, ώστε τα spreads των πραγματικών ομολόγων να εκτοξευτούν δυσανάλογα, με αποτέλεσμα η ελληνική κυβέρνηση να μην έχει άλλη επιλογή από την χρεωκοπία. Παράλληλα, μεγάλες εφημερίδες όπως οι Financial Times που έχουνε κοινά συμφέροντα με τα hedge funds άρχισαν μια ορχηστρωμένη καμπάνια πανικού και παραπληροφόρησης. Ο γενναίος όμως ΓΑΠ έκανε μια απροσδόκητη κίνηση: πήρε μέτρα! Εκεί τα hedge funds πιάστηκαν εξ απήνης και χάσανε το παιχνίδι.

Το πρόβλημα με την δεύτερη θεωρία, όσο βολική και να είναι σε κάποιους, είναι ότι όλα τα υπάρχοντα δεδομένα είναι αντίθετα. Συγκεκριμένα:

• Οι καταξιωμένες εφημερίδες τύπου FT και WSJ το μοναδικό κίνητρο που έχουν είναι η αξιοπιστία τους και όχι τα όποια «κερδοσκοπικά παιχνίδια». (Παρεμπιπτόντως, η ιστορία με τις υποτίθεται ψεύτικες φήμες που κυκλοφόρησε ο FT τον Ιανουάριο περί απόρριψης δανείου από την Κίνα αποδείχτηκε πέρα για πέρα αληθινή από το εγχώριο ΒΗΜΑ)
• Αντίθετα με τα Δελαστικονομικά, οι επενδυτές που θέλουν να αξιολογήσουν την δυνατότητα εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους, αφενός το μετράνε όχι με απόλυτα νούμερα αλλά σαν ποσοστό επί του ΑΕΠ και αφετέρου (έκπληξη!) ΔΕΝ συνυπολογίζουν το ιδιωτικό χρέος (για το οποίο το κράτος δεν είναι υπεύθυνο). Όταν μετρήσουμε μόνο το δημόσιο χρέος, η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια στην ΕΕ1 .
• Η αγορά των CDS είναι πολύ μικρή για να επηρεάσει τα spreads των πραγματικών ομολόγων (περίπου $9 vs $400 billions). Στην πραγματικότητα, συμβαίνει μάλλον το αντίθετο, τα yields των πραγματικών ομολόγων καθορίζουν το κόστος ασφάλειας
• Ο πολύ αυστηρός γερμανικός financial regulator (ΒaFin) έψαξε αλλά ΔΕΝ βρήκε κανένα στοιχείο που να δείχνει οποιαδήποτε «κερδοσκοπία»:
• « BaFin has, contrary to reports, not found that derivatives, otherwise known as “Credit Default Swaps,” were used to speculate against Greek government bonds.» 
• Ήτανε πάντα στο χέρι της ελληνικής κυβέρνησης να τελειώσει τον πανικό με το να πάρει έγκαιρα μέτρα, όπως η Ιρλανδία. Το πρόβλημα μεγάλωσε όχι από τα hedge funds, αλλά από την καθυστέρηση της κυβέρνησης
• Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο λοιπόν που να δείχνει ότι η αγορά των CDS χρησιμοποιήθηκε για «κερδοσκοπία» εναντίον της Ελλάδος. Αντίθετα, αυτή η αγορά προσφέρει τα εργαλεία και την ρευστότητα που είναι αναγκαία για την διαχείριση ρίσκου των επενδυτών. Εάν δεν υπήρχαν τα CDS, οι επενδυτές των ομολόγων θα ζητούσανε μεγαλύτερο spread σαν αποζημίωση για την έλλειψη ρευστότητας και την συνεπακόλουθη αύξηση επενδυτικού ρίσκου.

Στέφανος Αναστασιάδης

Μισάνοιχτη (πάλι) η πόρτα για το ΔΝΤ!

«Η Ευρώπη θα πάρει τις αποφάσεις της και η Ελλάδα τις δικές της αποφάσεις»: με αυτό το μήνυμα από την Βουδαπέστη, που ήδη βρίσκεται στον… αστερισμό του ΔΝΤ, ο Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου έστειλε χθες ένα σαφές μήνυμα στους Ευρωπαίους ηγέτες, ότι αν συνεχίσουν και στη Σύνοδο Κορυφής της 25ης Μαρτίου τα… μισόλογα για τη στήριξη στη χώρα, δεν θα διστάσει να απευθυνθεί στην Ουάσιγκτον.

