Όλα ανοικτά για νέο μνημόνιο, βέβαιη η χρεoκοπία…

Όλα ανοικτά για νέο μνημόνιο, βέβαιη η χρεoκοπία…

ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Επειδή δεν θυμόμαστε και πολλά από την στατιστική στο πανεπιστήμιο, και επειδή αυτό αποκλείεται να γίνει ποτέ θέμα στις πανελλαδικές εξετάσεις,

Άσκηση 1
Να βρεθεί:

Η πιθανότητα να συμβεί τρεις φορές σε 189 χρόνια ζωής του Ελληνικού κράτους στην ίδια χώρα,

με πληθυσμό 8,000,000 (έστω) να γίνουν πρωθυπουργοί...Παππούς, Γιος και Εγγονός της ίδιας οικογένειας.

Ξαναλέμε ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΟΧΙ ΜΙΑ !

Άσκηση 2
Να βρεθεί:

Η πιθανότητα να συμβεί επτά φορές σε 189 χρόνια ζωής του Ελληνικού κράτους στην ίδια χώρα,

με πληθυσμό 8,000,000 (κατοίκων έστω) να γίνουν πρωθυπουργοί Πατέρας και Γιος.

Οι απαντήσεις

A) Aπό παππού σε γιο και εγγονό

O Δημήτριος Pάλλης (1844-1921) πέντε φορές πρωθυπουργός (1897, 1903, 1905, 1909 και 1920-21).

O γιος του Iωάννης (1878-1946) μια φορά (κατοχικός 1943-44).

Γιος και εγγονός ήταν ο Γεώργιος (1918-2006) μια φορά πρωθυπουργός (1980-81). Aξίζει να σημειωθεί ότι Γ. Pάλλης ήταν και εγγονός πρωθυπουργού από τη μητέρα του (κόρη του Γ. Θεοτόκη).

O Γεώργιος Παπανδρέου (1888-1968) τέσσερις φορές πρωθυπουργός (1944, 1944-1945, 1963 και 1964-65 ).

O Aνδρέας Παπανδρέου (1919-1996) τρεις (1981-85, 1985- 89 και 1993-96).

Γιος και εγγονός είναι ο Γιώργος μόλις άρχισε την πρώτη θητεία.

O Διομήδης Kυριακός (1811-69) κατέκτησε το αξίωμα μια φορά (1863).

Tο ίδιο και ογδόντα χρόνια αργότερα (1949) ο εγγονός του Aλέξανδρος Διομήδης - Kυριακός (1875-1951)

Στην ίδια κατηγορία θα μπορούσε να προστεθεί άλλη μια περίπτωση.

Πρόκειται για τον Γεώργιο Kουντουριώτη (1782-1858) , που κάθισε στην καρέκλα μια φορά (1848) και ο εγγονός του Παύλος (1855-1935) έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας (1924-1929).

B) Aπό πατέρα σε γιο

O Σπυρίδων Tρικούπης (1788-1873) υπήρξε ο πρόεδρος (πρωθυπουργός) του πρώτου νεοελληνικού υπουργικού συμβουλίου (1833).

O γιος του Xαρίλαος (1832-1896) διατέλεσε εφτά φορές πρωθυπουργός ((1875, 1878, 1880, 1882-85, 1886-90, 1892-3 και 1893-1895).

O Θρασύβουλος Zαΐμης (1825-1889) δυο φορές πρωθυπουργός (1869-70 και 1871).

O γιος του Aλέξανδρος οχτώ φορές πρωθυπουργός (1897, 1901, 1915, 1916, 1917, 1926, 1927 και 1928) και Πρόεδρος της Δημοκρατίας (1929-1935).

Aς προστεθεί ότι ο Aνδρέας πατέρας του πρώτου και παππούς του δεύτερου είχε διατελέσει πριν την έλευση του Kαποδίστρια και μετά τη δολοφονία του πρόεδρος της «Διοικητικής Eπιτροπής Eλλάδος» (αξίωμα ανάλογο του πρωθυπουργού).

O Eλευθέριος Bενιζέλος (1864-1936) εννιά φορές πρωθυπουργός (1910-15, 1915, 1917-20, 1924, 1928-29, 1929-32, 1932, 1932-33, 1933) .

O γιος του Σοφοκλής ορκίστηκε πέντε φορές (1944 και κατά διαστήματα το 1950-51).

O Γεώργιος Θεοτόκης (1844-1916) τέσσερις φορές (1899-1901, 1903 και 1903-05) .

O γιος του Iωάννης (1880-1961) μια (1950).

Το ξαναγράφω - αυτό έγινε ΕΠΤΑ ΦΟΡΕΣ σε 189 χρόνια!



ΤΕΛΙΚΑ ΕΧΟΥΜΕ   ''ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" ...

Για τη δημοκρατία βέβαια δεν βάζουμε καν το χέρι μας στην φωτιά, γιατί, κατά βάση, είμαστε κρυφό-βασιλικοί οι ...κερατούκληδες, αλλά υποβιβάζει την "μαγκιά" μας να παραδεχθούμε κάτι τέτοιο...

Άλλωστε είμαστε το μόνο έθνος στην ιστορία που απήτησε δυο φορές ξένο βασιλιά για να τον κυβερνήσει και τους εξώρισε σχεδόν όλους, μεταξύ άλλων, με το πρόσχημα ότι, σαν υπερήφανοι Ελληνες, δεν δεχόμαστε την κληρονομικότητα...

Είμαστε ή δεν είμαστε Εθνος ανισορρόπων ;...............



 "...Σ' αυτόν τον τόπο των παράλληλων μονόλογων,
    όπου όλοι είμαστε τόσο τραγικά αυτοδίδακτοι........"

                                         Γιώργος Σεφέρης,1900-1971, Νόμπελ 1962

TΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

Σελ.119-ΔΕΝ μπορεί η Ελλάδα να πάρει δάνειο από άλλο δανειστή (Κίνα-Ρωσία) καθώς επίσης δεν μπορεί να υποθηκεύεσαι ούτε να ενεχυριάσει για άλλον περιουσία ή έσοδα ή να μεταφέρει το... χρέος της...
(Γι' αυτό όταν είπε η Ρωσία να μας δανείσει με χαμηλό επιτόκιο αντέδρασε η κυβέρνηση!!!!)
---σελ 129.παραγρ.13.υποπαραγρ.1.
Αντίθετα ο δανειστής επιτρέπεται να μεταβιβάσει τα δικαιώματα κ τις υποχρεώσεις του.
Δηλ. μπορεί να δανειστήκαμε από τη Γερμανία άλλα να βρεθούμε χρεωμένοι στην Τουρκία ή τα Σκόπια!!! Γιατί η Γερμανία θα τους έχει πουλήσει τα δανειακά δικαιώματα τις Ελλάδος
---Σελ.129.παραγρ.14.υποπαραγρ.1
Η σύμβαση διέπεται από το Αγγλικό δίκαιο
---σελ΄121.παραγρ.5
Το επιτόκιο για τα 80 δις ευρωπαϊκών δανείων είναι 5,2 κυμαινόμενο για την πρώτη 3ετία.6,2 για τα επόμενα χρόνια κ +2% τόκοι υπερημερίας εάν έχει λήξει το δάνειο, επαναπροσδιοριζόμενο ΑΝΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!!!!
---Σελ 123
Η Ελλάδα εάν δεν πληρώσει κάποιο από τα παλαιότερα δάνεια κ όχι τα 110 που παίρνουμε τώρα, που λήγουν ή προβεί σε αναστολή πληρωμών παλαιότερου δανείου, δεν μπορεί να εκταμιεύσει χρήματα από το μηχανισμό κ υποχρεούται να πληρώσει άμεσα το υπόλοιπο κεφάλαιο του δανείου του μηχανισμού μαζί με όλες τις επιβαρύνσεις.
---Σελ.130,παραγρ.15+σελ 140,παραγρ 5...
Για να είναι νόμιμη, για να ενεργοποιηθεί και να ισχύει η σύμβαση, δεν χρειάζεται καμιά άλλη πράξη παρά μόνον την υπογραφή του Παπακωνσταντίνου κ τη νομική γνωμοδότηση του νομικού συμβουλίου του κράτους του υπουργείου οικονομικών κ του υπουργείου δικαιοσύνης(χούντα έχουμε κ θα υπογράφει ο υπουργός εν αγνοία της κυβέρνησης? ο υπουργός θα υπογράφει, ούτε καν ο πρωθυπουργός για να εκταμιεύεται το δάνειο? ούτε ψήφιση στή βουλή ούτε καν υπογραφή από τον πρόεδρο της δημοκρατίας, ούτε καν γνωμοδότηση!!!!)
---σελ 123,παράγραφος 5...
Μόνο το δικαστήριο της ευρωπαϊκής ένωσης κ τα συνταγματικά δικαστήρια των δανειστών μπορούν να ακυρώσουν τη σύμβαση γιατί παραβιάζεται το ευρωπαϊκό δίκαιο ή το σύνταγμα του δανειστή αντίστοιχα.
Σύμφωνα με τη σύμβαση στην Ελλάδα δεν επιτρέπει κανένα δικαστήριο να εκδικάσει τέτοια προσφυγή! Αφήστε που δεν έχουμε κ συνταγματικό δικαστήριο στη χώρα μας, αλλά από κει κ πέρα υπάρχει το διεθνές αλλά μας δένει τα χέρια πρέπει να απευθυνθούμε για τους Γερμανούς στο δικαστήριο της Γερμανίας, για τους Άγγλους στης Αγγλίας!!!
-----Με την παρούσα ο δανειολήπτης αμετάκλητα κ άνευ όρων, παραιτείται από κάθε ασυλία την οποία έχει ή πρόκειται να αποκτήσει όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία απο νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα σύμβαση. Όσον αφορά κατάσχεση, διαταγή κ όσον αφορά την εκτέλεση κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει δικαστικός νόμος. Ούτε ο δανειολήπτης, ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία !!!
Με λιγα λογια θα μας παρουν και τα σωβρακα.. Θα τους αφησουμε ???

Η Συμβαση ειναι σε αρχειο Rapidshare, σε μορφη PDF (Δηλαδη θα χρειαστειτε το Adobe Acrobat Reader για να το διαβασετε). Με τις πολυ απλες 2 κινησεις κατεβαζουμε το αρχειο στον υπολογιστη μας..
Παταμε στο λινκ παρακατω και μολις ανοξει η σελιδα παταμε πανω στο κουμπι που λεει στα αγγλικα - Free User - .
Περιμενουμε 25 δευτερολεπτα και αφου περασουν παταμε μεσα στον μπλε κυκλο που θα εμφανισθει με την λεξη - Download -. Αφου κατεβει το αρχειο που ειναι μολις 1.2 Megabyte μπορουμε να το αναγνωσουμε.
http://rapidshare.com/files/404987182/Greece-IMF.pdf

Source:http://www.roufianos.com/showthread.php/63043-T%CE%9F-%CE%9C%CE%9D%CE%97%CE%9C%CE%9F%CE%9D%CE%99%CE%9F-%CE%A4%CE%97%CE%A3-%CE%9D%CE%A4%CE%A1%CE%9F%CE%A0%CE%97%CE%A3

Το κρυφό διαπραγματευτικό χαρτί της Ελλάδας για το χρέος της

Μετά την κατάρρευση της Ισλανδικής τράπεζας Icesave τον Οκτώβριο του 2008, η Ισλανδική κυβέρνηση βρήκε έναν πρωτότυπο τρόπο για να σταματήσει ένα εκκολαπτόμενο σχέδιο αποζημίωσης της Βρετανίας και της Ολλανδίας, πραγματοποιώντας ‘χρηματοπιστωτικό δημοψήφισμα’, στο οποίο έθεσε στο λαό της χώρας το εξής, ‘δύσκολο’, δίλλημα: ‘να χρεωθείτε προκειμένου να πληρωθεί η αποζημίωση ή όχι;’ Το προφανές αποτέλεσμα της κάλπης ήταν ένα βροντερό ‘όχι’ καθώς η συλλογιστική διαδρομή που ακολούθησε ο λαός προκειμένου να αποφασίσει θετικά ή αρνητικά στηρίχτηκε στην οργή του για την κρίση, την οποία ‘θα πρέπει να πληρώσουν οι τραπεζίτες’, αδιαφορώντας για τις οικονομικές, εμπορικές, πολιτικές και διπλωματικές επιπλοκές και συνέπειες που μπορούσε να επιφέρει μία τέτοια απόφαση.



Η αντίδραση των δανειστών ήρθε άμεσα και ιδιαίτερα αφού τα δύο κράτη αναγκάστηκαν να αποζημιώσουν τα ίδια τους Βρετανούς και τους Ολλανδούς πολίτες τους που έχασαν τα κεφάλαια τους εξαιτίας της πτώχευσης της Icesave, πληρώντας 5 δις δολάρια, και υποσχόμενα πως ‘θα πάρουμε πίσω όσα μας χρωστά η Ισλανδία έστω και αν περάσουν πολλά χρόνια πριν συμβεί αυτό’. Η αντίδραση ήρθε και από διεθνείς οργανισμούς 1,5 χρόνο αργότερα, όταν η υποψηφιότητα της Ισλανδίας στην ΕΕ τέθηκε υπό αμφισβήτηση, ενώ το ΔΝΤ ανακοίνωσε πως η χώρα δε μπορεί να συνεχίσει να λαμβάνει δάνεια πριν βρεθεί λύση σε σχέση με τα ήδη υπάρχοντα.



