Τα πράγματα μπορεί να μην είναι τόσο μαύρα τελικά.

From: Athanasios Daflos
To: e-mba-students-2007@googlegroups.com
Date: 21/06/2010 09:05
Subject: [Executive MBA] Greece - Alternative Scenario
Sent by: e-mba-students-2007@googlegroups.com


Έλαβα μια μελέτη στο τέλος της προηγούμενη εβδομάδας από το IIF (διεθνές ινστιτούτο Χρηματοοικονομικών Ερευνών). Αυτό προτείνει ένα εναλλακτικό σενάριο για την Ελλάδα. Δεν θα σας κουράσω με λεπτομέρειες γιατί περιέχει αρκετούς τεχνικούς όρους.

Η κεντρική ιδέα είναι ότι υπάρχουν δύο παράγοντες που έχουν αγνοηθεί κατά τον οικονομικό προγραμματισμό της Ελλάδας.

Ο πρώτος είναι ο υψηλός πληθωρισμός.
Ενάντια στις προβλέψεις του ΔΝΤ που υπολόγιζε πληθωρισμό 3,5% το 2010 και αποπληθωρισμό το 2011, φαίνεται ότι θα καταλήξουμε σε 6% φέτος και τουλάχιστον 2% του χρόνου (λόγω αύξησης τιμών και υποτίμησης Euro). Αυτό, όσο και να φαίνεται κακό σε εμάς, είναι καλό για τον δείκτη χρέος/ΑΕΠ και έλλειμμα/ΑΕΠ. Δηλαδή με αυτό το γεγονός, μόνο για φέτος, αναμένεται περίπου extra μείωση ελλείμματος/ΑΕΠ κατά 0,5% και extra μείωση χρέους/ΑΕΠ κατά 1,8% για κάθε 1 extra μονάδα πληθωρισμού.

Πρακτικά σημαίνει ότι οι στόχοι του ΔΝΤ για το 2013 και 2014 όσον αφορά έλλειμμα και χρέος θα επιτευχθούν νωρίτερα, στο 2012.


Το δεύτερο φαινόμενο είναι ότι το 50% των εξαγωγών μας πάει σε χώρες εκτός Ευρωζώνης. Επειδή το euro αναμένεται να υποτιμηθεί περαιτέρω, θα υπάρχει αύξηση εξαγωγών και άρα υψηλότερο εκτιμώμενο ΑΕΠ. Επίσης από την συνολική αύξηση εξαγωγών της Ευρωζώνης κερδίζουμε και εμείς ένα κομμάτι. Επιπρόσθετα σε αυτό η μείωση μισθών μειώνει τις εισαγωγές με αποτέλεσμα την μείωση του εμπορικού ελλείμματος και αύξηση του ΑΕΠ.

Συμπερασματικά η μελέτη αναφέρει ότι αν η Ελλάδα συνεχίσει το πρόγραμμα εξυγίανσης όχι μόνο θα πετύχει τους στόχους, αλλά θα τα καταφέρει 1-2 έτη νωρίτερα.


Τα πράγματα μπορεί να μην είναι τόσο μαύρα τελικά.

Που δίνει τα λεφτά μας η ΕΡΤ και τι διαδικασία μπορείτε να ακολουθήσετε για να μην πληρώνετε ΕΡΤ μέσω της ΔΕΗ

- Προωθημένο μήνυμα -
Από: Michalis
Ημερομηνία: 14 Ιουνίου 2010 9:19 π.μ.
Θέμα: Που δίνει τα λεφτά μας η ΕΡΤ
Προς: kataggelies.com

http://kataggelies.com/kataggelies/?p=182
Που δίνει τα λεφτά μας η ΕΡΤ και τι διαδικασία μπορείτε να ακολουθήσετε για να μην πληρώνετε ΕΡΤ μέσω της ΔΕΗ

H διοίκηση της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης, ανακοίνωσε με περηφάνια την συμφωνία της με τις 2 κατά τεκμήριο κορυφαίες Ελληνικές ποδοσφαιρικές ομάδες, τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, για την εξασφάλιση των τηλεοπτικών τους δικαιωμάτων. Ο Ολυμπιακός συμφώνησε στα 14,5 εκατομμύρια Εύρο για την περίοδο 2006-2008, ενώ ο Παναθηναϊκός (σύμφωνα με
δημοσιογραφικές πήγες) στα 16 εκατομμύρια Εύρο για το διάστημα 2007-2010. Η είδηση μάλιστα επικοινωνηθηκε από τους κρατικούς τηλεοπτικούς & ραδιοφωνικούς σταθμούς ως ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ της ΕΡΤ & απαρχή μιας νέας εποχής για το αθλητικό τμήμα της.

Τι σημαίνει αυτό για σένα αγαπητέ Έλληνα πολίτη, ποδοσφαιροφιλε ή μη?

Σημαίνει ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ότι καλείσαι να ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ 30,5 εκατομμύρια Εύρο (και κάτι ψιλά), ήτοι 10,4 δις δραχμουλες , στην επόμενη 3ετια. Λεφτά τα οποία η (ήδη υπερχρεωμένη απο υπεράριθμο προσωπικό κ τηλεοπτικά πανηγυρακια) ΕΡΤ δεν υπάρχει περίπτωση να βρει απο άλλους πόρους, πλην των μηνιαίων εισφορών σου!!


Την στιγμή που ο ΑLPHA (ιδιωτικός σταθμός με πλήρως  οργανωμένο τμήμα πώλησης διαφημιστικού χρόνου)  κατάφερε φετος να εισπράξει λιγότερα απο 2,3 εκατομμύρια Εύρο για τα αντίστοιχα παιχνίδια του Ολυμπιακού (περιπου 145.000 Ευρω ανα παιχνίδι), η ΕΡΤ καλείται να εισπράξει τα υπερτριπλασια απλά για να μην ζημιωθεί!!! Δηλαδη 485.000 Ευρω ανα αναμετάδοση, κατι πρακτικως αδύνατον με βάση το κοστος μοναδας του τηλεοπτικού χρονου + την διάρκεια της αναμετάδοσης. Τα ίδια φυσικα θα ισχυσουν και για το πακετο του Παναθηναϊκού.

Σημειωτέον οτι ο ανταγωνιστής της ΕΡΤ στα δικαιώματα του Ολυμπιακού (ALPHA ) προσέφερε λιγότερα απο 5 εκατομμύρια Ευρω .με άλλα λογια,  η ΕΡΤ προσέφερε 45% περισσοτερα απο τον ανταγωνιστη , χωρις ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΡΟΦΑΝΗ ΛΟΓΟ για την μεγαλη αυτη διαφορα

Η φράση-κλισε κοινωνική πρόκληση σε περιόδους ανέχειας & ανεργειας, μάλλον ωχρια

Ο κ.. Παναγοπουλος προεδρος/τσαρος/αυτοκρατωρ της ΕΡΤ- δηλωσε οτι ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ για τις αντιδρασεις των πολιτών (βλ. έμμεσων μισθοδοτων) και οτι το σχέδιο ανάτασης της ΕΡΤ θα προχωρήσει με καθε κόστος!



Καθε κόστος λοιπον? ΝΟ PROBLEM mister . Γιατί εγω ΔΕΝ προτίθεμαι να χρηματοδοτήσω το γαϊτανάκι δημοσιων σχεσεων σας αγαπητέ κυριε Τζεγκις Χαν-καναλαρχη. 
 

ΔΕΝ ΞΑΝΑΠΛΗΡΩΝΩ ΣΥΝΔΡΟΜΗ: 

Η διαδικασία που μπορεί κάποιος να ακολουθήσει για να ΜΗΝ πληρώνει την ΕΡΤ μέσω λογαριασμού της ΔΕΗ έχει να κάνει με την άρνηση αναγνώρισης χρέους. 

Δηλαδή : εάν κάποιος σου χρεώνει μια υπηρεσία ή ένα προϊόν που εσύ δεν θέλεις να χρησιμοποιήσεις ( π.χ. τηλεοπτικό πρόγραμμα) μαζί με μια υπηρεσία που αποδέχεσαι και χρησιμοποιείς (π.χ. ηλεκτρικό ρεύμα) με ένα ενιαίο τιμολόγιο, λογαριασμό ή οτιδήποτε μπορείς να ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ να πληρώσεις ΜΟΝΟ το δεύτερο. 