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός βρέθηκε χθες στην Ουγγαρία, που ήδη έχει ενισχυθεί από πέρυσι από το ΔΝΤ, σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση, και βρίσκεται στο «απυρόβλητο» της διεθνούς κερδοσκοπίας και με την ευκαιρία αυτής της επίσκεψης ξεκαθάρισε προς την ευρωπαϊκή ηγεσία, ότι ο χρόνος των δισταγμών και των παιχνιδιών πολιτικής ισορροπίας εξαντλείται, καθώς η Ελλάδα θα πρέπει μέσα στον Απρίλιο και τον Μάιο να απευθυνθεί στις αγορές για να αντλήσει 25 δις. ευρώ, από τα 55 του συνολικού δανειακού προγράμματος φέτος.

Όπως εξηγούσαν χθες αρμόδια κυβερνητικά στελέχη στην Αθήνα, η Ελλάδα δεν έχει το παραμικρό περιθώριο να αντλήσει κεφάλαια το επόμενο δίμηνο με spread μεγαλύτερο των 250 μονάδων βάσης, καθώς αυτό θα είχε καταστροφικές παρενέργειες, αφού ουσιαστικά ένα μεγάλο μέρος των εξοικονομήσεων από τα επώδυνα μέτρα λιτότητας θα κατευθυνόταν υποχρεωτικά σε πληρωμές πρόσθετων τόκων, εκτροχιάζοντας την εφαρμογή του σταθεροποιητικού προγράμματος.

Τα ίδια στελέχη εξέφραζαν ζωηρές επιφυλάξεις για το αν η Ευρώπη είναι σε θέση να αντιμετωπίσει την κρίση εντός της Ευρωζώνης με δικά της μέσα, χωρίς την υποστήριξη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Επιπλέον, τόνιζαν ότι η απαίτηση των Ευρωπαίων να ζητήσει επίσημα η Ελλάδα βοήθεια, για να αποδεσμευθούν έμμεσες χρηματοδοτήσεις προς τη χώρα μας, ενδεχομένως να υποκρύπτει άλλες σκοπιμότητες και απαιτήσεις συμβιβασμών σε πολλά μέτωπα, τους οποίους η κυβέρνηση δεν θα ήταν διατεθειμένη να διαπραγματευθεί.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις αυτών των στελεχών, που γνωρίζουν καλά τις διαδικασίες που ακολουθεί το ΔΝΤ, αυτή τη στιγμή το πρόγραμμα σταθεροποίησης που εφαρμόζει η κυβέρνηση καλύπτει –και με το παραπάνω…- τις απαιτήσεις που θα έθετε το Ταμείο για να προχωρήσει σε μια συμφωνία στήριξης της Ελλάδας.

Τόνιζαν, μάλιστα, ότι το ΔΝΤ θα μπορούσε άμεσα να ανακοινώσει ότι θέτει στη διάθεση της Ελλάδας έναν «εφεδρικό πιστωτικό μηχανισμό» (standby credit facility), που θα έδινε τη δυνατότητα άντλησης τουλάχιστον 20 δις. ευρώ και με την ανακοίνωση αυτή θα σταματούσε άμεσα ο κερδοσκοπικός εκβιασμός των αγορών, μέσω του οποίου επιδιώκεται η διατήρηση του κόστους δανεισμού σε εξαιρετικά υψηλό επίπεδο.

«Αν οι αγορές δουν, ότι το πιστόλι υπάρχει στο τραπέζι, αμέσως ο τσαμπουκάς θα σπάσει», έλεγαν χαρακτηριστικά, αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί, ότι και μόνο με την ανακοίνωση μιας συμφωνίας με το ΔΝΤ το πιθανότερο είναι να σταματήσουν άμεσα οι κερδοσκοπικές πιέσεις και η χώρα τελικά να δανεισθεί από τις αγορές με ικανοποιητικό κόστος, χωρίς να χρειασθεί η εκταμίευση δανείων από το Ταμείο.

Τραπεζικά στελέχη τονίζουν, ότι αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση εργάζεται όχι μόνο για τη διατήρηση των δημοσιονομικών ισορροπιών, που απειλείται να διαταραχθούν από τα υψηλά κόστη δανεισμού, αλλά και για τη διατήρηση της σταθερότητας του τραπεζικού συστήματος, που θα τεθεί σε κίνδυνο, αν συνεχίσει το Δημόσιο να δανείζεται με τα ίδια υψηλά επιτόκια, δημιουργώντας μια πολύ υψηλή βάση για το κόστος χρηματοδότησης των τραπεζών.