Παρά τα πρωτοφανή πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης, παρόμοιες περιπτώσεις εκμετάλλευσης από κράτη ιδιόμορφων χρηματοπιστωτικών / νομικών οδών προκειμένου να αποφύγουν να πληρώσουν δανειστές τους ή να πετύχουν ευνοϊκότερους όρους αποπληρωμής, δεν είναι σπάνια. Η Ρωσία, προκειμένου να αντιμετωπίσει την κρίση του 1998, έχοντας μολυνθεί από τον ‘ιό’ της ασιατικής κρίσης του 1997, τροποποίησε τη σχετική με τα ομόλογα που βρέθηκαν στο επίκεντρο της κρίσης νομοθεσία, ενώ παράλληλα προχώρησε σε αναδιάρθρωση του από το αγγλικό δίκαιο διεπόμενου χρέους της. Η Ουρουγουάη προχώρησε σε αλλαγή της νομοθεσίας για τα ομόλογα που διέπονταν από το τοπικό της δίκαιο το 2003.



Με την Ελλάδα να βρίσκεται στο επίκεντρο της τρέχουσας, παγκόσμιας, κρίσης κρατικού χρέους και να αποτελεί την πρώτη χώρα της ΕΕ που αναγκάστηκε να χτυπήσει την πόρτα του ΔΝΤ, το ερώτημα αν υπάρχουν κρυφοί χρηματοπιστωτικοί / νομικοί δρόμοι τους οποίους θα μπορούσε να διαβεί ώστε να βρεθεί σε μία λιγότερο αρνητική, από τη σημερινή της, χρηματοπιστωτική θέση, είναι εξαιρετικά κρίσιμο. Ιδιαίτερα, δε, αν αυτό μπορεί να συμβεί με τη συγκατάθεση των δανειστών μας και τελικά ισχυροποιώντας την Ελλάδα τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά.



Χρηματοπιστωτικές / νομικές εκθέσεις για το ελληνικό χρέος και τη δυνατότητα αναδιάρθρωσης του



Σύμφωνα με συμπεράσματα από ειδική έρευνα για το ελληνικό χρέος, που πραγματοποιήθηκε με τη συνδρομή μεγάλης δικηγορικής εταιρίας της Νέας Υόρκης και ενός καθηγητή από τη νομική σχολή αμερικανικού πανεπιστημίου, η ‘ελληνική κρίση χρέους είναι ιδιάζουσα με έναν τρόπο που δίνει στην Ελλάδα ορισμένα εξαιρετικά και σπάνια νομικά πλεονεκτήματα’. Επίσης, σύμφωνα με στοιχεία από έρευνα του πανεπιστημίου Harvard για την επαναδιαπραγμάτευση κρατικού χρέους, όταν συντρέχουν ορισμένες προϋποθέσεις, όπως στην περίπτωση της Ελλάδας, υπάρχει ένας δρόμος που εξυπηρετεί στο μέγιστο εφικτό βαθμό τόσο τη δανειολήπτρια χώρα όσο και τους δανειστές της.





Ύψος χρέους - συμμετοχή ευρωπαϊκών & ελληνικών τραπεζών – λιανική κατοχή



Κατ’ αρχήν και για να βάλουμε τα στοιχεία σε μία σειρά, το σύνολο του ελληνικού χρέους υπολογίζεται στα 319 δις ευρώ (τέλη Απριλίου, δε συμπεριλαμβάνεται η πρώτη δόση του πακέτου στήριξης). Από αυτά, τα 294 δις ευρώ είναι στη μορφή ομολόγων και 8,6 δις ευρώ σε τίτλους του ελληνικού δημοσίου. Οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν επενδύσει περισσότερο από 240 δις ευρώ στο ελληνικό δημόσιο χρέος, με το μερίδιο των γαλλικών τραπεζών να ανέρχεται στα 55 δις, των ελβετικών στα 47 δις και των γερμανικών στα 30 δις, ενώ οι ελληνικές τράπεζες έχουν μερίδιο 40 δις στο χρέος (σύμφωνα με στοιχεία της Morgan Stanley).



Ένα σημαντικό ποσοστό του χρέους έχει αγοραστεί από αμοιβαία κεφάλαια, συνταξιοδοτικά ταμεία, hedge funds και διάφορες κατηγορίες επενδυτικών σχημάτων αλλά η λιανική κατοχή ελληνικού χρέους (όχι από επενδυτικά σχήματα) είναι πολύ μικρή. Αυτό αποτελεί ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα καθώς καθιστά μία ενδεχόμενη διαπραγμάτευση του χρέους ευκολότερη απ’ ότι αν αυτό ήταν αγορασμένο από χιλιάδες διαφορετικούς επενδυτές, όπως για παράδειγμα ίσχυε στην περίπτωση της Αργεντινής, που ήταν, σχεδόν, αδύνατο ακόμη και για την ίδια να υπολογίσει ποιος κατέχει το χρέος της.



Γιατί η συγκέντρωση ελληνικού χρέους από λίγες τράπεζες κάνει την ελληνική κρίση διεθνές πρόβλημα



Καθώς το ελληνικό χρέος είναι ιδιαίτερα συγκεντρωμένο σε τράπεζες, η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα μετά το Μεξικό, το 1982, που μπορεί με μία ενδεχόμενη πτώχευση της να προκαλέσει διεθνή τραπεζική κρίση και μάλιστα πολύ μεγαλύτερων διαστάσεων από αυτήν του Μεξικό, δεδομένου του ύψους των οφειλών της και των συνθηκών που έχει δημιουργήσει η παγκόσμια οικονομική κρίση. Επίσης, ένα σημαντικό ποσοστό των γερμανικών τραπεζών που κατέχουν ελληνικό χρέος, είναι κρατικές, γεγονός που κάνει το πρόβλημα πιο άμεσα συνδεδεμένο με το γερμανικό κράτος. Το αποτέλεσμα είναι πως η αποφυγή της πτώχευσης της Ελλάδας συνδέεται με την αποφυγή μίας ευρωπαϊκής και διεθνούς τραπεζικής κρίσης, η οποία αλλιώς θα ήταν, σχεδόν, δεδομένη.



Πώς το ύψος ασφαλίστρων από το ενδεχόμενο πτώχευσης της Ελλάδας (CDS) κάνει την κρίση ευρωπαϊκή



Το ύψος των ασφαλίστρων από το ενδεχόμενο πτώχευσης της Ελλάδας ξεπερνά τα 85 δις δολάρια, κάτι που σημαίνει πως αν αυτό το ενδεχόμενο λάβει χώρα, τα χρηματιστηριακά σχήματα που έχουν πουλήσει τα συγκεκριμένα ασφάλιστρα, θα πρέπει να προβούν σε αποζημιώσεις των ασφαλισμένων, με αποτέλεσμα μία νέα κρίση να προστεθεί στην τραπεζική, που ήδη, τότε, θα υπάρχει.



Το νόμισμα του χρέους - εξωτερικό χρέος – χρέος σε συνάλλαγμα



Σχεδόν το σύνολο του ελληνικού χρέους είναι εκφρασμένο σε ευρώ. Μόλις το 2% είναι σε δολάριο, γεν και ελβετικό φράγκο. Εξωτερικό θεωρείται το χρέος που είναι εκφρασμένο σε οποιοδήποτε άλλο πλην του εθνικού νομίσματος. Μέχρι την 1η Ιανουαρίου του 2000, που η Ελλάδα υιοθέτησε το ευρώ ως εθνικό νόμισμα, ένα πολύ μεγάλο τμήμα του χρέους ήταν εξωτερικό αλλά από το σημείο εκείνο και μετά, το 98%, περίπου, του χρέους μετατράπηκε σε χρέος σε ευρώ. Είναι η πρώτη φορά στην οικονομική ιστορία που χώρα η οποία κινδυνεύει με πτώχευση, πέρα από το ότι συγκαταλέγεται στις αναπτυγμένες οικονομίες, έχει και κοινό νόμισμα με μερικές από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου.



Το δίκαιο που διέπει το ελληνικό χρέος – η ιδιάζουσα και ιδιαίτερα πλεονεκτική περίπτωση της Ελλάδας



Το δίκαιο το οποίο διέπει τις δανειακές συμβάσεις ενός κράτους είναι εξαιρετικά σημαντικό. Όπως είδαμε παραπάνω με την περίπτωση της Ισλανδίας, όταν το κράτος καταφέρει να υπογράψει δανειακές συμβάσεις που διέπονται από το δικό του δίκαιο, αποκτά ένα πανίσχυρο πλεονέκτημα έναντι των δανειστών του καθώς μπορεί, σε οποιαδήποτε κρίσιμη χρονική στιγμή, να τροποποιήσει όχι τις ίδιες τις συμβάσεις αλλά τον αναγκαστικό νόμο που τις καθορίζει, έτσι ώστε να επιτύχει μία de facto διαπραγμάτευση του χρέους, χωρίς, στην ουσία, οι δανειστές να μπορούν να αμυνθούν νομικά. Το αγγλικό δίκαιο είναι αυτό που ευνοεί περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο τους δανειστές, στην περίπτωση κρατικής πτώχευσης, ενώ το γαλλικό είναι ένα από τα πλέον ‘φιλικά’ για το δανειολήπτη.



Το πρωτοφανές χαρακτηριστικό όσο αφορά το ελληνικό χρέος, είναι ότι περισσότερο από το 90% αυτού διέπεται από το ελληνικό δίκαιο. Μόνο 25 δις ευρώ, περίπου από το σύνολο του χρέους διέπεται από διαφορετικό από το ελληνικό δίκαιο, το οποίο, στην πλειοψηφία των συγκεκριμένων δανειακών συμβάσεων, είναι το αγγλικό.

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας στην οποία αναφέρθηκα παραπάνω ‘στην περίπτωση αναδιάρθρωσης του χρέους της, το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της Ελλάδας, μακράν, είναι πως τόσο μεγάλο ποσοστό αυτού διέπεται από το ελληνικό δίκαιο. Σε καμία άλλη περίπτωση στη μοντέρνα οικονομική ιστορία δεν υπήρξε χώρα που να μπορούσε να επηρεάσει αποφασιστικά μία ενδεχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους της με το να τροποποιήσει μερικά νομικά χαρακτηριστικά που διέπουν τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαλείων με τα οποία αυτό έχει εκδοθεί.’



Ρήτρες συλλογικής δράσης – ένα ακόμη μεγάλο πλεονέκτημα για την Ελλάδα



Κατά κανόνα, σε μία κρατική δανειακή σύμβαση οι δανειστές έχουν το δικαίωμα να τροποποιήσουν τους όρους της μετά την υπογραφή της, κάτω από ορισμένες συνθήκες και με πλειοψηφία της τάξης του 51%, 66% ή 75%. Ένα ακόμη σημαντικό πλεονέκτημα της Ελλάδας είναι πως για το χρέος που διέπεται από το ελληνικό δίκαιο, αυτό δηλαδή που αντιστοιχεί στο 90% του συνόλου του ελληνικού χρέους, οι δανειστές δεν έχουν κανένα δικαίωμα τροποποίησης των όρων, ενώ για το χρέος που διέπεται από το αγγλικό δίκαιο, μετά το 2004 έγινε αλλαγή έτσι ώστε να απαιτείται πλειοψηφία της τάξης του 75% αντί για 66% προκειμένου μία τροποποίηση είναι νόμιμη. Αυτό συνεπάγεται πως για το 90% του χρέους της, μόνο η Ελλάδα μπορεί να τροποποιήσει του όρους των σχετικών δανείων.



Εμπράγματες ασφάλειες / ενέχυρα – απόλυτα πλεονεκτική η θέση της Ελλάδας



Κατά κανόνα, οι κρατικές δανειακές συμβάσεις περιλαμβάνουν όρους που ενεργοποιούν εμπράγματες ασφάλειες και ενέχυρα στην περιουσία του κράτους, σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής. Είναι άκρως εντυπωσιακό πως στο 90% του ελληνικού χρέους δεν υπάρχει κανένας τέτοιος όρος. Με απλά λόγια οι δανειστές μας βασίζονται στην αξιοπιστία, την ικανότητα και τη καλή διάθεση της Ελλάδας να πληρώσει το χρέος της και δεν έχουν κανένα απολύτως δικαίωμα στην περιουσία του κράτους στην περίπτωση πτώχευσης ή κωλύματος αποπληρωμής.



Όσον αφορά το χρέος που διέπεται από το αγγλικό δίκαιο, υπάρχει μία ρήτρα που ενεργοποιεί εμπράγματη ασφάλεια και η οποία ορίζει πως στην περίπτωση που ή Ελλάδα αποδεχτεί τη δημιουργία εμπράγματης ασφάλειας πάνω στην περιουσία της για νέο χρέος της όχι σε ευρώ (εξωτερικό χρέος), τότε θα πρέπει να εξασφαλίσει ταυτόχρονα με εμπράγματη ασφάλεια και τα συγκεκριμένα δάνεια, ύψους 25 δις δολαρίων.