Σε περίπτωση που ο πιστωτής δεν δεχτεί την πληρωμή, πηγαίνεις στο  Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και ΚΑΤΑΘΕΤΕΙΣ μόνο το ΠΟΣΟ της υπηρεσίας που αποδέχεσαι (ηλεκτρικό ρεύμα) και όχι το υπόλοιπο.

Το ΤΠκΔ ενημερώνει τον πιστωτή για την κατάθεσή σας και αυτός δεν έχει πλέον δικαίωμα να απαιτεί αυτά τα χρήματα (οπότε και να σου κόψει το ρεύμα).

Το υπόλοιπο ποσό ΜΠΟΡΕΙ να το διεκδικήσει δικαστικά!

ΚΙ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ.

ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΙ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΑ ΝΑ «ΧΑΣΟΥΜΕ» ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΑΙΤΗΜΑ ΜΑΣ.

ΕΝΑ ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟ και ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ!

ΑΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΗΘΟΥΜΕ ΣΩΣΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΑΝ Θ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΝ ΚΑΠΟΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΣΕΒΟΝΤΑΙ.

ΥΠΟΓΡΑΨΕΤΕ ΤΗΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ
http://tesae.info/ert.php

«Σκάλωσε» στη Βουλή η σύμβαση με «τρόικα»!

Στο… απαγορευτικό σήμα της κ. Βάσως Παπανδρέου, προέδρου της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, σταμάτησε χθες η πορεία επικύρωσης της δανειακής σύμβασης με την «τρόικα» για τα 110 δις. ευρώ, παρότι ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου, επιμένει ότι η επικύρωση ήταν μία από τις πολιτικές δεσμεύσεις που ανέλαβε η κυβέρνηση έναντι των πιστωτών, για τη διάσωση της χώρας από τη χρεοκοπία!

Η σύμβαση, που, όπως αποκάλυψε χθες το “S”, δίνει στους πιστωτές της χώρας (κράτη της Ευρωζώνης και ΔΝΤ) τη δυνατότητα ακόμη και να κατασχέσουν δημόσια περιουσία με συνοπτικές διαδικασίες, τονίσθηκε χθες από την κ. Παπανδρέου ότι δεν υπάρχει λόγος να επικυρωθεί από τη Βουλή, αποκτώντας έτσι αυξημένη δεσμευτικότητα, αφού έχει την υπογραφή του εξουσιοδοτημένου προς τούτο, υπουργού Οικονομικών.

Με την τοποθέτησή της αυτή, η κ. Παπανδρέου δεν φαίνεται να συμμερίζεται την άποψη του υπουργείου Οικονομικών, ότι η επικύρωση της σύμβασης από τη Βουλή αποτελεί πολιτική δέσμευση της κυβέρνησης με μεγάλη σημασία. Αυτό αποτυπώνεται, άλλωστε, στις πρώτες γραμμές της εισηγητικής έκθεσης, από την οποία συνοδεύεται το κείμενο της σύμβασης, που έχει κατατεθεί στη Βουλή από τον κ. Παπακωνσταντίνου:

n  «Με το προτεινόμενο Σχέδιο Νόμου, πραγματοποιείται η πολιτική δέσμευση της Κυβέρνησης να φέρει για συζήτηση και κύρωση στην Εθνική Αντιπροσωπεία όλα τα συμβατικά κείμενα, μαζί με τα παραρτήματα και προσαρτήματά τους με τα οποία η ελληνική κυβέρνηση εξασφάλισε τη χρηματοδότηση της χώρας από τα υπόλοιπα κράτη μέλη της Ευρωζώνης με δανειακά κεφάλαια ύψους 80 δις ευρώ και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο με δανειακά κεφάλαια ύψους 30 δις ευρώ».

Η εμπλοκή με την επικύρωση της σύμβασης πάντως, ακόμη και αν δεν αρθεί με κάποια παρέμβαση από το Μαξίμου τις επόμενες ημέρες, εκτιμάται ότι δεν θα δημιουργήσει προβλήματα στις εκταμιεύσεις των επόμενων δόσεων του δανείου. Όπως τονίζουν τραπεζικά στελέχη, παρότι οι πιστωτές της χώρας θα επιθυμούσαν διακαώς να αποκτήσει αυξημένη δεσμευτικότητα το κείμενο της δανειακής σύμβασης, θα ποιήσουν τελικά την ανάγκη φιλοτιμία και θα αποφύγουν να θέσουν θέμα «παγώματος» των πιστώσεων στην Ελλάδα.

«Το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, αλλά και η ευρύτερη ισορροπία στις διεθνείς αγορές, κρέμεται αυτή την περίοδο από μια κλωστή», τονίζει χαρακτηριστικά τραπεζικό στέλεχος. «Οι διεθνείς πιστωτές της Ελλάδας δεν θέλουν οποιαδήποτε εμπλοκή, ή έστω και υπόνοια εμπλοκής, στη χρηματοδότηση της χώρας αυτή την περίοδο και δεν αναμένεται να αντιδράσουν παρά μόνο με κάποιες παρασκηνιακές “γκρίνιες”, αν τελικά η σύμβαση δεν κυρωθεί από τη Βουλή».

Αξίζει να σημειωθεί, ότι υπάρχει αρκετά σημαντική νομική διαφορά, ανάμεσα σε μια δανειακή σύμβαση υπογεγραμμένη μόνο από τον υπουργό Οικονομικών και σε μια σύμβαση που θα έχει επικυρωθεί από τη Βουλή, δεσμεύοντας ουσιαστικά με αμετάκλητο τρόπο ολόκληρο το πολιτικό σύστημα της χώρας στο διηνεκές.

Και αυτό γιατί, όπως εξηγούν έγκριτοι νομικοί, η σύμβαση δανεισμού προβλέπει δρακόντεια μέτρα κατά της Ελλάδας, αν για οποιοδήποτε λόγο στο μέλλον η χώρα θελήσει ή υποχρεωθεί να κηρύξει στάση πληρωμών.

Για παράδειγμα, με τη δανειακή σύμβαση ορίζεται, ότι «ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος».

Αυτό σημαίνει, ότι σε περίπτωση στάσης πληρωμών και μη εθελοντικής επαναδιαπραγμάτευσης των όρων του χρέους, η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει μια σχεδόν αυτόματη διαδικασία κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, με την έκδοση από τους πιστωτές μιας διεθνούς «διαταγής πληρωμής» από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, την οποία θα έχουν την υποχρέωση να εφαρμόσουν εις βάρος του Δημοσίου τα ελληνικά δικαστήρια.

Αυτοί οι επαχθέστατοι όροι δανεισμού έχει μεγάλη σημασία αν θα είναι επικυρωμένοι από τη Βουλή, ή απλώς θα φέρουν την υπογραφή ενός υπουργού μίας ελληνικής κυβέρνησης: στη δεύτερη περίπτωση, οι εθνικές αρχές θα διατηρήσουν έστω και ελάχιστα περιθώρια προσβολής με νομικά μέσα μιας μελλοντικής διαδικασίας κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων, ενώ στην πρώτη περίπτωση θα είναι πρακτικά αδύνατο να αμφισβητηθεί ένας συμβατικός όρος που φέρει τη «σφραγίδα» του Κοινοβουλίου.