Η S&P αφαίρεσε χθες τις μεγάλες ελληνικές τράπεζες από τη λίστα των παρακολουθούμενων με προοπτική άμεσης υποβάθμισης, μετά την αντίστοιχη κίνηση, στην οποία προχώρησε για τα ελληνικά ομόλογα. Όμως, αύξησε το δείκτη κινδύνου του τραπεζικού συστήματος (Banking Industry Country Risk Assessment) σε 5 από 4 και αύξησε, επίσης, την πρόβλεψή της για τα ακαθάριστα προβληματικά στοιχεία ενεργητικού του εγχώριου τραπεζικού συστήματος στο 15%-30% των συνολικών χορηγήσεων, έναντι προηγούμενης εκτίμησης για 10%-20%.

Αυτό σημαίνει, ότι ακόμη και τρία στα δέκα δάνεια μπορεί να «κοκκινίσουν» φέτος, καθώς η οικονομία θα πέσει σε βαθιά ύφεση, με πρόβλεψη της S&P για συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 4%. Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα αντιμετωπίζει πλέον σοβαρούς κινδύνους και δεν είναι τυχαίο ότι στην ίδια κατηγορία με την Ελλάδα (δείκτης 5) κατατάσσει η S&P χώρες όπως η Νότια Αφρική, η Πολωνία, η Βραζιλία, η Μάλτα, το Κουβέιτ, το Ομάν και το Μπαχρέιν.

Source: Sofokleous10.gr

Άνοιξε η κερκόπορτα για έξωση από το ευρώ;

Ο αρμόδιος για τις οικονομικές και νομισματικές υποθέσεις επίτροπος Ολι Ρεν δεν προτίθεται να παρουσιάσει στο Eurogroup κάποιο σχέδιο στήριξης της ελληνικής οικονομίας, δήλωσε σήμερα από τις Βρυξέλλες ο εκπρόσωπός του, ο οποίος παράλληλα σημείωσε ότι ο κοινοτικός επίτροπος εμπλέκεται στις συζητήσεις που διεξάγονται τις τελευταίες εβδομάδες για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας σε όλες τις πτυχές της.

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επιμένει στη δυνατότητα αποπομπής από τη ζώνη του ευρώ των χωρών που δεν θα καταφέρνουν να εξυγιάνουν τα δημόσια οικονομικά τους.

«Έχουμε ανάγκη αυστηρότερους κανόνες, πράγμα που σημαίνει, ως ύστατη λύση, να έχουμε τη δυνατότητα να βγάλουμε από τη ζώνη του ευρώ μια χώρα που δεν καταφέρνει να επαναφέρει σε τάξη τα δημόσια οικονομικά της», υποστήριξε στη συνέντευξή του στη γερμανική Bild.

«Η προοπτική αυτή από μόνη της εξασφαλίζει μια εντελώς διαφορετική πειθαρχία» επισημαίνει.

Ο Σόιμπλε, ο οποίος ανήκει στο συντηρητικό κόμμα της καγκελαρίου Ανγκελας Μέρκελ, επανέρχεται στην ανάγκη να δημιουργηθεί ένα Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, εκτιμώντας ότι με το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί η τρέχουσα κρίση.

«Έχουμε ανάγκη ένα Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, επειδή χρειαζόμαστε περισσότερο δεσμευτικούς κανόνες. Το Σύμφωνο δεν αρκεί. Εκείνη την εποχή (που υιοθετήθηκε) ουδείς αντιμετώπιζε το ενδεχόμενο χρεοκοπίας μιας χώρας της ζώνης του ευρώ» σημειώνει.

Ο Β.Σόιμπλε είχε ήδη αναφερθεί σε άρθρο του στην εφημερίδα Financial Times Deutschland στην «ανάγκη» να υπάρχει η δυνατότητα εξόδου των «απείθαρχων» δημοσιονομικά χωρών από την ευρωζώνη, παραμένοντας, ωστόσο, στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η κρίση της ελληνικής οικονομίας και το γεγονός ότι η χώρα μας βρίσκεται στη δίνη πρωτοφανών πιέσεων από πλευράς αγορών αλλά και Ευρωπαίων εταίρων στάθηκε αφορμή για να αποκαλυφθεί μια άλλη μεγαλύτερη κρίση, οι επιπτώσεις της οποίας θα αποδειχθούν απρόβλεπτες: Την κρίση της ΕΕ. Το πλέον επικίνδυνο για την Ελλάδα είναι ότι με τους εσωτερικούς χειρισμούς μέχρι πρότινος, ακραίο ενδεχόμενο: Εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη.