Τα παραπάνω συνεπάγονται πως από τη μία το 90% του ελληνικού χρέους είναι πλήρως απαλλαγμένο από εμπράγματες ασφάλειες ή ενέχυρα, ενώ το χρέος των 25 δις δολαρίων, ίσως να πρέπει να εξασφαλιστεί με εμπράγματη ασφάλεια αν το δάνειο του ΔΝΤ στο δικό του, ειδικό, νόμισμα, (SDR), θεωρηθεί δανεισμός σε συνάλλαγμα, ειδάλλως, θα πρέπει να εξασφαλιστεί μόνο στην περίπτωση σύναψης νέου δανείου σε συνάλλαγμα, ή στην περίπτωση που η χώρα επιστρέψει στη δραχμή.



Όροι κήρυξης πτώχευσης



Η πλειοψηφία των ελληνικών ομολόγων περιλαμβάνει τους εξής όρους για την ενεργοποίηση Γεγονότων Πτώχευσης:



αδυναμία πληρωμής τόκων (περίοδος χάριτος 30 ημέρες)

αδυναμία πληρωμής τόκων σε εξωτερικό χρέος ή επίσπευση (πρόωρη εξόφληση) του εξωτερικού χρέους από τους δανειστές

ανακοίνωση γενικού χρεοστασίου για το εξωτερικό χρέος

κυβερνητική διαταγή που απαγορεύει στην Ελλάδα να ανταποκριθεί στις δανειακές υποχρεώσεις της



Σύμβαση δανειακής διευκόλυνσης με χώρες της ΕΕ (πακέτο στήριξης 80 δις ευρώ) – πλεονεκτήματα για τους δανειστές





Η σύμβαση δανειακής διευκόλυνσης δεν έχει κανένα, σχεδόν, από τα πλεονεκτήματα των προηγούμενων δανειακών συμβάσεων της Ελλάδας. Έτσι, το δίκαιο που την διέπει είναι το Αγγλικό, ενώ η Ελλάδα παρέχει εμπράγματη ασφάλεια για όλο το ύψος του δανείου και κατά προτεραιότητα στις χώρες που υπογράφουν τη συμφωνία, δεσμεύοντας την δημόσια περιουσία. Επίσης, οι δανειστές μπορούν να ωθήσουν την Ελλάδα σε αναγκαστική πτώχευση ακόμη και στην περίπτωση που εκείνη πληρώνει κανονικά τους τόκους της, αν αθετήσει, σύμφωνα με την ερμηνεία των δανειστών, οποιαδήποτε υποχρέωση της σύμφωνα με τους όρους του Μνημονίου Συνεννόησης.



Διακανονισμός Χρηματοδότησης Άμεσης Ετοιμότητας του Δ.Ν.Τ - πλεονεκτήματα για τους δανειστές



Όπως και με τη σύμβαση δανειακής διευκόλυνσης, το δίκαιο του διακανονισμού με το ΔΝΤ είναι το αγγλικό ενώ τα δάνεια εξασφαλίζονται από εμπράγματη ασφάλεια στην περιουσία του ελληνικού δημοσίου. Αν μάλιστα θεωρηθεί πως το δάνειο του ΔΝΤ είναι σε συνάλλαγμα, τότε, σύμφωνα με τα συμπεράσματα της σχετικής έρευνας, ενεργοποιείται και η εμπράγματη ασφάλεια στα δάνεια των 25 δις ευρώ.

Πώς μπορεί η Ελλάδα να εκμεταλλευτεί το πλεονέκτημα της ότι ότι το 90% του χρέους (αυτού προ συμφωνίας με ΕΕ – ΔΝΤ) διέπεται από το ελληνικό δίκαιο.





Πώς θα μπορούσε να τροποποιήσει η Ελλάδα το εθνικό της δίκαιο εκμεταλλευόμενη τη διεθνή συγκυρία



Οι διεθνείς επενδυτές είναι πολύ διστακτικοί στο να αγοράσουν ομολόγα που εκδίδονται από αναδυόμενα κράτη γιατί φοβούνται πως το εκδίδον κράτος μπορεί κάποια στιγμή να μπει στον πειρασμό να αλλάξει το δίκαιο του με τρόπο που να θέσει σε κίνδυνο την αξία ή τη δυνατότητα αναγκαστικής εκτέλεσης αυτών των ομολόγων. Τέτοιου είδους αλλαγές γίνονται, κατά κανόνα, αποδεκτές και από τα αμερικανικά και τα αγγλικά δικαστήρια αν το δίκαιο που διέπει τα ομόλογα επιβεβαιωθεί ότι είναι αυτό του εκδίδοντος κράτους. Αυτό συνέβη, για παράδειγμα, στην περίπτωση της Ρωσίας και της Ουρουγουάης.



Όταν, όμως, η έκδοση ομολόγων γίνεται από αναπτυγμένα κράτη, μέσω της οργανωμένης διεθνούς αγοράς κεφαλαίων, τότε η αποδοχή του όρου τα ομόλογα να διέπονται από το κρατικό δίκαιο γίνεται πιο εύκολα αποδεκτή, καθώς ένα αναπτυγμένο κράτος πολύ δύσκολα θα ρισκάρει την αξιοπιστία του και την καλή πιστοληπτική του αξιολόγηση από τους διεθνείς οίκους, προκειμένου να τροποποιήσει προς δικό του όφελος το νόμο που διέπει το υπάρχον χρέος του.



Στην περίπτωση της Ελλάδας, ωστόσο, η χώρα έχει, ήδη, υποβαθμιστεί σε μη επενδυτικό επίπεδο από όλες τις εταιρίες πιστοληπτικής αξιολόγησης, έχει, ήδη, βγει εκτός της αγοράς κεφαλαίων για διάστημα, τουλάχιστον, 2 ετών και έχει ήδη αναγκαστεί να στραφεί σε μηχανισμούς στήριξης, παρά το γεγονός πως δε χρησιμοποίησε το πλεονέκτημα της δυνατότητας αλλαγής του αναγκαστικού νόμου που διέπει τις δανειακές της συμβάσεις.



Έτσι, η Ελλάδα θα μπορούσε να τροποποιήσει το εθνικό της δίκαιο με τρόπο τέτοιο που να της επιτρέπει, όταν θα υπάρχει διαπιστωμένη διεθνής κρίση ή διεθνής ύφεση, η οποία να επιβεβαιώνεται τόσο από το ΔΝΤ, όσο και από την ΕΕ, την ΕΚΤ και την FED (Κεντρική Τράπεζα Νέας Υόρκης) ο δανειολήπτης (δηλαδή η Ελλάδα) να μπορεί μονομερώς και για όσο διάστημα η διεθνής ύφεση και οι συνέπειες που έχουν πηγάσει αυτήν είναι παρούσες:



α) να αυξήσει την περίοδο χάριτος (διάστημα αδυναμίας αποπληρωμής)

β) να έχει το δικαίωμα έκδοσης νέων ομολόγων προς αντικατάσταση των παλιών που λήγουν στο διάστημα κατά το οποίο η κρίση και οι συνέπειες που απορρέουν από αυτήν παραμένουν σε ισχύ.



Τα νέα ομόλογα να παρέχουν εύλογο περιθώριο λήξης, που να διευκολύνει την Ελλάδα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της χωρίς να υπονομεύει την σταθερότητα της οικονομίας και του πολιτικού της συστήματος. Το διάστημα παράτασης της λήξης να μπορεί να ορίζεται ανάλογα με την πρόβλεψη των διεθνών φορέων που αναφέρθηκαν παραπάνω για το πέρας της κρίσης ή της ύφεσης, με τη δυνατότητα για επαναδιαπραγμάτευση της εν λόγω ημερομηνίας στην περίπτωση αποδεδειγμένης επιδείνωσης ή βελτίωσης της διεθνούς οικονομίας.

Στις ρυθμιστικές των παραπάνω διατάξεις, να ορίζεται η υποχρέωση για προσπάθεια εξωδικαστικού διακανονισμού μεταξύ της Ελλάδας και των πιστωτών της, τα αποτελέσματα του οποίου, επιτυχή ή όχι, να πρέπει να υποβάλλονται στο αρμόδιο ελληνικό δικαστήριο προκειμένου να αποφασίσει για τους όρους των νέων ομολόγων.

Οι νομοθετικές τροποποιήσεις να στηρίζονται σε αντικειμενικούς μηχανισμούς ενεργοποίησης μέτρων προστασίας του δανειολήπτη σε περιπτώσεις κρίσης & να λαμβάνουν υπόψη και το συμφέρον των δανειστών

Το παραπάνω είναι, απλά, ένα παράδειγμα των νομοθετικών τροποποιήσεων στις οποίες μπορεί να προβεί η Ελλάδα. Η ουσία είναι πως το γεγονός ότι το 90% του χρέους διέπεται από το ελληνικό δίκαιο δίνει το νομικό δικαίωμα στην Ελλάδα να βάλει, μονομερώς, ‘τέλος’ στην κρίση με μία απλή αλλαγή νόμου ενώ όσο πιο λογική και λιγότερο προκλητική είναι αυτή και όσο περισσότερο στηρίζεται σε αντικειμενικές συνθήκες προκειμένου να πραγματοποιηθεί ενεργοποίηση των σχετικών με την προστασία του δανειολήπτη ρητρών, στην περίπτωση διεθνούς κρίσης ή ύφεσης, τόσο περισσότερες θα είναι και οι πιθανότητες να γίνει αποδεκτή και από τα αμερικανικά και αγγλικά δικαστήρια, όπως είναι, εξάλλου, ο κανόνας σε τέτοιες περιπτώσεις, ακόμη και προκλητικών μονομερών τροποποιήσεων ανάλογων νομοθεσιών.



Το δικαίωμα αυτό της Ελλάδας υπήρχε τόσο πριν ξεσπάσει η κρίση ενώ υπάρχει και σήμερα και μπορεί να ασκηθεί ανά πάσα στιγμή. Αυτό παρέχει ένα εξαιρετικά ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί στη χώρα, καθώς οι δανειστές της γνωρίζουν πως εξ αρχής είχε και μέχρι σήμερα συνεχίζει να έχει τη δυνατότητα να εξυπηρετήσει το συμφέρον της, χωρίς να κινδυνεύει από νομικές κυρώσεις, με μία απλή αλλαγή του εθνικού νόμου και παρόλα αυτά επέλεξε το δύσκολο δρόμο της λήψης πολύ σκληρών μέτρων χωρίς να βλάψει στο ελάχιστο τα συμφέροντα τους (των δανειστών).



Συμπεράσματα από την έκθεση του Harvard και το ελληνικό πλεονέκτημα – πώς να αποφύγουμε την πτώχευση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο



Σύμφωνα με έκθεση του Harvard για τις αναδιαρθρώσεις κρατικού χρέους, ο ‘ιδανικός’, ίσως, τρόπος, φαίνεται να είναι η πρόταση για εθελοντική ανταλλαγή των παλιών ομολόγων, για τα οποία υπάρχει δυσκολία αποπληρωμής εις ολόκληρο και στην ώρα τους, με νέα ομόλογα. Αν οι δανειστές αρνηθούν να συμμετάσχουν στην εθελοντική ανταλλαγή, τότε κινδυνεύουν διπλά, σύμφωνα με την έκθεση. Από τη μία υπάρχει ο κίνδυνος να συμφωνήσει το 75% των υπόλοιπων δανειστών και έτσι αυτοί που δε συμμετείχαν να μείνουν με τα παλιά ομόλογα, τα οποία θα πρέπει να επισπεύσουν, οδηγούμενοι σε μία πολυετή δικαστική διαμάχη και από την άλλη αν η πλειοψηφία των δανειστών δε συμμετέχει στην εθελοντική ανταλλαγή, το κράτος, κατά πάσα πιθανότητα, θα πτωχεύσει και κινδυνεύουν όλοι να χάσουν σημαντικό τμήμα του κεφαλαίου τους και φυσικά να οδηγηθούν σε μία πολυετή δικαστική διαμάχη.



Όλα τα παραπάνω αφορούν σε περιπτώσεις που το δίκαιο που διέπει το κρατικό χρέος δεν είναι αυτό του δανειολήπτη αλλά το αγγλικό ή αυτό του δανειστή. Ακόμη και σε αυτήν τη, μη πλεονεκτική, για τον δανειολήπτη περίπτωση, η έκθεση αναφέρει πως η εθελοντική ανταλλαγή ομολόγων είναι, μάλλον, η ιδανική λύση και για τους δανειστές.



Μάλιστα, σύμφωνα με δεδικασμένο στα αμερικανικά δικαστήρια, μετά από μία εθελοντική ανταλλαγή χρέους δεν τίθεται θέμα πληρωμής ασφαλίστρων χρέους ούτε σε αυτούς που συμμετείχαν αλλά ούτε και σε αυτούς που δε συμμετείχαν σε αυτήν. Η συλλογιστική του δικαστηρίου στην απόρριψη σχετικού αιτήματος από δανειστή που συμμετείχε σε εθελοντική αναδιαπραγμάτευση ήταν πως α) δεν υπήρξε υποχρεωτική συμμετοχή και β) δεν υπήρξε καν αλλαγή των όρων της αρχικής δανειακής σύμβασης αφού αυτή δεν καταργήθηκε αλλά ανταλλάχτηκε με νέα.