«Αυτή την περίοδο, όσο λιγότερες δεσμεύσεις αναλαμβάνει η χώρα έναντι των πιστωτών της, τόσο το καλύτερο για το μέλλον», τονίζει χαρακτηριστικά έμπειρο τραπεζικό στέλεχος. Υπό την έννοια αυτή, η χθεσινή εμπλοκή στη Βουλή, με πρωτοβουλία της κ. Παπανδρέου, ίσως να είναι ευπρόσδεκτη εξέλιξη…

Σε επίπεδο εσωτερικού πολιτικού παιχνιδιού, πάντως, η κ. Παπανδρέου φαίνεται να κερδίζει συνεχώς «πόντους» το τελευταίο διάστημα, εις βάρος του κ. Παπακωνσταντίνου: αρχικά ηγήθηκε της εσωκομματικής επίθεσης, κατά της Τράπεζας της Ελλάδος, για τις μεθοδεύσεις που ευνόησαν τη δράση των κερδοσκόπων κατά των ελληνικών ομολόγων. Παρότι ο κ. Παπακωνσταντίνου επιχείρησε να κλείσει με συνοπτικές διαδικασίες το θέμα, ο Πρωθυπουργός, όταν κλήθηκε να τοποθετηθεί επ’ αυτού στη Βουλή, απέφυγε να ταυτισθεί με τον κ. Παπακωνσταντίνου, αφήνοντας ανοικτό το πεδίο διερεύνησης  της υπόθεσης.

Με το τελευταίο της κοινοβουλευτικό «χτύπημα», αρκετά στελέχη του ΠΑΣΟΚ λένε πλέον, ότι η κ. Παπανδρέου αναβαθμίζεται αισθητά, σε ρόλο «επιτηρητή» του «τσάρου» της οικονομίας, χωρίς προς το παρόν να διαφαίνεται ότι αυτό ενοχλεί το Μέγαρα Μαξίμου…
Source:http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/lr------lr-2010062224877/

Το τέλος των ρωσικών αγωγών.Μπορεί πλέον να κοιμάται ήσυχος τον... περιβαλλοντικό ύπνο του δικαίου ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου.

Άρθρο του κ.Γ.Δελαστίκ,   αναδημοσιεύεται από το "Έθνος".

    Οι περιβόητες προεκλογικές ανησυχίες που είχε εκδηλώσει για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της κατασκευής του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης βρήκαν σφοδρή ανταπόκριση στην άκρως τρυφερή στα περιβαλλοντικά θέματα καρδιά του Βούλγαρου πρωθυπουργού Μπόικο Μπορίσοφ, ο οποίος ανακοίνωσε ως γνωστόν την αποχώρηση της χώρας του από τον...πετρελαιαγωγό αυτόν, με αποτέλεσμα τη ματαίωση της κατασκευής του.

    Οσο κυβερνούσαν τη Βουλγαρία οι σοσιαλιστές, οι οποίοι διατηρούν στενές σχέσεις με τη Ρωσία, κάθε τόσο ανακαλύπτονταν και καθαιρούνταν Βούλγαροι αξιωματούχοι επί ενεργειακών θεμάτων που είχαν εξαγοραστεί από τους Αμερικανούς προκειμένου να δημιουργούν προσκόμματα στην υλοποίηση ρωσικών ενεργειακών προγραμμάτων που συμπεριλάμβαναν τη Βουλγαρία, μεταξύ των οποίων και ο πετρελαιαγωγός Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης.

    Τώρα όμως οι Αμερικανοί έχουν πολιτικά δικό τους τον Βούλγαρο πρωθυπουργό Μπορίσοφ, οπότε δεν χρειάζονται πλέον τεχνάσματα τεχνητών καθυστερήσεων. Η Σόφια προχωράει ευθέως σε ματαιώσεις των έργων αυτών.

    Δεν ματαιώνεται όμως μόνο ο πετρελαιαγωγός Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης, ο οποίος όσο και αν ήταν δημοφιλέστατος στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της Ελλάδας, ήταν στην πραγματικότητα ένα ασήμαντο για τη Ρωσία έργο και μάλιστα αμφίβολης οικονομικής βιωσιμότητας.

    Το σοβαρότερο είναι ότι πρέπει να θεωρείται ήδη τελειωμένη ουσιαστικά υπόθεση και η κατασκευή του εξαιρετικής γεωπολιτικής σπουδαιότητας ρωσικού αγωγού φυσικού αερίου «Σάουθ Στριμ (Νότιο Ρεύμα)», ο οποίος θα μετέφερε με υποθαλάσσιους αγωγούς στη Μαύρη Θάλασσα ρωσικό φυσικό αέριο από το λιμάνι του Νοβοροσίσκ, στην ανατολική ακτή του Εύξεινου Πόντου, στη Βάρνα της Βουλγαρίας και από εκεί στη Βόρεια Ελλάδα μέχρι τη Θεσπρωτία, όπου πάλι με υποθαλάσσιο αγωγό στο Ιόνιο θα περνούσε στη Νότια Ιταλία.

    Ο «Σάουθ Στριμ» για την ακρίβεια θα είχε δύο κλάδους.

    Εναν αυτόν που προαναφέρθηκε και έναν δεύτερο που από τη Βουλγαρία θα πήγαινε στην Ουγγαρία και την Αυστρία μέσω Σερβίας και Ρουμανίας. Οι Ρώσοι όμως δεν εμπιστεύονται πια τους Βούλγαρους του Μπορίσοφ.

    Αλλωστε και να ήθελαν να έχουν αυταπάτες, στις 11 Ιουνίου ο πρωθυπουργός της Βουλγαρίας ανακοίνωσε τη ματαίωση της κατασκευής του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης και στις 12 Ιουνίου ακολούθησε ο Βούλγαρος υφυπουργός Εξωτερικών που διακήρυξε ότι για τη Σόφια έχει μεγαλύτερη σημασία η κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου «Ναμπούκο» που προωθούν με λύσσα οι Αμερικανοί για να μεταφέρει αμερικανικών συμφερόντων φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν και την Κασπία μέσω Τουρκίας και Βουλγαρίας προς την Κεντρική Ευρώπη, παρά η κατασκευή του ρωσικού αγωγού «Σάουθ Στριμ».

    Η ρωσική απάντηση δεν άργησε να δοθεί. Την περασμένη εβδομάδα ο πρόεδρος της ρωσικής εταιρείας φυσικού αερίου Γκαζπρόμ Αλεξέι Μίλερ έσπευσε στο Βουκουρέστι.

    Εκεί συναντήθηκε με τον Ρουμάνο υπουργό Οικονομίας και Εμπορίου Αντριάν Βιντιάνου και κατά τον ρωσικό Τύπο συζήτησε μαζί του, αν και τίποτα τέτοιο δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί επίσημα, τη μεταφορά του σταθμού υποδοχής του υποθαλάσσιου αγωγού από τη Βάρνα στο ρουμανικό λιμάνι της Κοστάνζας, ώστε να βγει εκτός του ρωσικού αγωγού εντελώς η Βουλγαρία.

    Αν όντως υλοποιηθεί αυτή η σοβαρότατη αλλαγή, η Ελλάδα θα βρεθεί ολοκληρωτικά έξω από το ενεργειακό παιχνίδι των αγωγών μεταφοράς φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Τα όνειρα περί «ενεργειακού κόμβου» σαφέστατα υπήρξαν υπερβολικά, αλλά σίγουρα συνιστά σοβαρό γεωπολιτικό πλήγμα για τη χώρα μας το διαγραφόμενο ναυάγιο της ενεργειακής συνεργασίας της με τη Ρωσία έστω και σε αυτό το χαμηλό επίπεδο.

    Η κυβέρνηση Παπανδρέου πάντως είναι ούτως ή άλλως υπέρ των αγωγών αμερικανικών συμφερόντων, οπότε σίγουρα καθόλου δεν θα στενοχωρηθεί από αυτές τις εξελίξεις.

    Η Αθήνα
    Yπό τουρκικό ενεργειακό ζυγό

    ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ για την Ελλάδα από τη διαφαινόμενη κατάρρευση της ενεργειακής συνεργασίας με τη Ρωσία δεν είναι η διάψευση των ελπίδων και αυταπατών περί μετατροπής της χώρας μας σε «ενεργειακό κόμβο». Είναι κάτι πολύ σοβαρότερο: η προοπτική της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας μας από αγωγούς φυσικού αερίου που έρχονται μέσω Τουρκίας, πράγμα που σημαίνει ότι η Ελλάδα θα περιέλθει σταδιακά υπό τον ενεργειακό ζυγό εξάρτησης από την Αγκυρα! Φυσικό αέριο αμερικανικών συμφερόντων μέσω αγωγών που βρίσκονται υπό τον έλεγχο της Τουρκίας είναι φυσικά ό,τι πιο εφιαλτικό θα μπορούσε να συμβεί στη χώρα μας σε περίοδο ελληνοτουρκικής κρίσης

Δύο αναλυτές, δύο ώρες, πέντε ψήφοι και η ελληνική κρίση

H πρακτική της βαθμολογίας των ομολόγων ολόκληρων κρατών από τρεις και μόνο ιδιωτικές εταιρίες αποτελεί μοναδικό φαινόμενο συγκεντρωτισμού και απολυταρχισμού στο μοντέρνο οικονομικό σύστημα αφού σε όλες τις άλλες περιπτώσεις ιδιώτες και εταιρίες είναι υπεύθυνοι για την αξιολόγηση του ρίσκου που απορρέει από οποιαδήποτε επενδυτική τους επιλογή.