Η εικόνα που παρουσιάζει η Ευρώπη εν μέσω διεθνούς οικονομικής αναταραχής πρέπει να γεμίζει ικανοποίηση αυτούς που επί χρόνια προσπαθούν να αποτρέψουν την ανάδειξη του ευρωπαϊκού παράγοντα σε παγκόσμιο παίκτη. Δίχως μηχανισμούς άμυνας απέναντι στις κερδοσκοπικές πιέσεις, επιδεικνύοντας εντυπωσιακή έλλειψη αλληλεγγύης απέναντι σε κράτη-μέλη που βρέθηκαν εκτεθειμένα στις επιθετικές διαθέσεις των διεθνών δανειστών, χρειάστηκε να φτάσει μια χώρα της Ευρωζώνης στο χείλος του γκρεμού για να εκδηλωθεί η ελάχιστη αυτονόητη συμπεριφορά και αυτή κατόπιν πιέσεων. Μια δήλωση πολιτικής στήριξης, την οποία τελικά η Ελλάδα πληρώνει πολύ ακριβά. Ο σφοδρός πόλεμος που υφίσταται η χώρα από το εσωτερικό της ΕΕ δεν μπορεί να εξηγηθεί μόνο από την «παραβατική» συμπεριφορά που επέδειξε την τελευταία δεκαετία « προσαρμόζοντας» στοιχεία για τα οικονομικά της μεγέθη. Τα αίτια θα πρέπει να αναζητηθούν και πέραν της πρόθεσης «σωφρονισμού» της Ελλάδας, της χρησιμοποίησής της ως παραδείγματος για άλλες χώρες με προβληματική δημοσιονομική κατάσταση και της διατήρησης υγιούς βάσης του ευρώ. Ο ρόλος προσώπων αλλά και κρατών είναι «σκοτεινός».

Πρόσωπα-κλειδιά

Η ακατανόητη δήλωση του κεντρικού Ευρωπαίου τραπεζίτη Ζαν Κλοντ Τρισέ, προ καιρού, ότι ενδέχεται να ανακαλύψει πρόβλημα με την αξιολόγηση των ελληνικών ομολόγων και την αποδοχή τους από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία πυροδότησε την κερδοσκοπική επίθεση κατά της χώρας μας, χαρακτηρίστηκε από το νομπελίστα οικονομολόγο Τζόζεφ Στίγκλιτς «εγκληματική». Η υποψία  ότι η Γερμανία φλερτάρει υπόγεια με την προσωρινή αποδυνάμωση του ευρώ προκειμένου να ευνοηθούν οι εξαγωγές της και χρησιμοποιεί την Ελλάδα ως σάκο του μποξ, για πολλούς δεν είναι απλά μια υποψία. Την ημέρα που συνεδρίασε το Ecofin,  ο γερμανικός Τύπος φιλοξενούσε άρθρα στα οποία υπήρχαν εκτενείς αναφορές στους λόγους για τους οποίους δεν συμφέρει την γερμανική οικονομία, αυτή την περίοδο, ένα πολύ ισχυρό ευρώ έναντι του δολαρίου. Σε αυτές τις γκρίζες ζώνες θα πρέπει να προστεθούν οι αντικειμενικές αδυναμίες της ΕΕ σε επίπεδο μηχανισμών, οι οποίες αναδείχθηκαν από την κρίση, καθώς και η έλλειψη πολιτικής ενότητας. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι αυτή που επέμεινε για τη συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην τριμερή επιτροπή επιτήρησης, μαζί με την Κομισιόν και την ΕΚΤ, επικαλούμενη ακριβώς την έλλειψη επαρκούς ευρωπαϊκού μηχανισμού ελέγχου.