Λαμβάνοντας υπόψη το επιπλέον ιδιάζον πλεονέκτημα της Ελλάδας, η πιθανότητα αποδοχής μίας εθελοντικής ανταλλαγής χρέους από τους πιστωτές μας αγγίζει το 100%, καθώς αν αρνηθούν, η Ελλάδα μπορεί να ασκήσει το δικαίωμα της για αλλαγή του νόμου και να τους υποχρεώσει να δεχτούν πολύ χειρότερους όρους.



Κίνδυνος απώλειας του μοναδικού πλεονεκτήματος της Ελλάδας – συμπεράσματα – προτάσεις



Η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο της κρίσης με συνολικό χρέος ύψους, περίπου, 319 δις ευρώ, τα 296 δις από τα οποία διέπονται από το ελληνικό δίκαιο. Μετά την προσφυγής της στο ΔΝΤ και της αίτησης για δανεισμό από την ΕΕ, οδηγήθηκε στην υπογραφή δανειακών συμβάσεων ύψους 110 δις ευρώ, με νέους, μη συμφέροντες, όρους. Τα δάνεια αυτά, ωστόσο, χρησιμοποιούνται και θα χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή τμήματος του αρχικού χρέους της, των 319 δις ευρώ. Αυτό σημαίνει, ουσιαστικά, πως η Ελλάδα ανταλλάσσει παλιό χρέος, το οποίο διέπεται από ελληνικό δίκαιο και στο οποίο δεν υπάρχουν εμπράγματες ασφάλειες στη δημόσια περιουσία, με νέο χρέος, το οποίο διέπεται από το αγγλικό δίκαιο και στο οποίο υπάρχουν εμπράγματες ασφάλειες στη δημόσια περιουσία.



Επιπλέον, μετά την απόφαση της ΕΚΤ για την αγορά ελληνικών ομολόγων, έχουν πραγματοποιηθεί αγορές ύψους, περίπου, 25 δις ευρώ. Αυτό συνεπάγεται πως οι δανειστές μας, πουλούν ομόλογα από το παλιό χρέος στην ΕΚΤ, η οποία το αγοράζει με τη δέσμευση της Ελλάδας να τα καλύψει με τη δημόσια περιουσία της. Αν και τα ομόλογα αυτά εξακολουθούν να διέπονται από το ελληνικό δίκαιο, επιβαρύνονται, πλέον, με εμπράγματη ασφάλεια.



Ο συνδυασμός των δύο παραπάνω μηχανισμών απειλεί να οδηγήσει την Ελλάδα μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια, σε μία κατάσταση όπου από τη μία το χρέος της θα έχει αυξηθεί σημαντικά, σε σχέση με αυτό πριν τις συμφωνίες στήριξης, ενώ ένα μεγάλο ποσοστό του θα έχει μετατραπεί από υποκείμενο στο ελληνικό δίκαιο και χωρίς εμπράγματες ασφάλειες, σε υποκείμενο στο αγγλικό δίκαιο και με εμπράγματες ασφάλειες. Μία τέτοια εξέλιξη θα φέρει την Ελλάδα σε πολύ χειρότερη διαπραγματευτική θέση απ’ ότι πριν από την κρίση ή ακόμη και σήμερα, αφαιρώντας της σε πολύ μεγάλο βαθμό τα πλεονεκτήματα που έχει, τα οποία αναγνωρίζονται ως εξαιρετικά σημαντικά και σπάνια με βάση τις προαναφερόμενες σχετικές εκθέσεις.



Αυτό σημαίνει πως είναι επιτακτική ανάγκη η Ελλάδα να προσαρμόσει, άμεσα, την διαπραγματευτική της πολιτική με τους δανειστές της, να εκμεταλλευτεί τη διαφαινόμενη νέα διεθνή ύφεση ως ευκαιρία για την πρόταση εθελοντικής ανταλλαγής παλαιών ομολόγων με νέα, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο ήπιας αλλαγής του νόμου που διέπει το ελληνικό χρέος. Σε αυτήν την περίπτωση η Ελλάδα μπορεί να ζητήσει να οριστεί ως διαμεσολαβητής των διαπραγματεύσεων της με τους δανειστές της το ΔΝΤ, η ΕΚΤ, η ΕΕ, ή οποιοσδήποτε άλλος φορέας δημιουργεί αίσθημα ασφάλειας τόσο στην ίδια όσο και στους δανειστές της. Οι δανειστές δε θα απολέσουν καθόλου από το κεφάλαιο τους αλλά, απλά, θα διευκολύνουν την Ελλάδα παρέχοντας της τον απαραίτητο χρόνο για να ανασυνταχτεί οικονομικά και δημοσιονομικά.



Επιπλέον, καθώς η Ελλάδα έχει, ήδη, λάβει πολύ σκληρά μέτρα για τη μείωση των δημοσιονομικών της ελλειμμάτων, έχει καταφέρει να ανακτήσει σε σημαντικό βαθμό τη χαμένη αξιοπιστία της αλλά και να δείξει τη μεγάλη προθυμία της να ξεπληρώσει τους δανειστές της πλήρως. Έτσι, με μία προσαρμογή της διαπραγματευτικής της πολιτικής, μπορεί να βρεθεί μέσα σε λίγους μήνες σε εξαιρετικά καλύτερη θέση από τη σημερινή της, βοηθώντας, ταυτόχρονα στην αποκλιμάκωση της χρηματοπιστωτικής κρίσης στην Ευρώπη και εξυπηρετώντας με αυτόν τον τρόπο τόσο τους δανειστές της όσο και άλλα κράτη τα οποία βρίσκονται σε δεινή χρηματοπιστωτική θέση, καταλήγοντας να παίξει ένα διεθνή σταθεροποιητικό ρόλο.



Καθώς, μάλιστα, τα ελληνικά ομόλογα που έχει αγοράσει η ΕΚΤ είναι χαμηλότερης αξίας, σήμερα, από αυτήν που κατέβαλλε η Τράπεζα, μία τέτοια εξέλιξη θα εξυπηρετούσε και την ΕΚΤ, αποκαθιστώντας τη πληγωμένη αξιοπιστία της και συμβάλλοντας στη μείωση του ποσού των ομολόγων που θα πρέπει να αγοράσει αν η ελληνική κρίση επιδεινωθεί.



Ακόμη, το παραπάνω σενάριο θα διαλύσει κάθε ελπίδα κερδοσκοπίας στα ελληνικά ομόλογα αλλά και τα ελληνικά CDS, με ουσιαστική και αυξημένη πιθανότητα αποκλιμάκωσης των επιτοκίων των ελληνικών ομολόγων, επιτρέποντας στην Ελλάδα τόσο να προετοιμαστεί για την επιστροφή της στις αγορές κεφαλαίων ως νικήτρια, όσο και να βρει συνθήκες που θα της επιτρέψουν την ομαλή ένταξη της σε αυτές. Μία τέτοια εξέλιξη είναι πιθανό να βοηθήσει στην αποκλιμάκωση των επιτοκίων και των τιμών των CDS και άλλων περιφερειακών ευρωπαϊκών κρατών. Τέλος, το παράδειγμα της Ελλάδας δε κινδυνεύει να γίνει αντικείμενο προς αντιγραφή και από άλλες χώρες με πρόβλημα, γιατί, από τη μία η Ελλάδα θα έχει λάβει σκληρότερα μέτρα από κάθε άλλη χώρα, πριν φτάσει στο σημείο να προτείνει εθελοντική ανταλλαγή ομολόγων και από την άλλη η χρηματοπιστωτική της θέση, όπως είδαμε παραπάνω, είναι ιδιάζουσα.



Έτσι, η Ελλάδα θα πάρει μία μεγάλη ανάσα και κατά πάσα πιθανότητα θα αρθεί η ανάγκη για τη λήψη και νέων μέτρων, κάτι που θα βοηθήσει στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των πολιτών στο πολιτικό σύστημα και θα συμβάλλει στη γέννηση βάσιμων ελπίδων για ουσιαστική βελτίωση της ελληνικής οικονομίας, γεγονός που θα επηρεάσει θετικά και την οικονομική και καταναλωτική συμπεριφορά των Ελλήνων, εγκαινιάζοντας την αρχή του τέλους της περιόδου απαισιοδοξίας και φόβου.



Πάνος Παναγιώτου – διευθυντής ΕΚΤΑ – 3FVIP.com

Letter from Apple Regarding iPhone 4

Dear iPhone 4 Users,

The iPhone 4 has been the most successful product launch in Apple’s history. It has been judged by reviewers around the world to be the best smartphone ever, and users have told us that they love it. So we were surprised when we read reports of reception problems, and we immediately began investigating them. Here is what we have learned.

To start with, gripping almost any mobile phone in certain ways will reduce its reception by 1 or more bars. This is true of iPhone 4, iPhone 3GS, as well as many Droid, Nokia and RIM phones. But some users have reported that iPhone 4 can drop 4 or 5 bars when tightly held in a way which covers the black strip in the lower left corner of the metal band. This is a far bigger drop than normal, and as a result some have accused the iPhone 4 of having a faulty antenna design.

At the same time, we continue to read articles and receive hundreds of emails from users saying that iPhone 4 reception is better than the iPhone 3GS. They are delighted. This matches our own experience and testing. What can explain all of this?

We have discovered the cause of this dramatic drop in bars, and it is both simple and surprising.

Upon investigation, we were stunned to find that the formula we use to calculate how many bars of signal strength to display is totally wrong. Our formula, in many instances, mistakenly displays 2 more bars than it should for a given signal strength. For example, we sometimes display 4 bars when we should be displaying as few as 2 bars. Users observing a drop of several bars when they grip their iPhone in a certain way are most likely in an area with very weak signal strength, but they don’t know it because we are erroneously displaying 4 or 5 bars. Their big drop in bars is because their high bars were never real in the first place.

To fix this, we are adopting AT&T’s recently recommended formula for calculating how many bars to display for a given signal strength. The real signal strength remains the same, but the iPhone’s bars will report it far more accurately, providing users a much better indication of the reception they will get in a given area. We are also making bars 1, 2 and 3 a bit taller so they will be easier to see.

We will issue a free software update within a few weeks that incorporates the corrected formula. Since this mistake has been present since the original iPhone, this software update will also be available for the iPhone 3GS and iPhone 3G.

We have gone back to our labs and retested everything, and the results are the same— the iPhone 4’s wireless performance is the best we have ever shipped. For the vast majority of users who have not been troubled by this issue, this software update will only make your bars more accurate. For those who have had concerns, we apologize for any anxiety we may have caused.

As a reminder, if you are not fully satisfied, you can return your undamaged iPhone to any Apple Retail Store or the online Apple Store within 30 days of purchase for a full refund.

We hope you love the iPhone 4 as much as we do.

Thank you for your patience and support.

Apple


Press Contacts:
Natalie Harrison
Apple
harri@apple.com
(408) 862-0565

Steve Dowling
Apple
dowling@apple.com
(408) 974-1896

Ακόμα και εκτός Ευρωζώνης βλέπει την Ελλάδα η Αμερική

Απώλεια του γεωπολιτικού της ρόλου στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, σενάρια ολοκληρωτικής κατάρρευσης πολιτικού ελέγχου και κοινωνικής έξαρσης της βίας, σταδιακή αποσύνδεση από της μεγάλες(σ.σ. προστάτιδες δυνάμεις δυνάμεις βλέπε Αμερική), πολιτική αποσταθεροποίηση σε σημαντικό βαθμό, και έξοδο από την ευρωζώνη είναι μερικές από τις εκτιμήσεις -πλέον απαισιόδοξες προβλέψεις για την Ελλάδα των «ειδικών» του stratfor, οι οποίοι επισημαίνουν ότι τα τρία επόμενα χρόνια θα είναι καθοριστικά για την σύγχρονη μετεπαναστατική από συστάσεως του ελληνικού κράτους ιστορία της χώρας. Σύμφωνα με την δεκασέλιδη ανάλυση, κάνοντας focus στα συμπεράσματα, σύμφωνα με τους αναλυτές του Stratfor, υποβαθμίστηκε ο ρόλος της Ελλάδας ως στρατηγικός σύμμαχος στα Βαλκάνια, με την αλλαγή της πολιτικής γεωγραφίας της περιοχής μετά τον πόλεμο στα Βαλκάνια(το 1993), μια απώλεια που όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει το Αμερικανικό ινστιτούτο ήταν ορατή σε όλους πέρα από την ίδια της Ελλάδα, με αποτέλεσμα η Αθήνα, «αρνούμενη να αποδεχτεί την πραγματικότητα, έκανε τα πάντα να διατηρήσει την θέση της, δανειζόμενη αφενός τεράστια ποσά για εκσυγχρονισμένους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και δίνοντας αφετέρου λανθασμένα στοιχεία για να μπει στην ευρωζώνη».

Αυτή η πολιτική εξήγηση ωστόσο – πάντα σύμφωνα με τους συντάκτες της έκθεσης- δεν καταγράφεται. Αντιθέτως, η σημερινή οικονομική κρίση περιγράφεται –κυρίως- από τα δυτικοευρωπαϊκά ΜΜΕ ως αποτέλεσμα της ελληνικής τεμπελιάς, υπερδαπανών και ανευθυνότητας με αποτέλεσμα να διογκώνεται το πάντα ελλειμματικό δημόσιο χρέος και ο εσωτερικός και κυρίως εξωτερικός δανεισμός της χώρας.