Καθώς υπάρχει ειδική νομοθεσία που απαγορεύει στα μεγάλα επενδυτικά ταμεία και σχήματα την κατοχή ομολόγων κρατών με μη επενδυτική βαθμολογία, η απόφαση των εταιριών πιστοληπτικής αξιολόγησης για υποβάθμιση των ομολόγων μίας χώρας σε ‘junk’ ('σκουπίδια' – και μόνο η ονομασία είναι άκρως προσβλητική για ένα κράτος και τον λαό του), συνεπάγεται και την υποχρεωτική απόφαση πώλησης των ομολόγων αυτών από όλα τα μεγάλα επενδυτικά σχήματα ανά τον κόσμο. Έτσι οι εταιρίες πιστοληπτικής αξιολόγησης μετατρέπονται έμμεσα από ανεξάρτητοι αναλυτές σε επενδυτικούς συμβούλους αλλά και διαχειριστές των κρατικών ομολόγων όλου του κόσμου, δύναμη η οποία είναι ασύλλυπτη.

Δεν υπάρχει λόγος να αναρωτιέται, λοιπόν, κανείς γιατί ο βραβευμένος με Πούλιτζερ Αμερικανικός δημοσιογράφος Thomas Friedman είχε υποστηρίξει πως υπάρχουν μόνο δύο υπερδυνάμεις στον κόσμο, οι ΗΠΑ και η υπηρεσία πιστοληπτικής αξιολόγησης ομολόγων της Moody’, συμπληρώνοντας πως ‘δεν είναι ξεκάθαρο, πάντα, ποιος είναι ο πιο δυνατός από τους δύο’.

Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, όμως, πώς ασκείται αυτή η δύναμη κατά τη διαδικασία αξιόλογησης των ομολόγων ενός κράτους. Η περιγραφή ενός αναλυτή της εταιρίας πιστοληπτικής αξιολόγησης S&P στη ραδιοφωνική εκπομπή ‘Πρωινή Έκδοση’ του Εθνικού Δημόσιου Ραδιοφώνου (ΕΔΡ) στις ΗΠΑ είναι άκρως κατατοπιστική::

Αναλυτής S&P: Για κάθε χώρα έχουμε δύο αναλυτές που πηγαίνουν στη χώρα για την αξιολόγηση και τη βαθμολογία. Ποτέ δεν πηγαίνει μόνο ένα άτομο γιατί χρειαζόμαστε δύο ζευγάρια μάτια

Δημοσιογράφος ΕΔΡ: Πιστεύω πως υπάρχουν άνθρωποι που μας ακούν αυτή τη στιγμή και αναρωτιούνται ‘μόνο δύο;’. Δε θα έπρεπε να στέλνετε εβδομήντα για να βαθμολογείτε μία ολόκληρη χώρα;

Αναλυτής S&P: Για να είμαι ειλικρινής αυτό που κοιτάμε είναι αρκετά περιορισμένο. Μπορείς να πληρώσεις το χρέος σου εξολοκλήρου και στην ώρα σου; Ποια είναι η ικανότητα και η διάθεση σου να το πράξεις. Ξέρετε νομίζω δύο άνθρωποι…αυτή είναι η πρακτική μας μέχρι σήμερα. Έχει δουλέψει καλά.

Το Εθνικό Δημόσιο Ραδιόφωνο των ΗΠΑ ανέφερε στο συγκεκριμένο ρεπορτάζ πως αφού πρώτα πάρουν συνέντευξη από μερικούς κυβερνητικούς εκπροσώπους και μερικούς δημοσιογράφους, οι δύο αναλυτές της S&P επιστρέφουν στην έδρα τους και συντάσσουν μία έκθεση. Στη συνέχεια, μία πενταμελής επιτροπή συζητά την έκθεση και με την ανάταση χειρών ψηφίζουν υπέρ ή κατά της πρότασης συμπερασμάτων. Δεν υπάρχει ούτε έγγραφη αιτιολογία απόψεων ή διαφωνιών, ούτε επιχειρηματολογία, ούτε διαδικασία ελέγχου της απόφασης και των στοιχείων από άλλες επιτροπές εντός και εκτός της εταιρίας. Δεν υπάρχει η δυνατότητα αμφισβήτησης της απόφασης από τα κράτη, άσκησης έφεσης ή αναίρεσης εναντίον της ή οποιαδήποτε άλλη αμυντική .

Αναλυτής S&P: Θέλουμε πάντα μονό αριθμό ψήφων γιατί δε θέλουμε να καταλήξουμε σε ισοπαλία και να αναγκαστούμε να επαναλάβουμε τη διαδικασία από την αρχή

Δημοσιογράφος ΕΔΡ: Πόσο διαρκεί η διαδικασία;

Αναλυτής S&P: Ακόμη και αν έχεις να κάνεις τον Καναδά, που είναι ένα σχετικά βαρετό ΑΑΑ, πάλι πρέπει να ακολουθήσεις όλα τα βήματα. Οπότε δύο ώρες είναι περίπου η μέση διάρκεια.

Πάνω κάτω, δηλαδή, όσο διαρκεί μία ταινία.

Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα της διαδικασίας που ακολουθείται για την αξιολόγηση των ομολόγων ενός κράτους και μέσω αυτής της διαδικασίας προέκυψε η υποβάθμιση των ελληνικών ομολόγων, προκαλώντας την ‘ελληνική κρίση’. Ο ένας από τους δύο αναλυτές που μπήκε στον κόπο να ταξιδέψει στην Ελλάδα και μετά να συντάξει την έκθεση υποβάθμισης ονομάζεται Marko Mrsnik. ‘Μάλλον ο κύριος Mrsnik θα αποφύγει να κάνει διακοπές φέτος στο Φαλιράκι της Ρόδου’ γράφουν οι Times του Λονδίνου, διακωμωδώντας μία υποβάθμιση που πήρε δύο ώρες και πέντε ανθρώπους για να πραγματοποιηθεί αλλά που θα φέρει χρόνια ταλαιπωρίας σε έναν ολόκληρο λαό (και σε πολλούς άλλους σε ανάλογες περιπτώσεις).

Με το να συνεχίζουμε την επίσημη χρήση αυτού του συστήματος, τα κράτη θα αντιμετωπίζουν την αστάθεια που προκαλείται από τις εταιρίες πιστοληπτικής αξιολόγησης στη χειρότερη δυνατή χρονική στιγμή.’ επισημαίνει ο David Einhorn, ένας από τους διασημότερους κερδοσκόπους (στη λίστα των 50 πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου) και προσθέτει: ‘Τώρα οι Ευρωπαίοι ηγέτες μαθαίνουν με το σκληρό τρόπο ότι δεν είναι καλό να υπάρχουν εταιρίες πιστοληπτικής αξιολόγησης που να υποστηρίζουν ότι η κατάσταση είναι σταθερή παρά το γεγονός ότι τα υποβόσκοντα ρίσκα αυξάνονται και τότε, όταν η κατάσταση φτάνει σε ένα κρίσιμο σημείο, να επιταχύνουν τη διαδικασία της απώλειας εμπιστοσύνης με το να υποστηρίζουν πως τα πράγματα, τελικά, δεν είναι και τόσο καλά.’