Η αυστηρή επιτήρηση υπό την οποία τέθηκε η Ελλάδα, βάσει του άρθρου 126 παράγραφος 9 της αναθεωρημένης Συνθήκης, έβαλε πλέον τον «εχθρό» εντός των τειχών. Αν στις 16 Μαρτίου ο έλεγχος δείξει ότι οι στόχοι για τη μείωση τη ελλείμματος δεν έχουν επιτευχθεί, η Ελλάδα πρέπει να ανακοινώσει ποια επιπλέον μέτρα προτίθεται να λάβει, ενώ παράλληλα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα παρουσιάσει δική της προτεινόμενη δέσμη μέτρων. Σε περίπτωση που υπάρξει διχογνωμία μεταξύ των δυο πλευρών, το συμβούλιο υπουργών Οικονομικών, σε συνεννόηση με την Κομισιόν και την ΕΚΤ, έχει το δικαίωμα να επιβάλει μονομερώς μέτρα, όπως προβλέπεται για τις χώρες που βρίσκονται σε διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος. Το πλαίσιο επιτήρησης στο οποίο τίθεται η Ελλάδα δεν έχει προηγούμενο όσον αφορά στη αυστηρότητά του, αφού οδηγεί όντως σε εκχώρηση μέρους της εθνικής κυριαρχίας, στο βαθμό που οι αποφάσεις για την οικονομική πολιτική δεν θα εξαρτώνται μόνο από τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών, αλλά και από ξένους.

Θα πρέπει πάντως να επισημανθεί ότι πέρα των όποιων  σκοπιμοτήτων των Ευρωπαίων και κερδοσκοπικών παιχνιδιών των τραπεζών, η παρομοίωση της ελληνικής οικονομίας με τον  «Τιτανικό», μόλις προ ημερών, από τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών, καθώς και άλλες δραματικές και δραματοποιημένες δηλώσεις, είτε από τον ίδιο είτε από τον πρωθυπουργό, έχουν κάνει ζημιά. Οι κερδοσκόποι δεν χρειάζονται δηλώσεις κανενός Τρισέ και κανενός Γιούνγκερ, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου έχουν  επανειλημμένως κάνει αναφορές σε οικονομία που βρίσκεται στην εντατική και σε απώλεια εθνικής κυριαρχίας.

Εξεταστική Επιτροπή

Η πλέον επικίνδυνη εξέλιξη πάντως είναι η σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για την οικονομία. Ο Γιώργος Παπανδρέου θέλει να επιρρίψει ευθύνες στη ΝΔ για την κατάσταση της οικονομίας και το «μαγείρεμα» των στοιχείων που στέλναμε στις Βρυξέλλες, με τη «βούλα» της Εξεταστικής. Αυτό διότι κατανοεί ότι,  όσο περνά ο καιρός και οι επιπτώσεις των μέτρων γίνονται αισθητές στην τσέπη του μέσου Έλληνα, τόσο οι ευθύνες της ΝΔ θα περνούν σε δεύτερο πλάνο και όλο και μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού κόστους θα επωμίζεται η παρούσα κυβέρνηση. Η ΝΔ απαντά βέβαια με το αίτημα η Εξεταστική να συμπεριλάβει την περίοδο από το 1981 και την έκτοτε δημιουργία του υπέρογκου χρέους.

Η κρίσιμη υπό εξέταση περίοδος ωστόσο θα είναι αυτή της ένταξης της Ελλάδα στο ευρώ και των καταγγελιών της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι η κυβέρνηση Σημίτη έβαλε την χώρα στην ΟΝΕ με παραποιημένα στοιχεία. Σε μια συγκυρία που η Ελλάδα βάλλεται πανταχόθεν και ακούγεται φωνές ακόμα και για έξωση της χώρας από τη Ζώνη του ευρώ, το να ανοίγουμε επίσημη συζήτηση στη Βουλή για το πώς, πότε και για πόσο διάστημα δίναμε πλαστά οικονομικά στοιχεία στις Βρυξέλλες είναι αυτοκτονικό. Εξοπλίζει  όσους έχουν πραγματικά πονηρές προθέσεις για την Ελλάδα με ένα απρόσμενο επιχείρημα.

Νομική πρόβλεψη για αποβολή κράτους – μέλους από την Ευρωζώνη, εφόσον το ίδιο δεν το επιθυμεί, δεν υπάρχει. Αν όμως το κράτος – μέλος παραδεχτεί ή καταγγείλει το ίδιο μέσω επίσημης διαδικασίας στη Βουλή του, ότι εξ αρχής εντάχθηκε στο ευρώ με απάτη, το θέμα προφανώς αλλάζει. Ανοίγει η κερκόπορτα έξωσής του και πάντως στρώνεται το έδαφος για να παιχθούν ακόμα πιο άγρια παιχνίδια εις βάρος του. 

Source:http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2010-03-15-14-02-43-2010031521079/