Συνεχίζοντας, οι αναλυτές εξηγούν «ότι η Ελλάδα, αντιμετωπίζοντας μεταξύ άλλων και την υπαρκτή απειλή για το Αιγαίο- δεν είχε εναλλακτική παρά να χρεωθεί, ύστερα από την απώλεια του ενδιαφέροντος από τους δυτικούς προστάτες εταίρους», για να συμπληρώσουν ότι «Σήμερα η Ελλάδα δεν μπορεί ούτε να ονειρεύεται ότι θα μπορέσει να επιτύχει τον 5ο γεωπολιτικό της στόχο, την κυριαρχία της δηλαδή στην ανατολική μεσόγειο. Πάγια θέση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής της τις δυο τελευταίες 10ετιες.

Ακόμα και ο 4ος στόχος , που είναι η ενοποίηση της εσωτερικής Ελλάδας βρίσκεται υπό αμφισβήτηση, όπως απεικονίζεται στην έκθεση λόγω της «εσωτερικής της αδυναμίας της να μαζέψει τους φόρους. Σχεδόν το 25% της ελληνικής οικονομίας εντάσσεται στην παραοικονομία, ένα ποσοστό από τα πλέον υψηλότερα ανάμεσα στις ανεπτυγμένες χώρες».

Για το Stratfor, «η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει χωρίς εξωτερικό προστάτη, με το ερώτημα να τίθεται αν η Ελλάδα θα μπορέσει να αποδεχτεί την μείωση κατά πολύ του γεωπολιτικού της ρόλου», σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι δεν είναι στο χέρι μας αλλά «εξαρτάται από τις στρατηγικές που υιοθετεί η Τουρκία, η οποία είναι μια αναδυόμενη γεωπολιτική δύναμη που στοχεύει να επεκτείνει την επιρροή της στα Βαλκάνια, την Μέση Ανατολή και τον Καύκασο. Το ερώτημα είναι τώρα αν η Τουρκία θα εστιάσει τους στόχους της στο Αιγαίο ή αντί αυτού επιθυμεί να συμφωνήσει με την Ελλάδα, ώστε να επικεντρωθεί σε άλλα συμφέροντά της».

Η συμβουλή του ινστιτούτου είναι να βρει η Ελλάδα τον τρόπο να ξαναγίνει χρήσιμη σε μια ή περισσότερες μεγάλες δυνάμεις, σπεύδει όμως να πει ότι είναι κάτι απίθανο, «εκτός εάν μια σύγκρουση μεγάλων δυνάμεων επιστρέψει στα Βαλκάνια»...

Για να καταλήξει ότι σε κάθε περίπτωση, τα επόμενα τρία χρόνια θα είναι καθοριστικά για την Ελληνική ιστορία, προοιωνίζοντας μια εικόνα αποσταθεροποίησης από τα αυστηρά μέτρα που επέβαλε το ΔΝΤ και η ΕΕ, με αποτέλεσμα την περαιτέρω εξασθένιση της κεντρικής κυβέρνηση, αλλά και την χρεωκοπία προ των πυλών (κρίνοντας από το επίπεδο του χρέους, το οποίο –όπως επισημαίνουν- σύντομα θα είναι πάνω από το 150% του ΑΕΠ), και την στάση επιφυλακής των ευρωπαίων εταίρων για μια διαταγή εξόδου από την ευρωζώνη, μόλις διαπιστωθεί ότι αυτό δεν αποτελεί κίνδυνο για την υπόλοιπη ευρώπη.

Eτσι, το stratfor εκτιμά ότι η Ελλάδα, χωρίς πρόσβαση σε διεθνή κεφάλαια ή χρήματα στήριξης, μπορεί να αντιμετωπίσει μια ολοκληρωτική κατάρρευση του εσωτερικού πολιτικού ελέγχου με άμεσο αποτέλεσμα την έξαρση της κοινωνικής βίας, τέτοια που έχει να δει από την περίοδο της στρατιωτικής χούντας την δεκαετία του 70» για να καταλήξει ο συντάκτης της απαισιόδοξης έκθεσης ότι «Η Ελλάδα είναι πρώτη φορά από το 1820 είναι πραγματικά μόνη της!».

Ακολουθεί μέρος της έκθεσης

Greece Today

With the collapse of the Soviet threat at the end of the Cold War and the subsequent end of the Balkan wars with the 1999 NATO bombing of Serbia, the political geography of the region changed once again. This time the change was unfavorable for Athens. With the West largely uninterested in the affairs of the region, Greece lost its status as a strategic ally. And along with that status, Athens lost the political and economic support that allowed it to overcome its capital deficiencies.

This was evident to everyone but the Greeks. Countries rarely accept their geopolitical irrelevance lightly. Athens absolutely refused to. Instead it did everything it could to retain its membership in the first-world club, borrowing enormous sums of money to spend on the most sophisticated military equipment available and producing erroneous financial records to get into the eurozone. This is often lost amid the ongoing debt crisis, which is commonly described -- mainly by the Western European press -- as a result of Greek laziness, profligate spending habits and irresponsibility. But faced with a geography that engenders a capital- poor environment and an existential threat from Turkey that challenges its Aegean core, Greece had no alternative but to indebt itself after its Western patrons lost interest, and now even that option is in doubt. (Trying to keep up with its fellow EU states in terms of quality of life obviously played a role in Greece's financial overextension, but this can also be placed in the context of keeping up with a modernizing Turkey next door.)

Today, Greece cannot even dream of achieving its fifth geopolitical imperative, dominating the eastern Mediterranean. Even its fourth imperative, the consolidation of inland Greece, is in question, as illustrated by Greece's inability to collect taxes. Nearly 25 percent of the Greek economy is in the so-called "shadow" sector, by far the highest rate among the world's developed countries.

Succeeding in maintaining control of the Aegean, Greece's most important imperative, in the face of regional opposition is simply impossible without an outside patron. Going forward, the question for Greece is whether it will be able to accept its much-reduced geopolitical role. This, too, is out of its hands, depending as it does on the strategies that Turkey adopts. Turkey is a rising geopolitical power intent on spreading its influence in the Balkans, the Middle East and the Caucasus. The question is now whether Turkey will focus its intentions on the Aegean, or instead will be willing to make a deal with Greece in order to concentrate on other interests.

Ultimately, Greece needs to find a way to become useful again to one or more great powers -- unlikely, unless a great-power conflict returns to the Balkans -- or to sue for lasting peace with Turkey and begin learning how to live within its geopolitical means. Either way, the next three years will be defining ones in Greek history. The joint 110 billion-euro bailout package from the International Monetary Fund and European Union comes with severe austerity strings attached, which are likely to destabilize the country to a significant degree. Grafted onto Greece's regionalized social geography, vicious left-right split and history of political and social violence, the IMF-EU measures will further weaken the central government and undermine its control. An eventual default is almost assured by the level of government debt, which will soon be above 150 percent of GDP.

It is only a question of when, not if, the Europeans pull the plug on Athens -- which most likely will be at the first opportunity, when Greece does not present a systemic risk to the rest of Europe. At that point, without access to international capital or more bailout money, Greece could face a total collapse of political control and social violence not seen since the military junta of the 1970s. Greece, therefore, finds itself in very unfamiliar situation. For the first time since the 1820s, it is truly alone.

ΧΑ: ανοδική απόπειρα από υποτιμημένα εδάφη

Μέχρι την Πέμπτη ο ΓΔ είχε καταγράψει ένα πτωτικό σερί 7 διαδοχικών συνεδριάσεων, που ήταν το μεγαλύτερο από το κραχ του Νοεμβρίου του 2008 και ένα από τα μεγαλύτερα στην ιστορία του. Ταυτόχρονα, είχε βρεθεί σε, στατιστικά, ακραία υποτιμημένα επίπεδα, με τον ΕΚΤΑ 600 να μετρά αρνητική παρέμβαση στον υψηλότερο βαθμό από τις αρχές Ιουνίου, όταν ο ΓΔ έκλεισε σε χαμηλό 12 ετών. Επιπλέον, τόσο ο ΓΔ όσο και μία σειρά δεικτοβαρών μετοχών βρέθηκαν κοντά στο 100% των στηρίξεων από τα πρόσφατα χαμηλά τους.

Ο συνδυασμός των παραπάνω θα ήταν αρκετός, σε κάποια άλλη φάση, να προκαλέσει μία ανοδική αντίδραση μεγάλου μεγέθους, με τους επενδυτές να νιώθουν άνετα να αναλάβουν το βραχυπρόθεσμο ρίσκο αγοραστικών θέσεων. Ωστόσο, την Πέμπτη, με τις διεθνείς αγορές να κατακτούν νέα ετήσια χαμηλά και τη χρηματιστηριακή αστάθεια να αυξάνεται σε πολύμηνα υψηλά, ο ΓΔ αρκέστηκε σε μία άνοδο της τάξης του 1,25%.

Η μηχανική ανάλυση από το 3F2010, έχει βαθμολογήσει αρνητικά τη βραχυπρόθεσμη τάση του ΓΔ από τις 23/06 και για 7 διαδοχικές συνεδριάσεις και παρά την αισθητή βελτίωση της βαθμολογίας μετά την άνοδο της Πέμπτης, η τρέχουσα τιμή είναι –5,18%, με το σύστημα να ‘ζητά’ κλείσιμο και παραμονή πάνω από τις 1454,27 μονάδες προκειμένου να ακυρώσει την αρνητική, βραχυπρόθεσμη, βαθμολογία.

Στην Ευρώπη, ο DAX καταγράφει απώλειες για 2η διαδοχική εβδομάδα, κάτι που έχει να συμβεί από τον Απρίλιο. Ο βραχυπρόθεσμος ΕΚΤΑ 600 πέρασε κάτω από το ακραίο αρνητικό επίπεδο 1ου βαθμού, κάτι που έχει συμβεί μόνο άλλες δύο φορές μέσα στο 2010, ενώ ταυτόχρονα δοκιμάζει τόσο το χαμηλό του, του Ιουνίου, όσο και τον ΚΜΟ 200 ημερών του ως στήριξη, έχοντας βαθμολογηθεί αρνητικά από το 3F2010 για 7 διαδοχικές συνεδριάσεις, με το σύστημα να ‘θέλει’ κλείσιμο πάνω από τις 6035 μονάδες (+3,05% από την τιμή κλεισίματος) προκειμένου να ακυρώσει τη βραχυπρόθεσμη αρνητική βαθμολογία.


Στη χρηματοπιστωτική εικόνα της Ελλάδας υπήρξε περαιτέρω αποκλιμάκωση των τιμών των CDS, τα οποία υποχώρησαν στις 904 μονάδες, με την πιθανότητα πτώχευσης της χώρας να υπολογίζεται με βάση αυτά στο 52,36%.


Στις ΗΠΑ, μέχρι αργά το βράδυ οι βασικοί δείκτες κατρακυλούσαν σε νέα ετήσια χαμηλά επίπεδα τιμών, περνώντας σε, στατιστικά, ακραία βραχυπρόθεσμα υποτιμημένα εδάφη, ενώ προς το τέλος της συνεδρίασης καταγράφονταν μία προσπάθεια για την κάλυψη τμήματος των απωλειών.


ΕΚΤΑ με στοιχεία από το 3FVIP.com

Το iPhone 4, το φιάσκο, η Cosmote και η Vodafone…

Μεταξύ εμπορικού θριάμβου και φιάσκου ισορροπεί η Apple, τις πρώτες ημέρες διάθεσης της ναυαρχίδας των προϊόντων της, καθώς οι πωλήσεις του iPhone 4 εκτινάσσονται στα ύψη, αλλά η επιτυχία κηλιδώνεται από τα προβλήματα λήψης των συσκευών και στις ΗΠΑ ήδη κατατέθηκαν οι πρώτες αγωγές κατά της Apple. Στην Ελλάδα, εν τω μεταξύ, Cosmote και Vodafone συνεχίζουν να λαμβάνουν εκδηλώσεις ενδιαφέροντος για το iPhone από καταναλωτές, ενόψει της διάθεσής του τον Αύγουστο, σφυρίζοντας αδιάφορα για τα τεχνικά προβλήματα που είναι ήδη γνωστά.

Στις ΗΠΑ, την Γαλλία, την Γερμανία και την Ιαπωνία, τις πρώτες χώρες όπου διατέθηκε, το iPhone 4 έγινε ανάρπαστο: σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση της Apple, μέχρι τις 26 Ιουνίου είχαν πουληθεί πάνω από 1,7 εκατ. συσκευές! Μάλιστα, σε αρκετές περιπτώσεις το στοκ συσκευών εξαντλήθηκε και αρκετοί καταναλωτές περίμεναν μάταια να τις αποκτήσουν. Τώρα, η εταιρεία προγραμματίζει την εισαγωγή του iPhone σε άλλες 18 χώρες μέσα στον Ιούλιο και από τον Αύγουστο έρχεται το «τρίτο κύμα», στο οποίο εντάσσεται και η Ελλάδα.