Ακόμη και αν αγνοήσει κανείς το γεγονός πως οι τρεις εταιρίες πιστοληπτικής αξιολόγησης εμπλέκονται σε κάθε μορφή σκανδάλων, παλαιότερων, πρόσφατων και εκκολαπτόμενων και ακόμη και αν στην Ελλάδα παραβλέψουμε το γεγονός πως οι δύο διεθνείς επενδυτικές εταιρίες με το μεγαλύτερο μερίδιο στο ελληνικό χρηματιστήριο (BlackRock και Norges Bank) είναι παράλληλα μεγαλομέτοχοι και των εταιριών πιστοληπτικής αξιολόγησης, το πιθανότερο είναι και πάλι να καταλήξουμε στο συμπέρασμα στο οποίο οδηγείται, πλέον, και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ότι δηλαδή το υπάρχον σύστημα αξιολόγησης κρατικών ομολόγων πρέπει να αλλάξει και η βαρύτητα που δίνεται στις αξιολογήσεις των S&P, Moody’s και Fitch πρέπει να μειωθεί.

Όπως συμβαίνει πάντα, ωστόσο, η νομοθεσία ακολουθεί το έγκλημα και οι νομοθέτες έρχονται να καλύψουν νομικά κενά αφού πρώτα κάποιοι τα έχουν εκμεταλλευτεί και κάποιοι άλλοι έχουν πέσει θύματα τους. Και στην προκειμένη περίπτωση, το μεγαλύτερο θύμα από την ελλιπή ρυθμιστική νομοθεσία της διαδικασίας και των φορέων αξιολόγησης κρατικών ομολόγων, είναι η Ελλάδα.

Πάνος Παναγιώτου - διευθυντής ΕΚΤΑ, 3FVIP.com

Η μυστική «τιμολόγηση» του δολαρίου

Κάθε μέρα, στις 11 το πρωί ώρα Νέας Υόρκης, λαμβάνει χώρα μια σκοτεινή τελετή. Αναρτώνται στις οθόνες του Reuters  τα στοιχεία για την επίσημη μέση τιμή των συμβολαίων swaps δολαρίου που δίνει η ‘αγορά’.

Η κίνηση των συμβολαίων swaps δολαρίου – πρόκειται κατά βάση για παράγωγα που συνδέονται με τις αποδόσεις των κρατικών ομολόγων – έχουν αντίκτυπο που πάει πολύ πιο πέρα από την Γουόλ Στριτ. Τα swaps δολαρίου, μεταξύ των άλλων, χρησιμοποιούνται για τον ορισμό των τιμών πάρα πολλών εταιρικών ομολόγων και επηρεάζουν την αξία του χαρτοφυλακίου ακόμη και ιδιωτών επενδυτών και συνταξιοδοτικών ταμείων. Κι όμως ο τρόπος με τον οποίο τιμολογούνται αποτελεί μια σκοτεινή διαδικασία που ελέγχεται από μια χούφτα τράπεζες.

Αν και υποτίθεται ότι ορίζονται από την αγορά, οι τιμές των swaps του δολαρίου δημοσιεύονται στη σχετική σελίδα του Reuters από την Icap, την μεγαλύτερη διαμεσολαβήτρια εταιρία του κόσμου, και από εκεί μεταφέρονται σε σελίδα του Bloomberg, ενδέχεται μάλιστα να διαφέρουν από τις τιμές που δίνονται στις άλλες σελίδες του Bloomberg για τα swaps δολαρίου, οι οποίες αντανακλούν την ευρύτερη διαπραγμάτευση αυτών των τύπων swaps.

Αυτή η απόκλιση δημιουργεί στην αγορά την υποψία ότι οι τιμές κάπου μεταβάλλονται πριν τις 11 το πρωί κατά τρόπο που ωφελεί τις μεγάλες τράπεζες και σε βάρος τόσο των δικών τους πελατών όσον και των χρηματοπιστωτικών ομίλων που βρίσκονται εκτός του προνομιούχου κύκλου. Πρόκειται για μια κλασική περίπτωση ‘κλειστού κυκλώματος’ που  οι εποπτικές αρχές ανά τον κόσμο καταπολεμούν την επαύριο της χρηματοπιστωτικής κρίσης.

Η σύμβαση που επιτρέπει σε λίγες μεγάλες τράπεζες να ορίζουν τις τιμές βρίσκεται συνεπώς στην καρδιά των ανησυχιών που οδηγούν στη δρομολόγηση των προτεινόμενων αλλαγών στην αγορά παραγώγων των ΗΠΑ. Ο κλάδος των swaps πρέπει να διαρθρωθεί έτσι ώστε να  εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα λίγων τραπεζιτών; Ή πρέπει να ενισχυθεί η διαφάνεια σε αυτόν ώστε να εξυπηρετεί καλύτερα την ευρύτερη οικονομία.

Πρόκειται για ένα από τα ερωτηματικά που απασχολούν τώρα τα κοινοβουλευτικά σώματα των ΗΠΑ, που τείνουν υπέρ του να ζητηθεί από τις τράπεζες να διαλύσουν τα τμήματα των  swaps. Η σχετική πρόταση είναι πολύ πιθανόν πια να περάσει, αφού τις τελευταίες μέρες ο Πολ Βόλκερ, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας που έως πρότινος εξέφραζε ισχυρές ενστάσεις, έριξε τους τόνους. Και αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο ανησυχεί τόσο πολύ η Γουόλ Στριτ ως προς το τελικό σχέδιο των μεταρρυθμίσεων που μελετάει το Κογκρέσο.

Οι κυβερνήσεις και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού προσπαθούν να περιορίσουν την απουσία διαφάνειας και τη συγκέντρωση στην αγορά που επέτρεψε την ανάπτυξη αυτού του συστήματος περί το swap του δολαρίου. Θέλουν ένα μεγάλο μέρος αυτών των δραστηριοτήτων να περάσει σε κεντρική εκκαθάριση, ή τουλάχιστον σε ηλεκτρονικές βάσεις συναλλαγών που θα υποστηρίζονται από κάποιου τύπου κεντρική εκκαθάριση. Και αυτό δεν αφορά μόνο την αγορά των swap του δολαρίου αλλά και  πολλά άλλα ‘κομμάτια’ του  αποκαλούμενου over-the-counter (OTC) κόσμου των παραγωγών που η διαχείρισή τους γίνεται  κατά κανόνα ιδιωτικά.

«Θέλουμε να προωθήσουμε στην OTC αγορά παραγώγων ένα επίπεδο διαφάνειας και ωφελημάτων για το γενικό κοινό ανάλογο με εκείνο που υπάρχει στις αγορές των προθεσμιακών συμβολαίων και των τίτλων» δήλωσε ο Γκάρι Γκένσλερ, πρόεδρος της Επιτροπής Προθεσμιακών Συμβολαίων Εμπορευμάτων, μιας από τις βασικές αμερικανικές εποπτικές αρχές, σε συνέντευξη τύπου στη Νέα Υόρκη.

«Ο αγοραστής και ο πωλητής ποτέ δεν συναντιούνται σε μια αγορά με κεντρική εκκαθάριση», προσθέτει. «Αυτή τη στιγμή, όταν οι τράπεζες προχωρούν σε συναλλαγές παραγωγών με τους πελάτες τους, γνωρίζουν πόσο τους πλήρωσε ο προηγούμενος πελάτης  για την ίδια συμφωνία αλλά αυτή η πληροφορία δεν είναι δημοσίως διαθέσιμη. Οι τράπεζες επωφελούνται κρατώντας μυστικές τις πληροφορίες».

Σύμφωνα με τον Γκάρι Γκένσλερ, οι τράπεζες εκτιμούν ότι αν νομοθετηθεί η μεταρρύθμιση στα παράγωγα θα έχουν απώλειες εσόδων «της τάξης πολλών δις προς όφελος των πελατών που θα μπορούν να διεκδικούν καλύτερες τιμές για τις συναλλαγές παραγώγων». Αλλά δεν  μετρά μόνο το ποιος διαπραγματεύεται αυτά τα χρηματοπιστωτικά εργαλεία – οι πιο δραστήριες τράπεζες στα swaps δολαρίου είναι από τις ΗΠΑ η Citibank, η Bank of America, η Goldman Sachs και η JP Morgan Chase και από την Ευρώπη η Deutsche Bank, η Barclays και η  Royal Bank of Scotland. Μετρά επίσης το ποιος ελέγχει τη ροή των πληροφοριών.