Ωστόσο, αυτή η πρωτοφανής, ακόμη και για την ίδια την Apple, εμπορική επιτυχία του smart phone στιγματίζεται από ένα αρκετά σοβαρό, όσο και σπάνιο στην ιστορία της κινητής τηλεφωνίας –παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις του «αφεντικού» της Apple, Στιβ Τζομπς- τεχνικό πρόβλημα: αν το iPhone 4 κρατηθεί από την κάτω αριστερή γωνία κατά τη διάρκεια μιας κλήσης, το σήμα λήψης εξασθενεί μέχρι… εξαφάνισης.

Στα παράπονα χιλιάδων καταναλωτών, ιδιαίτερα όσων έχουν την ατυχία να είναι αριστερόχειρες και να κρατούν συχνά τη συσκευή με τον… απαγορευμένο τρόπο, η Apple απάντησε με αρκετή αλαζονεία: δεν παραδέχθηκε ότι υπάρχει κατασκευαστικό ελάττωμα στη συσκευή, αλλά απλώς συμβούλευσε τους κατόχους «να αποφεύγουν να το κρατάνε από την κάτω αριστερή γωνία με τέτοιο τρόπο που να καλύπτουν και τις δύο πλευρές της μαύρης λωρίδας στο μεταλλικό περίβλημα».

Ο Στιβ Τζομπς, απαντώντας σε ένα χρήστη που του έστειλε e-mail για να διαμαρτυρηθεί για το πρόβλημα λήψης, συμβούλευσε τον καταναλωτή ως εξής: «απλώς μην το κρατάς με αυτό τον τρόπο. Όλα τα τηλέφωνα έχουν ευαίσθητες περιοχές»! Όσοι χρήστες επιμένουν, πάντως, να κρατούν το τηλέφωνο… λάθος, σύμφωνα με την Apple, δεν έχουν παρά να βάλουν πάλι το χέρι στην τσέπη και να αγοράσουν μια ειδική θήκη, με την οποία προστατεύεται η κεραία του από την επαφή.

Με απλά λόγια, η Apple δεν αναγνωρίζει ότι αποτελεί κατασκευαστικό πρόβλημα η ενσωμάτωση της κεραίας στο μεταλλικό εξωτερικό περίβλημα του κινητού, αντί να τοποθετηθεί στο εσωτερικό του, όπως συμβαίνει με όλες τις άλλες συσκευές. Και μεταφέρει στους χρήστες το πρόβλημα, επιβάλλοντάς τους να κρατούν με συγκεκριμένο τρόπο τη συσκευή, ή να επιβαρύνονται με πρόσθετα έξοδα για αγορά θήκης.

 Θέλοντας, μάλιστα, να πείσει, ότι όλα αυτά μπορεί να συμβούν σε οποιοδήποτε κινητό, η εταιρεία ισχυρίσθηκε, ότι «το κράτημα οποιουδήποτε κινητού τηλεφώνου θα έχει ως αποτέλεσμα την εξασθένηση της απόδοσης της κεραίας, με ορισμένα σημεία να είναι χειρότερα από άλλα, ανάλογα με την τοποθέτηση της κεραίας».
Εκτός από αυτό το πρόβλημα, πρέπει να σημειωθεί ότι αναφέρθηκαν και άλλα από χρήστες που έσπευσαν να αποκτήσουν το iPhone 4 στις πρώτες ημέρες κυκλοφορίας του. Γι’ αυτά τα προβλήματα, η κοινότητα των χρηστών διχάζεται και ορισμένοι τα περιγράφουν ως αρκετά σοβαρά, ενώ άλλοι τα υποβαθμίζουν. Για παράδειγμα, αναφέρθηκε ότι η οθόνη υψηλής ευκρίνειας εμφάνιζε… κιτρινίλες σε ορισμένα σημεία, ενώ ορισμένοι χρήστες ανέφεραν ότι το κινητό, που κατά κατασκευαστική πρωτοτυπία έχει γυαλί και στις δύο όψεις του, είναι ιδιαίτερα ευπαθές σε συνηθισμένα χτυπήματα, που τα περισσότερα κινητά μπορούν να αντέξουν. Ένα σπάσιμο στη γυάλινη οθόνη του i-Phone έχει κόστος επισκευής 250 δολάρια στις ΗΠΑ, το οποίο οι χρήστες θα πρέπει να υποστούν, αν είναι έστω και ελάχιστα απρόσεκτοι.

Πάντως, για το σοβαρότερο πρόβλημα, αυτό με την εξασθένιση του σήματος λήψης, η Apple βρίσκεται ήδη αντιμέτωπη με τη Δικαιοσύνη στις ΗΠΑ, που είναι ιδιαίτερα αυστηρή ως γνωστόν σε τέτοιες περιπτώσεις: όπως μετέδωσε χθες το Bloomberg, ήδη τρεις καταναλωτές έχουν υποβάλει αγωγές σε ομοσπονδιακό δικαστήριο του Σαν Φραντσίσκο, όπου εδρεύει η Apple, κατηγορώντας την εταιρεία ότι πούλησε εν γνώσει της ελλατωματικά προϊόντα. Μάλιστα, οι δύο από τους ενάγοντες επιδιώκουν, όπως επιτρέπει η αμερικανική νομοθεσία, να μετατραπούν οι αγωγές τους σε συλλογικές αγωγές, εκπροσωπώντας και άλλους θιγόμενους καταναλωτές, που θα ενδιαφερθούν να κινηθούν δικαστικά.

«Η πώληση του iPhone από την Apple χωρίς να ενημερωθούν εκ των προτέρων οι καταναλωτές για αυτή την κατασκευαστική ατέλεια, την οποία η εταιρεία γνώριζε, συνιστά παραπλανητική πρακτική και απάτη», τονίζει στο κείμενο της αγωγής του ένας από τους ενάγοντες. «Παραλείποντας να αποκαλύψει αυτή την ατέλεια, η Apple διέπραξε απάτη με μαζικό χαρακτήρα, εις βάρος εκατοντάδων χιλιάδων ανύποπτων πελατών», προσθέτει ο ενάγων.

Στην Ελλάδα, σαν να μην συμβαίνει τίποτα, οι δύο μεγαλύτερες εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, Cosmote και Vodafone, έχουν ήδη αρχίσει τη διαδικασία εκδήλωσης ενδιαφέροντος, μέσω της οποίας οι ενδιαφερόμενοι θα ενημερωθούν άμεσα για τη διαθεσιμότητα της συσκευής στην Ελλάδα και θα έχουν τη δυνατότητα να την αποκτήσουν στα τέλη Αυγούστου κατά προτεραιότητα. Οι δύο εταιρείες δεν έχουν γνωστοποιήσει σε ποια τιμή και με ποια επιδότηση θα διαθέτουν τη συσκευή, αφήνοντας τους καταναλωτές να εκδηλώνουν το ενδιαφέρον τους, γνωρίζοντας μόνο ότι θα αποκτήσουν το iPhone, χωρίς «περιττές λεπτομέρειες».

Στις ιστοσελίδες των δύο εταιρειών, (http://www.vodafone.gr/portal/client/formbuilder/displayForm.action?formId=445&menuId=7011, http://www.cosmote.gr/cosmote/cosmote.portal?locale=el_GR&_nfpb=true&_pageLabel=iphoneS_form) οι ενδιαφερόμενοι δεν θα βρουν περισσότερες λεπτομέρειες για τα τεχνικά χαρακτηριστικά, ή τις «ιδιαιτερότητες» του κινητού, που απασχολούν εκατομμύρια καταναλωτές σε όλο τον κόσμο. Έτσι, όποιος επιδιώξει να αγοράσει μέσω των δύο εταιρειών κινητής τηλεφωνίας το i-Phone, καλείται να ενημερωθεί προσεκτικά από τον Τύπο και το διαδίκτυο, γιατί μετά την απομάκρυνση από τα ταμεία των δύο εταιρειών ουδέν λάθος θα αναγνωρισθεί…

Τα πράγματα μπορεί να μην είναι τόσο μαύρα τελικά.

From: Athanasios Daflos
To: e-mba-students-2007@googlegroups.com
Date: 21/06/2010 09:05
Subject: [Executive MBA] Greece - Alternative Scenario
Sent by: e-mba-students-2007@googlegroups.com


Έλαβα μια μελέτη στο τέλος της προηγούμενη εβδομάδας από το IIF (διεθνές ινστιτούτο Χρηματοοικονομικών Ερευνών). Αυτό προτείνει ένα εναλλακτικό σενάριο για την Ελλάδα. Δεν θα σας κουράσω με λεπτομέρειες γιατί περιέχει αρκετούς τεχνικούς όρους.

Η κεντρική ιδέα είναι ότι υπάρχουν δύο παράγοντες που έχουν αγνοηθεί κατά τον οικονομικό προγραμματισμό της Ελλάδας.

Ο πρώτος είναι ο υψηλός πληθωρισμός.
Ενάντια στις προβλέψεις του ΔΝΤ που υπολόγιζε πληθωρισμό 3,5% το 2010 και αποπληθωρισμό το 2011, φαίνεται ότι θα καταλήξουμε σε 6% φέτος και τουλάχιστον 2% του χρόνου (λόγω αύξησης τιμών και υποτίμησης Euro). Αυτό, όσο και να φαίνεται κακό σε εμάς, είναι καλό για τον δείκτη χρέος/ΑΕΠ και έλλειμμα/ΑΕΠ. Δηλαδή με αυτό το γεγονός, μόνο για φέτος, αναμένεται περίπου extra μείωση ελλείμματος/ΑΕΠ κατά 0,5% και extra μείωση χρέους/ΑΕΠ κατά 1,8% για κάθε 1 extra μονάδα πληθωρισμού.

Πρακτικά σημαίνει ότι οι στόχοι του ΔΝΤ για το 2013 και 2014 όσον αφορά έλλειμμα και χρέος θα επιτευχθούν νωρίτερα, στο 2012.


Το δεύτερο φαινόμενο είναι ότι το 50% των εξαγωγών μας πάει σε χώρες εκτός Ευρωζώνης. Επειδή το euro αναμένεται να υποτιμηθεί περαιτέρω, θα υπάρχει αύξηση εξαγωγών και άρα υψηλότερο εκτιμώμενο ΑΕΠ. Επίσης από την συνολική αύξηση εξαγωγών της Ευρωζώνης κερδίζουμε και εμείς ένα κομμάτι. Επιπρόσθετα σε αυτό η μείωση μισθών μειώνει τις εισαγωγές με αποτέλεσμα την μείωση του εμπορικού ελλείμματος και αύξηση του ΑΕΠ.

Συμπερασματικά η μελέτη αναφέρει ότι αν η Ελλάδα συνεχίσει το πρόγραμμα εξυγίανσης όχι μόνο θα πετύχει τους στόχους, αλλά θα τα καταφέρει 1-2 έτη νωρίτερα.


Τα πράγματα μπορεί να μην είναι τόσο μαύρα τελικά.

Που δίνει τα λεφτά μας η ΕΡΤ και τι διαδικασία μπορείτε να ακολουθήσετε για να μην πληρώνετε ΕΡΤ μέσω της ΔΕΗ

- Προωθημένο μήνυμα -
Από: Michalis
Ημερομηνία: 14 Ιουνίου 2010 9:19 π.μ.
Θέμα: Που δίνει τα λεφτά μας η ΕΡΤ
Προς: kataggelies.com

http://kataggelies.com/kataggelies/?p=182
Που δίνει τα λεφτά μας η ΕΡΤ και τι διαδικασία μπορείτε να ακολουθήσετε για να μην πληρώνετε ΕΡΤ μέσω της ΔΕΗ

H διοίκηση της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης, ανακοίνωσε με περηφάνια την συμφωνία της με τις 2 κατά τεκμήριο κορυφαίες Ελληνικές ποδοσφαιρικές ομάδες, τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, για την εξασφάλιση των τηλεοπτικών τους δικαιωμάτων. Ο Ολυμπιακός συμφώνησε στα 14,5 εκατομμύρια Εύρο για την περίοδο 2006-2008, ενώ ο Παναθηναϊκός (σύμφωνα με
δημοσιογραφικές πήγες) στα 16 εκατομμύρια Εύρο για το διάστημα 2007-2010. Η είδηση μάλιστα επικοινωνηθηκε από τους κρατικούς τηλεοπτικούς & ραδιοφωνικούς σταθμούς ως ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ της ΕΡΤ & απαρχή μιας νέας εποχής για το αθλητικό τμήμα της.

Τι σημαίνει αυτό για σένα αγαπητέ Έλληνα πολίτη, ποδοσφαιροφιλε ή μη?

Σημαίνει ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ότι καλείσαι να ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ 30,5 εκατομμύρια Εύρο (και κάτι ψιλά), ήτοι 10,4 δις δραχμουλες , στην επόμενη 3ετια. Λεφτά τα οποία η (ήδη υπερχρεωμένη απο υπεράριθμο προσωπικό κ τηλεοπτικά πανηγυρακια) ΕΡΤ δεν υπάρχει περίπτωση να βρει απο άλλους πόρους, πλην των μηνιαίων εισφορών σου!!