Σε ορισμένα κομμάτια του χρηματοπιστωτικού συστήματος, όπως είναι οι αγορές μετοχών, υπάρχει μια πολύχρονη παράδοση που θέλει τις συναλλαγές να γίνονται δημόσια, με ορατές τιμές και ρυθμισμένο πλαίσιο. Η πρακτική αυτή αντανακλά την έμφαση που απέδωσαν οι εποπτικές αρχές στην προστασία των ατομικών επενδυτών μετά το κραχ του 1929. Αλλά τα τελευταία χρόνια, μεγάλο μέρος των συναλλαγών σε μετοχές γίνεται εκτός χρηματιστηρίων,  μέσα από τον τύπο των ιδιωτικών εναλλακτικών ηλεκτρονικών δικτύων, που από καιρό έχουν ορίσει τον OTC κόσμο.

Σε ό,τι αφορά τα ομόλογα και τα παράγωγα, πάντως το μεγαλύτερο μέρος των συναλλαγών ποτέ δεν περνούσε μέσα από κεντρική εκκαθάριση. Περίπου το 80% των αξίας των συναλλαγών παραγωγών περνάει μέσα από OTC deals – είτε κλεισμένα ιδιωτικά μεταξύ των τραπεζών, είτε κλεισμένα μέσω διαμεσολαβητών brokers όπως είναι οι Isap, Tullet Prebon, Tradition, BBG Partners.  Αυτό αντανακλά εν μέρει το μεγάλο όγκο των συναλλαγών που περιλαμβάνουν κατά κανόνα τα swaps, όπου μια εντολή της τάξης των 100 εκατομμυρίων δολαρίων είναι ο κανόνας και όπου οι τράπεζες συχνά αποφασίζουν να αγοράσουν ή να πουλήσουν ένα swap 1 δις δολαρίων. Όπως τεράστια πακέτα μετοχών αλλάζουν συχνά χέρια εκτός Χρηματιστηρίων,  έτσι και ο OTC διατραπεζικός τομέας χαρακτηρίζεται από μεγάλα deals μεταξύ τραπεζών με τη βοήθεια μεσολαβητών όπως η Icap.

Εκτός της διατραπεζικής αγοράς βρίσκεται και ένας δεύτερος κλάδος, όπου οι τράπεζες συναλλάσσονται με τους πελάτες τους, συμπεριλαμβανομένων των διαχειριστών και των hedge funds, μέσω τηλεφώνου ή ηλεκτρονικών βάσεων όπως η Tradeweb και οι οθόνες των dealers στο Bloomberg. Αλλά είναι στο διατραπεζικό τομέα και όχι στην αγορά πελατών όπου οι τράπεζες ορίζουν την τιμή των swaps δολαρίου – που αναφέρεται στην σελίδα του Reuters – η οποία χρησιμοποιείται για την τιμολόγηση των συναλλαγών εταιρικών ομολόγων και άλλων προϊόντων της αγοράς πελατών.

Η Icap με έδρα το Λονδίνο αρνήθηκε να σχολιάσει τη διαδικασία. Παρομοίως αρνήθηκαν  και άλλοι dealers. Όμως είναι δύσκολο για τους εκτός του τραπεζικού συστήματος να διαπιστώσουν τι πραγματικά συμβαίνει και τι όχι. Πάντως το σίγουρο είναι πως είναι πάρα πολύ δύσκολο για τους ανταγωνιστές να αμφισβητήσουν τις τιμές της Icap, αν και ορισμένοι ανταγωνιστές, όπως η Tullet Prebon, προσπάθησαν να προωθήσουν εναλλακτικές σελίδες τα τελευταία χρόνια.

Ορισμένοι dealers προσπαθούν περιστασιακά να κάνουν συναλλαγές με διαφορετικές τιμές αν θεωρήσουν ότι τα νούμερα … παραείναι περίεργα. Κάποιοι επίσης πιστεύουν ή ελπίζουν ότι η εισαγωγή της κεντρικής εκκαθάρισης των swaps μπορεί στο μέλλον να περιορίσει την ισχύ της Icap. Συγκεκριμένα θεωρούν ότι αν τελικά υιοθετηθεί η κεντρική εκκαθάριση, θα υπάρξει μια εναλλακτική πηγή για την τιμολόγηση των δεδομένων που δεν θα ελέγχεται από τις τράπεζες. Αλλά σήμερα η Icap παραμένει κυρίαρχη.

Σύμφωνα με τις αμερικανικές εποπτικές αρχές, 5 μεγάλες αμερικανικές τράπεζες - Citibank,  Bank of America, Goldman Sachs, JP Morgan Chase, Wells Fargo – ελέγχουν συνολικά το 97% της έκθεσης όλων των αμερικανικών εμπορικών τραπεζών σε OTC παράγωγα ή το 34% της παγκόσμιας έκθεσης. Η συγκέντρωση είναι εντυπωσιακή – έστω και αν οφείλεται εν μέρει στην κατάρρευση της Bear Sterns και των Lehman Brothers εξαιτίας της κρίσης και στην αποχώρηση ορισμένων μικρότερων ομίλων.

Η συγκέντρωση στο κλάδο έχει οδηγήσει σε υψηλά περιθώρια κέρδους. Η συμβουλευτική εταιρία Tabb Group, εκτιμά ότι οι 20 μεγαλύτεροι dealers εισπράττουν κατά μέσο όρο σε ετήσια βάση 40 δις δολάρια (εκτός των πιστωτικών παραγωγών) από τις παγκόσμιες OTC συναλλαγές παραγωγών, που μεγάλο μέρος τους αφορά τα swap δολαρίου. Αυτό σημαίνει ότι ελάχιστοι έχουν οποιοδήποτε κίνητρο να αμφισβητήσουν τους τρόπους με τους οποίους αυτά τα swap τιμολογούνται η διαπραγματεύονται. «Χρειαζόμαστε μια ζωντανή OTC αγορά swap για την παγκόσμια οικονομία αλλά υπάρχουν συστημικά ζητήματα που πρέπει να εξεταστούν», λέει ο Άντριου Λο, καθηγητής Χρηματοοικονομικής στο ΜΙΤ, που θα ήθελε να δει «μια μεγαλύτερη δεξαμενή συμμετεχόντων».

Ο Ρεχάγκελ διαλύει την... ελληνική οικονομία

Γράφει ο Αρμαγεδδών

Αν κάτι είναι να πάει στραβά, θα πάει. Ίσως η μοναδική πανανθρώπινη αξία – ο νόμος του Μέρφυ – ισχύει και για την εθνική μας οικονομία και για την εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου. Και μη μου πείτε ότι δεν υπάρχει συσχετισμός!

Είναι αποδεδειγμένο ότι κατά τη διάρκεια μεγάλων αθλητικών γεγονότων η κατανάλωση αυξάνεται, όσο δε η χώρα προχωράει στη διοργάνωση τόσο μεγαλύτερη είναι η ευεξία των καταναλωτών, ώστε μπορεί να «σπιρουνίσει» ακόμα και μια ασθμαίνουσα οικονομία.

Μπορώ να σας πω ότι προσωπικά την Παρασκευή «φόρτωσα» πολλές μπύρες, αναψυκτικά, πατατάκια, παγωτά κτλ από το super market... μόνο και μόνο για να πάρω το Σάββατο μια τεράστια κρυάδα από το Γερμανό που έχουμε στο τιμόνι της εθνικής μας ομάδας. Ήταν ...........
αρκετό για να καταλάβω ότι μια τελευταία ελπίδα να κινηθεί λίγο η αγορά πήγε χαμένη.

Αυτή η ομάδα δεν μπορεί να πάει πουθενά κυρίως λόγω των παράλογων επιλογών του Γερμανού. Και βέβαια, με τον τρόπο αυτό καταδικάζει και την εγχώρια κατανάλωση, τους καταστηματάρχες, τα σουβλατζίδικα, τις πιτσαρίες κοκ.