Την στιγμή που ο ΑLPHA (ιδιωτικός σταθμός με πλήρως  οργανωμένο τμήμα πώλησης διαφημιστικού χρόνου)  κατάφερε φετος να εισπράξει λιγότερα απο 2,3 εκατομμύρια Εύρο για τα αντίστοιχα παιχνίδια του Ολυμπιακού (περιπου 145.000 Ευρω ανα παιχνίδι), η ΕΡΤ καλείται να εισπράξει τα υπερτριπλασια απλά για να μην ζημιωθεί!!! Δηλαδη 485.000 Ευρω ανα αναμετάδοση, κατι πρακτικως αδύνατον με βάση το κοστος μοναδας του τηλεοπτικού χρονου + την διάρκεια της αναμετάδοσης. Τα ίδια φυσικα θα ισχυσουν και για το πακετο του Παναθηναϊκού.

Σημειωτέον οτι ο ανταγωνιστής της ΕΡΤ στα δικαιώματα του Ολυμπιακού (ALPHA ) προσέφερε λιγότερα απο 5 εκατομμύρια Ευρω .με άλλα λογια,  η ΕΡΤ προσέφερε 45% περισσοτερα απο τον ανταγωνιστη , χωρις ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΡΟΦΑΝΗ ΛΟΓΟ για την μεγαλη αυτη διαφορα

Η φράση-κλισε κοινωνική πρόκληση σε περιόδους ανέχειας & ανεργειας, μάλλον ωχρια

Ο κ.. Παναγοπουλος προεδρος/τσαρος/αυτοκρατωρ της ΕΡΤ- δηλωσε οτι ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ για τις αντιδρασεις των πολιτών (βλ. έμμεσων μισθοδοτων) και οτι το σχέδιο ανάτασης της ΕΡΤ θα προχωρήσει με καθε κόστος!



Καθε κόστος λοιπον? ΝΟ PROBLEM mister . Γιατί εγω ΔΕΝ προτίθεμαι να χρηματοδοτήσω το γαϊτανάκι δημοσιων σχεσεων σας αγαπητέ κυριε Τζεγκις Χαν-καναλαρχη. 
 

ΔΕΝ ΞΑΝΑΠΛΗΡΩΝΩ ΣΥΝΔΡΟΜΗ: 

Η διαδικασία που μπορεί κάποιος να ακολουθήσει για να ΜΗΝ πληρώνει την ΕΡΤ μέσω λογαριασμού της ΔΕΗ έχει να κάνει με την άρνηση αναγνώρισης χρέους. 

Δηλαδή : εάν κάποιος σου χρεώνει μια υπηρεσία ή ένα προϊόν που εσύ δεν θέλεις να χρησιμοποιήσεις ( π.χ. τηλεοπτικό πρόγραμμα) μαζί με μια υπηρεσία που αποδέχεσαι και χρησιμοποιείς (π.χ. ηλεκτρικό ρεύμα) με ένα ενιαίο τιμολόγιο, λογαριασμό ή οτιδήποτε μπορείς να ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ να πληρώσεις ΜΟΝΟ το δεύτερο. 

Σε περίπτωση που ο πιστωτής δεν δεχτεί την πληρωμή, πηγαίνεις στο  Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και ΚΑΤΑΘΕΤΕΙΣ μόνο το ΠΟΣΟ της υπηρεσίας που αποδέχεσαι (ηλεκτρικό ρεύμα) και όχι το υπόλοιπο.

Το ΤΠκΔ ενημερώνει τον πιστωτή για την κατάθεσή σας και αυτός δεν έχει πλέον δικαίωμα να απαιτεί αυτά τα χρήματα (οπότε και να σου κόψει το ρεύμα).

Το υπόλοιπο ποσό ΜΠΟΡΕΙ να το διεκδικήσει δικαστικά!

ΚΙ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ.

ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΙ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΑ ΝΑ «ΧΑΣΟΥΜΕ» ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΑΙΤΗΜΑ ΜΑΣ.

ΕΝΑ ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟ και ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ!

ΑΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΗΘΟΥΜΕ ΣΩΣΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΑΝ Θ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΝ ΚΑΠΟΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΣΕΒΟΝΤΑΙ.

ΥΠΟΓΡΑΨΕΤΕ ΤΗΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ
http://tesae.info/ert.php

«Σκάλωσε» στη Βουλή η σύμβαση με «τρόικα»!

Στο… απαγορευτικό σήμα της κ. Βάσως Παπανδρέου, προέδρου της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, σταμάτησε χθες η πορεία επικύρωσης της δανειακής σύμβασης με την «τρόικα» για τα 110 δις. ευρώ, παρότι ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου, επιμένει ότι η επικύρωση ήταν μία από τις πολιτικές δεσμεύσεις που ανέλαβε η κυβέρνηση έναντι των πιστωτών, για τη διάσωση της χώρας από τη χρεοκοπία!

Η σύμβαση, που, όπως αποκάλυψε χθες το “S”, δίνει στους πιστωτές της χώρας (κράτη της Ευρωζώνης και ΔΝΤ) τη δυνατότητα ακόμη και να κατασχέσουν δημόσια περιουσία με συνοπτικές διαδικασίες, τονίσθηκε χθες από την κ. Παπανδρέου ότι δεν υπάρχει λόγος να επικυρωθεί από τη Βουλή, αποκτώντας έτσι αυξημένη δεσμευτικότητα, αφού έχει την υπογραφή του εξουσιοδοτημένου προς τούτο, υπουργού Οικονομικών.

Με την τοποθέτησή της αυτή, η κ. Παπανδρέου δεν φαίνεται να συμμερίζεται την άποψη του υπουργείου Οικονομικών, ότι η επικύρωση της σύμβασης από τη Βουλή αποτελεί πολιτική δέσμευση της κυβέρνησης με μεγάλη σημασία. Αυτό αποτυπώνεται, άλλωστε, στις πρώτες γραμμές της εισηγητικής έκθεσης, από την οποία συνοδεύεται το κείμενο της σύμβασης, που έχει κατατεθεί στη Βουλή από τον κ. Παπακωνσταντίνου:

n  «Με το προτεινόμενο Σχέδιο Νόμου, πραγματοποιείται η πολιτική δέσμευση της Κυβέρνησης να φέρει για συζήτηση και κύρωση στην Εθνική Αντιπροσωπεία όλα τα συμβατικά κείμενα, μαζί με τα παραρτήματα και προσαρτήματά τους με τα οποία η ελληνική κυβέρνηση εξασφάλισε τη χρηματοδότηση της χώρας από τα υπόλοιπα κράτη μέλη της Ευρωζώνης με δανειακά κεφάλαια ύψους 80 δις ευρώ και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο με δανειακά κεφάλαια ύψους 30 δις ευρώ».

Η εμπλοκή με την επικύρωση της σύμβασης πάντως, ακόμη και αν δεν αρθεί με κάποια παρέμβαση από το Μαξίμου τις επόμενες ημέρες, εκτιμάται ότι δεν θα δημιουργήσει προβλήματα στις εκταμιεύσεις των επόμενων δόσεων του δανείου. Όπως τονίζουν τραπεζικά στελέχη, παρότι οι πιστωτές της χώρας θα επιθυμούσαν διακαώς να αποκτήσει αυξημένη δεσμευτικότητα το κείμενο της δανειακής σύμβασης, θα ποιήσουν τελικά την ανάγκη φιλοτιμία και θα αποφύγουν να θέσουν θέμα «παγώματος» των πιστώσεων στην Ελλάδα.

«Το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, αλλά και η ευρύτερη ισορροπία στις διεθνείς αγορές, κρέμεται αυτή την περίοδο από μια κλωστή», τονίζει χαρακτηριστικά τραπεζικό στέλεχος. «Οι διεθνείς πιστωτές της Ελλάδας δεν θέλουν οποιαδήποτε εμπλοκή, ή έστω και υπόνοια εμπλοκής, στη χρηματοδότηση της χώρας αυτή την περίοδο και δεν αναμένεται να αντιδράσουν παρά μόνο με κάποιες παρασκηνιακές “γκρίνιες”, αν τελικά η σύμβαση δεν κυρωθεί από τη Βουλή».

Αξίζει να σημειωθεί, ότι υπάρχει αρκετά σημαντική νομική διαφορά, ανάμεσα σε μια δανειακή σύμβαση υπογεγραμμένη μόνο από τον υπουργό Οικονομικών και σε μια σύμβαση που θα έχει επικυρωθεί από τη Βουλή, δεσμεύοντας ουσιαστικά με αμετάκλητο τρόπο ολόκληρο το πολιτικό σύστημα της χώρας στο διηνεκές.

Και αυτό γιατί, όπως εξηγούν έγκριτοι νομικοί, η σύμβαση δανεισμού προβλέπει δρακόντεια μέτρα κατά της Ελλάδας, αν για οποιοδήποτε λόγο στο μέλλον η χώρα θελήσει ή υποχρεωθεί να κηρύξει στάση πληρωμών.

Για παράδειγμα, με τη δανειακή σύμβαση ορίζεται, ότι «ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος».

Αυτό σημαίνει, ότι σε περίπτωση στάσης πληρωμών και μη εθελοντικής επαναδιαπραγμάτευσης των όρων του χρέους, η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει μια σχεδόν αυτόματη διαδικασία κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, με την έκδοση από τους πιστωτές μιας διεθνούς «διαταγής πληρωμής» από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, την οποία θα έχουν την υποχρέωση να εφαρμόσουν εις βάρος του Δημοσίου τα ελληνικά δικαστήρια.

Αυτοί οι επαχθέστατοι όροι δανεισμού έχει μεγάλη σημασία αν θα είναι επικυρωμένοι από τη Βουλή, ή απλώς θα φέρουν την υπογραφή ενός υπουργού μίας ελληνικής κυβέρνησης: στη δεύτερη περίπτωση, οι εθνικές αρχές θα διατηρήσουν έστω και ελάχιστα περιθώρια προσβολής με νομικά μέσα μιας μελλοντικής διαδικασίας κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων, ενώ στην πρώτη περίπτωση θα είναι πρακτικά αδύνατο να αμφισβητηθεί ένας συμβατικός όρος που φέρει τη «σφραγίδα» του Κοινοβουλίου.

«Αυτή την περίοδο, όσο λιγότερες δεσμεύσεις αναλαμβάνει η χώρα έναντι των πιστωτών της, τόσο το καλύτερο για το μέλλον», τονίζει χαρακτηριστικά έμπειρο τραπεζικό στέλεχος. Υπό την έννοια αυτή, η χθεσινή εμπλοκή στη Βουλή, με πρωτοβουλία της κ. Παπανδρέου, ίσως να είναι ευπρόσδεκτη εξέλιξη…

Σε επίπεδο εσωτερικού πολιτικού παιχνιδιού, πάντως, η κ. Παπανδρέου φαίνεται να κερδίζει συνεχώς «πόντους» το τελευταίο διάστημα, εις βάρος του κ. Παπακωνσταντίνου: αρχικά ηγήθηκε της εσωκομματικής επίθεσης, κατά της Τράπεζας της Ελλάδος, για τις μεθοδεύσεις που ευνόησαν τη δράση των κερδοσκόπων κατά των ελληνικών ομολόγων. Παρότι ο κ. Παπακωνσταντίνου επιχείρησε να κλείσει με συνοπτικές διαδικασίες το θέμα, ο Πρωθυπουργός, όταν κλήθηκε να τοποθετηθεί επ’ αυτού στη Βουλή, απέφυγε να ταυτισθεί με τον κ. Παπακωνσταντίνου, αφήνοντας ανοικτό το πεδίο διερεύνησης  της υπόθεσης.

Με το τελευταίο της κοινοβουλευτικό «χτύπημα», αρκετά στελέχη του ΠΑΣΟΚ λένε πλέον, ότι η κ. Παπανδρέου αναβαθμίζεται αισθητά, σε ρόλο «επιτηρητή» του «τσάρου» της οικονομίας, χωρίς προς το παρόν να διαφαίνεται ότι αυτό ενοχλεί το Μέγαρα Μαξίμου…
Source:http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/lr------lr-2010062224877/

Το τέλος των ρωσικών αγωγών.Μπορεί πλέον να κοιμάται ήσυχος τον... περιβαλλοντικό ύπνο του δικαίου ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου.

Άρθρο του κ.Γ.Δελαστίκ,   αναδημοσιεύεται από το "Έθνος".

    Οι περιβόητες προεκλογικές ανησυχίες που είχε εκδηλώσει για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της κατασκευής του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης βρήκαν σφοδρή ανταπόκριση στην άκρως τρυφερή στα περιβαλλοντικά θέματα καρδιά του Βούλγαρου πρωθυπουργού Μπόικο Μπορίσοφ, ο οποίος ανακοίνωσε ως γνωστόν την αποχώρηση της χώρας του από τον...πετρελαιαγωγό αυτόν, με αποτέλεσμα τη ματαίωση της κατασκευής του.

    Οσο κυβερνούσαν τη Βουλγαρία οι σοσιαλιστές, οι οποίοι διατηρούν στενές σχέσεις με τη Ρωσία, κάθε τόσο ανακαλύπτονταν και καθαιρούνταν Βούλγαροι αξιωματούχοι επί ενεργειακών θεμάτων που είχαν εξαγοραστεί από τους Αμερικανούς προκειμένου να δημιουργούν προσκόμματα στην υλοποίηση ρωσικών ενεργειακών προγραμμάτων που συμπεριλάμβαναν τη Βουλγαρία, μεταξύ των οποίων και ο πετρελαιαγωγός Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης.