Και για να μην νομίζετε ότι υπερβάλω, να σας θυμίσω ότι το 2004 λόγω της κατάκτησης του euro κάναμε πετυχημένους Ολυμπιακούς αγώνες! Και να σας αναφέρω, επίσης, τις οικονομικές μελέτες που αποδεικνύουν εδώ και χρόνια την επίδραση των μεγάλων αθλητικών εκδηλώσεων τόσο στις οικονομίες των χωρών που κερδίζουν, όσο και στην παγκόσμια οικονομία.

Και αν εμάς είναι ένας Γερμανός που μας «καίει», ο οικονομικός ορθολογισμός μας επιβάλλει να στηρίξουμε την εθνική ομάδα της Γερμανίας, καθώς , βάσει μελετών, αποδεικνύεται ότι το μέγιστο όφελος για την παγκόσμια οικονομία φέτος είναι να κερδίσουν τα «πάντσερ» το βαρύτιμο τρόπαιο, καθώς μια τέτοια προοπτική είναι ικανή να συμβάλλει τα μέγιστα στην ασθμαίνουσα οικονομική ανάπτυξη.

Σύμφωνα με μελέτη της ABN Amro, αν και η Ισπανία είναι η επικρατέστερη νικήτρια του τουρνουά, η οικονομική «σωτηρία» θα ερχόταν με θρίαμβο των Γερμανών. Και αυτό διότι κατά παράδοση η παγκόσμια οικονομία ευεργετείται όταν η νικήτρια χώρα είναι μια μεγάλη παγκόσμια οικονομική δύναμη, η οποία παίρνει έξτρα ώθηση όταν κερδίζει το κύπελλο.

Μάλιστα αναφέρεται ότι για να λειτουργήσει αυτός ο συσχετισμός πρέπει η χώρα που κερδίζει όχι μόνο να είναι μεγάλη οικονομική δύναμη, αλλά και να εξάγει περισσότερο από ότι εισάγει. Βάσει αυτού του οικονομικού μοντέλου, αποκλείονται οι εθνικές ομάδες των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Βρετανίας και της Ιταλίας. Αυτό σημαίνει ότι οι ομάδες που πληρούν τα κριτήρια (παγκόσμια οικονομική δύναμη με θετικό εμπορικό ισοζύγιο), είναι μόνο η Ιαπωνία και η Γερμανία. Σύμφωνα με τον οικονομολόγο του οίκου Hein Schotsman, αν και η Ιαπωνία είναι μεγαλύτερη ως οικονομία, η Γερμανία έχει μεγαλύτερο εμπορικό πλεόνασμα, οπότε συμφέρει να κερδίσει αυτή (λες και υπήρχε πιθανότητα να κερδίσει η Ιαπωνία!).

Βάσει των κανόνων των περιβόητων πλέον «soccereconomics» (ποδοσφαιροοικονομικά σε ελεύθερη μετάφραση), η χώρα που κερδίζει τα μουντιάλ απολαμβάνει σημαντική βελτίωση της καταναλωτικής και επενδυτικής εμπιστοσύνης. Το αποτέλεσμα είναι οι πολίτες να αρχίζουν να καταναλώνουν και να επενδύουν περισσότερο, γεγονός που συνεπάγεται αύξηση των εισαγωγών, που με τη σειρά τους βοηθούν τις υπόλοιπες οικονομίες.

Μάλιστα η σχετική έκθεση της ABN Amro είναι ξεκάθαρη: «Δεν το επινοήσαμε: η Γερμανία πρέπει να κερδίσει. Ένας γερμανικός θρίαμβος θα οδηγήσει σε μείωση του εγχώριου εμπορικού πλεονάσματος, κάτι που θα είναι επωφελές για τη σταθερότητα της παγκόσμιας οικονομίας. Αυτό είναι που χρειαζόμαστε όσο τίποτα μετά τη χρηματοοικονομική κρίση».

Κοινώς, εμείς για το καλό της παγκόσμιας οικονομίας πρέπει να υποστηρίξουμε μια χώρα, από την οποία κατάγεται ο άνθρωπος που μας αποστερεί μια καλή ευκαιρία να ανακινήσουμε λίγο την καταβαραθρωμένη οικονομία μας. Εγώ δεν ξέρω αν έχω το σθένος...Σας λέω, αν κάτι είναι να πάει στραβά, θα πάει!

Ανεξέλεγκτη δράση καρτέλ και… ΝΕΣΤΛΕ

Με μια ερώτηση-βόμβα προς την υπουργό Οικονομίας, κ. Λούκα Κατσέλη, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ καταγγέλλει «ανεξέλεγκτη δράση καρτέλ και μονοπωλίων στην αγορά λόγω του πλημμελούς ελέγχου εφαρμογής των αποφάσεων της Επιτροπής Ανταγωνισμού», εστιάζοντας ιδιαίτερα στην περίπτωση της ιστορικής απόφασης κατά της ελληνικής θυγατρικής της NESTLE, που  τιμωρήθηκε με βαρύ πρόστιμο 30 εκατ. ευρώ και διατάχθηκε να παύσει όλες τις καταχρηστικές πρακτικές της, χωρίς ποτέ να ελεγχθεί η συμμόρφωσή της στην απόφαση της Επιτροπής!

Στην ερώτησή του, που για πρώτη φορά αγγίζει την ουσία της ολιγωρίας στην άσκηση αντιμονοπωλιακής πολιτικής στην Ελλάδα, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Θανάσης Οικονόμου αναφέρει τα εξής:



Παρότι η αντιμετώπιση της ακρίβειας και των καταχρηστικών πρακτικών στην αγορά αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα της κυβέρνησης, ιδιαίτερα αυτή την κρίσιμη περίοδο για την εθνική οικονομία, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι τα καρτέλ και τα μονοπώλια της αγοράς συνεχίζουν ανεξέλεγκτα την παράνομη δράση τους, από ολιγωρία της Επιτροπής Ανταγωνισμού στον έλεγχο εφαρμογής των αποφάσεων που η ίδια έχει εκδώσει.


Ειδικότερα, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε πρόσφατα στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής ο πρόεδρος της Επιτροπής Ανταγωνισμού, κ. Δ. Κυριτσάκης, η Επιτροπή έχει λάβει 98 αποφάσεις τα τελευταία χρόνια, οι οποίες αφορούν βασικά αδικήματα ανταγωνισμού (καρτέλ τιμών, κατάχρηση δεσπόζουσας θέσεις κ.α.).  Με τις αποφάσεις της, η Επιτροπή Ανταγωνισμού έχει επιβάλει σημαντικά πρόστιμα σε εταιρείες με ηγετική θέση σε πολλούς κλάδους, κρίσιμους για τους καταναλωτές και τη μικρομεσαία ελληνική επιχειρηματικότητα.

Ο κ. Κυριτσάκης εξήγησε, απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις κατά την εξέτασή του, ότι η είσπραξη των προστίμων που επιβάλει η Επιτροπή Ανταγωνισμού σε παραβάτες της αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας κατά κανόνα καθυστερεί, λόγω προσφυγών στη Διοικητική Δικαιοσύνη. Τόνισε δε, ότι με ελάχιστες εξαιρέσεις οι αποφάσεις της Επιτροπής γίνονται δεκτές επί της ουσίας από τα διοικητικά δικαστήρια, όπου προσβάλλονται.


Όμως, όπως έχει γίνει δεκτό πλέον από όλους τους ειδικούς του δικαίου του
Ανταγωνισμού στη χώρα μας και διεθνώς, την ίδια ή και μεγαλύτερη σημασία από τα επιβαλλόμενα πρόστιμα, για την αποκατάσταση συνθηκών υγιούς λειτουργίας των επιμέρους αγορών, έχει η ορθή εκτέλεση των αποφάσεων των αντιμονοπωλιακών αρχών. Δηλαδή, έχει ιδιαίτερη σημασία, πέραν της επιβολής και είσπραξης των προστίμων, να γίνονται σεβαστές οι αποφάσεις των αρχών, που υποχρεώνουν επιχειρήσεις να παύουν τις παραβατικές τους συμπεριφορές, οι οποίες στρεβλώνουν τη λειτουργία των αγορών.


Εν προκειμένω, φαίνεται εξ όσων κατέθεσε ο κ. Κυριτσάκης στην Επιτροπή
Θεσμών και Διαφάνειας, ότι η ελληνική Επιτροπή Ανταγωνισμού δεν έχει να παρουσιάσει σοβαρό έργο, σε ό,τι αφορά τον έλεγχο εκτέλεσης των αποφάσεών της, καθώς και στην επιβολή των προβλεπόμενων κυρώσεων (πρόσθετα χρηματικά πρόστιμα), όταν διαπιστώνεται πλημμελής συμμόρφωση των επιχειρήσεων.
Πρακτικά, το αποτέλεσμα αυτής της ολιγωρίας είναι να μένουν ανεφάρμοστες σοβαρές αποφάσεις, που υποχρεώνουν εταιρείες με την απειλή υψηλών ημερήσιων προστίμων, να παύουν τις διαπιστωμένες παραβατικές συμπεριφορές τους.

Αυτό το κενό στην εφαρμογή  της αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας, για το οποίο ευθύνεται η Επιτροπή Ανταγωνισμού, εξουδετερώνει πλήρως τη δυνατότητα επιβολής υγιών κανόνων ανταγωνισμού στην αγορά: ακόμη και όταν διαπιστώνονται σοβαρές παραβάσεις, οι επιχειρήσεις που τιμωρούνται από την Επιτροπή εξακολουθούν τις ίδιες παραβατικές συμπεριφορές και αποκομίζουν σημαντικά οικονομικά οφέλη από αυτές τις πρακτικές, τα οποία στις περισσότερες περιπτώσεις μπορεί και να υπερκαλύπτουν το κόστος των προστίμων που θα καταβάλλουν ύστερα από χρόνια, αφού ολοκληρωθούν οι δικαστικές διαδικασίες.

Είναι άξιον απορίας η απάντηση του πρόεδρου της Επιτροπής Ανταγωνισμού στους βουλευτές της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας, όταν ερωτήθηκε πιεστικά γιατί δεν παράγουν αποτελέσματα οι αποφάσεις της Επιτροπής Ανταγωνισμού.



Ως παράδειγμα επισημαίνω:



Επικαλούμενος σχετικά πρόσφατη απόφαση επιβολής υψηλότατου προστίμου στην εταιρεία NESTLE, ο κ. Κυριτσάκης ισχυρίσθηκε ότι η απόφαση της Επιτροπής δεν εφαρμόζεται, λόγω της εκκρεμούσης προσφυγής της εταιρείας στο Διοικητικό Εφετείο.



Η πραγματικότητά, όμως, είναι, ότι ουδέποτε εκδόθηκε απόφαση αναστολής της ισχύος της απόφασης για την NESTLE. Αντίθετα, η απόφαση της Επιτροπής είναι ισχυρή και εκτελεστή και έχει εκδοθεί μόνο απόφαση μερικής αναστολής του προστίμου, βάσει της οποίας καταβλήθηκαν ήδη τα 18 εκατ. ευρώ από τα περίπου 30 εκατ. ευρώ των συνολικώς επιβληθέντων προστίμων.



Κατά συνέπεια, η Επιτροπή Ανταγωνισμού είναι υποχρεωμένη να ελέγξει αν η NESTLE έχει συμμορφωθεί με την απόφαση, σε ό,τι αφορά την απαγόρευση επανάληψης όλων των διαπιστωμένων καταχρηστικών πρακτικών και, εφόσον διαπιστωθεί πλημμελής συμμόρφωση, να επιβάλει τα προβλεπόμενα από την απόφασή της υψηλά ημερήσια πρόστιμα για κάθε περίπτωση μη συμμόρφωσης.



Τονίζεται, επιπλέον, ότι ο κ. Κυριτσάκης επανέλαβε την αστήρικτη
νομικά θεωρία του προκατόχου του, σύμφωνα με την οποία «αφού έχει δοθεί αναστολή και δεν εκτελούνται οι αποφάσεις, ο υπόλογος δεν έχει λόγο να συμμορφωθεί, αφενός, γιατί θα θεωρηθεί ότι συμμορφούμενος, αναγνωρίζει την παράβαση του και αφετέρου, γιατί έχει την ευχέρεια να μη συμμορφώνεται».

Η πραγματικότητα, ασφαλώς, είναι πολύ διαφορετική: τα δικαστήρια κατά κανόνα, όπως συνέβη και στην περίπτωση της απόφασης για την NESTLE, δεν αναστέλλουν την ισχύ των αποφάσεων της Επιτροπής και συνεπώς αυτές είναι άμεσα εκτελεστές, ενώ στο διατακτικό τους, επίσης στις περισσότερες περιπτώσεις, προβλέπονται βαρύτατα πρόστιμα σε περιπτώσεις μη συμμόρφωσης.


Άλλωστε, αν ίσχυε η νομικά αστήρικτη θεωρία της Επιτροπής Ανταγωνισμού, τότε εύλογα δημιουργείται το ερώτημα για πιο λόγο υπάρχει, όταν εκδίδει αποφάσεις που δεν εκτελούνται!


Επειδή εξ όσων κατέθεσε ο κ. Κυριτσάκης στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, υπάρχουν πλέον σοβαρές ενδείξεις, ότι


-          Κατά κανόνα οι αποφάσεις της Επιτροπής, παρότι δεν αναστέλλεται  η ισχύς τους από τα δικαστήρια, μένουν ανεφάρμοστες,


-          Η Επιτροπή δεν επιτελεί ένα εκ των βασικότερων καθηκόντων που ο
νομοθέτης της έχει αναθέσει, δηλαδή την άσκηση ελέγχου εκτέλεσης των
αποφάσεων που η ίδια εκδίδει,


-          Οι  παραβάτες της αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας, ακόμη και όταν
τιμωρούνται από την Επιτροπή Ανταγωνισμού, συνεχίζουν ανενόχλητοι από την Επιτροπή τις παραβατικές τους συμπεριφορές, με αποτέλεσμα να διαμορφώνεται καθεστώς απόλυτης ασυδοσίας στην αγορά,


Ερωτάσθε:

1.    Έχει ζητηθεί από το Υπουργείο Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και
Ναυτιλίας πλήρης αναφορά, όπως ορίζεται από το ν. 703/77, σχετικά με τους ελέγχους εφαρμογής αποφάσεων της Επιτροπής Ανταγωνισμού;

2.    Σε πόσες περιπτώσεις έχει διενεργηθεί αυτεπάγγελτος έλεγχος
εφαρμογής εκτελεστών αποφάσεων από την Επιτροπή Ανταγωνισμού; Παρακαλείσθε όπως καταθέσετε τις σχετικές αποφάσεις που έχουν  δημοσιευθεί, κατόπιν αυτεπάγγελτων ελέγχων.

3.    Ποιο είναι το ύψος των προστίμων και σε ποιες εταιρείες έχουν αυτά
επιβληθεί, για περιπτώσεις μη συμμόρφωσης με αποφάσεις της Επιτροπής
Ανταγωνισμού;
4.    Ποιες αποφάσεις που έχει εκδώσει η Επιτροπή Ανταγωνισμού
διαπιστώθηκε, ύστερα από σχετικούς ελέγχους, ότι γίνονται σεβαστές από τους παραβάτες και εφαρμόζονται μετά τη δημοσίευσή τους;

5.    Σε ποιες ενέργειες έχει προβεί το ΥΠΟΙΑΝ, για να προχωρήσουν από την Επιτροπή Ανταγωνισμού οι αναγκαίοι έλεγχοι εκτέλεσης στην κραυγαλέα περίπτωση της απόφασης για την NESTLE, στην οποία και ο ίδιος ο κ. Κυριτσάκης αναφέρθηκε διεξοδικά, αναγνωρίζοντας την ευρύτερη σημασία που έχει για τη λειτουργία της αγοράς βασικών καταναλωτικών αγαθών; Με ποιο πρόσχημα η Επιτροπή δικαιολογεί την ανεπίτρεπτη ολιγωρία της στον έλεγχο εκτέλεσης της συγκεκριμένης, ιστορικής απόφασης παρότι έχει παρέλθει διάστημα μεγαλύτερο του 12μήνου από την έκδοσή της;