    Τώρα όμως οι Αμερικανοί έχουν πολιτικά δικό τους τον Βούλγαρο πρωθυπουργό Μπορίσοφ, οπότε δεν χρειάζονται πλέον τεχνάσματα τεχνητών καθυστερήσεων. Η Σόφια προχωράει ευθέως σε ματαιώσεις των έργων αυτών.

    Δεν ματαιώνεται όμως μόνο ο πετρελαιαγωγός Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης, ο οποίος όσο και αν ήταν δημοφιλέστατος στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της Ελλάδας, ήταν στην πραγματικότητα ένα ασήμαντο για τη Ρωσία έργο και μάλιστα αμφίβολης οικονομικής βιωσιμότητας.

    Το σοβαρότερο είναι ότι πρέπει να θεωρείται ήδη τελειωμένη ουσιαστικά υπόθεση και η κατασκευή του εξαιρετικής γεωπολιτικής σπουδαιότητας ρωσικού αγωγού φυσικού αερίου «Σάουθ Στριμ (Νότιο Ρεύμα)», ο οποίος θα μετέφερε με υποθαλάσσιους αγωγούς στη Μαύρη Θάλασσα ρωσικό φυσικό αέριο από το λιμάνι του Νοβοροσίσκ, στην ανατολική ακτή του Εύξεινου Πόντου, στη Βάρνα της Βουλγαρίας και από εκεί στη Βόρεια Ελλάδα μέχρι τη Θεσπρωτία, όπου πάλι με υποθαλάσσιο αγωγό στο Ιόνιο θα περνούσε στη Νότια Ιταλία.

    Ο «Σάουθ Στριμ» για την ακρίβεια θα είχε δύο κλάδους.

    Εναν αυτόν που προαναφέρθηκε και έναν δεύτερο που από τη Βουλγαρία θα πήγαινε στην Ουγγαρία και την Αυστρία μέσω Σερβίας και Ρουμανίας. Οι Ρώσοι όμως δεν εμπιστεύονται πια τους Βούλγαρους του Μπορίσοφ.

    Αλλωστε και να ήθελαν να έχουν αυταπάτες, στις 11 Ιουνίου ο πρωθυπουργός της Βουλγαρίας ανακοίνωσε τη ματαίωση της κατασκευής του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης και στις 12 Ιουνίου ακολούθησε ο Βούλγαρος υφυπουργός Εξωτερικών που διακήρυξε ότι για τη Σόφια έχει μεγαλύτερη σημασία η κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου «Ναμπούκο» που προωθούν με λύσσα οι Αμερικανοί για να μεταφέρει αμερικανικών συμφερόντων φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν και την Κασπία μέσω Τουρκίας και Βουλγαρίας προς την Κεντρική Ευρώπη, παρά η κατασκευή του ρωσικού αγωγού «Σάουθ Στριμ».

    Η ρωσική απάντηση δεν άργησε να δοθεί. Την περασμένη εβδομάδα ο πρόεδρος της ρωσικής εταιρείας φυσικού αερίου Γκαζπρόμ Αλεξέι Μίλερ έσπευσε στο Βουκουρέστι.

    Εκεί συναντήθηκε με τον Ρουμάνο υπουργό Οικονομίας και Εμπορίου Αντριάν Βιντιάνου και κατά τον ρωσικό Τύπο συζήτησε μαζί του, αν και τίποτα τέτοιο δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί επίσημα, τη μεταφορά του σταθμού υποδοχής του υποθαλάσσιου αγωγού από τη Βάρνα στο ρουμανικό λιμάνι της Κοστάνζας, ώστε να βγει εκτός του ρωσικού αγωγού εντελώς η Βουλγαρία.

    Αν όντως υλοποιηθεί αυτή η σοβαρότατη αλλαγή, η Ελλάδα θα βρεθεί ολοκληρωτικά έξω από το ενεργειακό παιχνίδι των αγωγών μεταφοράς φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Τα όνειρα περί «ενεργειακού κόμβου» σαφέστατα υπήρξαν υπερβολικά, αλλά σίγουρα συνιστά σοβαρό γεωπολιτικό πλήγμα για τη χώρα μας το διαγραφόμενο ναυάγιο της ενεργειακής συνεργασίας της με τη Ρωσία έστω και σε αυτό το χαμηλό επίπεδο.

    Η κυβέρνηση Παπανδρέου πάντως είναι ούτως ή άλλως υπέρ των αγωγών αμερικανικών συμφερόντων, οπότε σίγουρα καθόλου δεν θα στενοχωρηθεί από αυτές τις εξελίξεις.

    Η Αθήνα
    Yπό τουρκικό ενεργειακό ζυγό

    ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ για την Ελλάδα από τη διαφαινόμενη κατάρρευση της ενεργειακής συνεργασίας με τη Ρωσία δεν είναι η διάψευση των ελπίδων και αυταπατών περί μετατροπής της χώρας μας σε «ενεργειακό κόμβο». Είναι κάτι πολύ σοβαρότερο: η προοπτική της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας μας από αγωγούς φυσικού αερίου που έρχονται μέσω Τουρκίας, πράγμα που σημαίνει ότι η Ελλάδα θα περιέλθει σταδιακά υπό τον ενεργειακό ζυγό εξάρτησης από την Αγκυρα! Φυσικό αέριο αμερικανικών συμφερόντων μέσω αγωγών που βρίσκονται υπό τον έλεγχο της Τουρκίας είναι φυσικά ό,τι πιο εφιαλτικό θα μπορούσε να συμβεί στη χώρα μας σε περίοδο ελληνοτουρκικής κρίσης

Δύο αναλυτές, δύο ώρες, πέντε ψήφοι και η ελληνική κρίση

H πρακτική της βαθμολογίας των ομολόγων ολόκληρων κρατών από τρεις και μόνο ιδιωτικές εταιρίες αποτελεί μοναδικό φαινόμενο συγκεντρωτισμού και απολυταρχισμού στο μοντέρνο οικονομικό σύστημα αφού σε όλες τις άλλες περιπτώσεις ιδιώτες και εταιρίες είναι υπεύθυνοι για την αξιολόγηση του ρίσκου που απορρέει από οποιαδήποτε επενδυτική τους επιλογή.

Καθώς υπάρχει ειδική νομοθεσία που απαγορεύει στα μεγάλα επενδυτικά ταμεία και σχήματα την κατοχή ομολόγων κρατών με μη επενδυτική βαθμολογία, η απόφαση των εταιριών πιστοληπτικής αξιολόγησης για υποβάθμιση των ομολόγων μίας χώρας σε ‘junk’ ('σκουπίδια' – και μόνο η ονομασία είναι άκρως προσβλητική για ένα κράτος και τον λαό του), συνεπάγεται και την υποχρεωτική απόφαση πώλησης των ομολόγων αυτών από όλα τα μεγάλα επενδυτικά σχήματα ανά τον κόσμο. Έτσι οι εταιρίες πιστοληπτικής αξιολόγησης μετατρέπονται έμμεσα από ανεξάρτητοι αναλυτές σε επενδυτικούς συμβούλους αλλά και διαχειριστές των κρατικών ομολόγων όλου του κόσμου, δύναμη η οποία είναι ασύλλυπτη.

Δεν υπάρχει λόγος να αναρωτιέται, λοιπόν, κανείς γιατί ο βραβευμένος με Πούλιτζερ Αμερικανικός δημοσιογράφος Thomas Friedman είχε υποστηρίξει πως υπάρχουν μόνο δύο υπερδυνάμεις στον κόσμο, οι ΗΠΑ και η υπηρεσία πιστοληπτικής αξιολόγησης ομολόγων της Moody’, συμπληρώνοντας πως ‘δεν είναι ξεκάθαρο, πάντα, ποιος είναι ο πιο δυνατός από τους δύο’.

Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, όμως, πώς ασκείται αυτή η δύναμη κατά τη διαδικασία αξιόλογησης των ομολόγων ενός κράτους. Η περιγραφή ενός αναλυτή της εταιρίας πιστοληπτικής αξιολόγησης S&P στη ραδιοφωνική εκπομπή ‘Πρωινή Έκδοση’ του Εθνικού Δημόσιου Ραδιοφώνου (ΕΔΡ) στις ΗΠΑ είναι άκρως κατατοπιστική::

Αναλυτής S&P: Για κάθε χώρα έχουμε δύο αναλυτές που πηγαίνουν στη χώρα για την αξιολόγηση και τη βαθμολογία. Ποτέ δεν πηγαίνει μόνο ένα άτομο γιατί χρειαζόμαστε δύο ζευγάρια μάτια

Δημοσιογράφος ΕΔΡ: Πιστεύω πως υπάρχουν άνθρωποι που μας ακούν αυτή τη στιγμή και αναρωτιούνται ‘μόνο δύο;’. Δε θα έπρεπε να στέλνετε εβδομήντα για να βαθμολογείτε μία ολόκληρη χώρα;

Αναλυτής S&P: Για να είμαι ειλικρινής αυτό που κοιτάμε είναι αρκετά περιορισμένο. Μπορείς να πληρώσεις το χρέος σου εξολοκλήρου και στην ώρα σου; Ποια είναι η ικανότητα και η διάθεση σου να το πράξεις. Ξέρετε νομίζω δύο άνθρωποι…αυτή είναι η πρακτική μας μέχρι σήμερα. Έχει δουλέψει καλά.

Το Εθνικό Δημόσιο Ραδιόφωνο των ΗΠΑ ανέφερε στο συγκεκριμένο ρεπορτάζ πως αφού πρώτα πάρουν συνέντευξη από μερικούς κυβερνητικούς εκπροσώπους και μερικούς δημοσιογράφους, οι δύο αναλυτές της S&P επιστρέφουν στην έδρα τους και συντάσσουν μία έκθεση. Στη συνέχεια, μία πενταμελής επιτροπή συζητά την έκθεση και με την ανάταση χειρών ψηφίζουν υπέρ ή κατά της πρότασης συμπερασμάτων. Δεν υπάρχει ούτε έγγραφη αιτιολογία απόψεων ή διαφωνιών, ούτε επιχειρηματολογία, ούτε διαδικασία ελέγχου της απόφασης και των στοιχείων από άλλες επιτροπές εντός και εκτός της εταιρίας. Δεν υπάρχει η δυνατότητα αμφισβήτησης της απόφασης από τα κράτη, άσκησης έφεσης ή αναίρεσης εναντίον της ή οποιαδήποτε άλλη αμυντική .

Αναλυτής S&P: Θέλουμε πάντα μονό αριθμό ψήφων γιατί δε θέλουμε να καταλήξουμε σε ισοπαλία και να αναγκαστούμε να επαναλάβουμε τη διαδικασία από την αρχή

Δημοσιογράφος ΕΔΡ: Πόσο διαρκεί η διαδικασία;

Αναλυτής S&P: Ακόμη και αν έχεις να κάνεις τον Καναδά, που είναι ένα σχετικά βαρετό ΑΑΑ, πάλι πρέπει να ακολουθήσεις όλα τα βήματα. Οπότε δύο ώρες είναι περίπου η μέση διάρκεια.

Πάνω κάτω, δηλαδή, όσο διαρκεί μία ταινία.

Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα της διαδικασίας που ακολουθείται για την αξιολόγηση των ομολόγων ενός κράτους και μέσω αυτής της διαδικασίας προέκυψε η υποβάθμιση των ελληνικών ομολόγων, προκαλώντας την ‘ελληνική κρίση’. Ο ένας από τους δύο αναλυτές που μπήκε στον κόπο να ταξιδέψει στην Ελλάδα και μετά να συντάξει την έκθεση υποβάθμισης ονομάζεται Marko Mrsnik. ‘Μάλλον ο κύριος Mrsnik θα αποφύγει να κάνει διακοπές φέτος στο Φαλιράκι της Ρόδου’ γράφουν οι Times του Λονδίνου, διακωμωδώντας μία υποβάθμιση που πήρε δύο ώρες και πέντε ανθρώπους για να πραγματοποιηθεί αλλά που θα φέρει χρόνια ταλαιπωρίας σε έναν ολόκληρο λαό (και σε πολλούς άλλους σε ανάλογες περιπτώσεις).

Με το να συνεχίζουμε την επίσημη χρήση αυτού του συστήματος, τα κράτη θα αντιμετωπίζουν την αστάθεια που προκαλείται από τις εταιρίες πιστοληπτικής αξιολόγησης στη χειρότερη δυνατή χρονική στιγμή.’ επισημαίνει ο David Einhorn, ένας από τους διασημότερους κερδοσκόπους (στη λίστα των 50 πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου) και προσθέτει: ‘Τώρα οι Ευρωπαίοι ηγέτες μαθαίνουν με το σκληρό τρόπο ότι δεν είναι καλό να υπάρχουν εταιρίες πιστοληπτικής αξιολόγησης που να υποστηρίζουν ότι η κατάσταση είναι σταθερή παρά το γεγονός ότι τα υποβόσκοντα ρίσκα αυξάνονται και τότε, όταν η κατάσταση φτάνει σε ένα κρίσιμο σημείο, να επιταχύνουν τη διαδικασία της απώλειας εμπιστοσύνης με το να υποστηρίζουν πως τα πράγματα, τελικά, δεν είναι και τόσο καλά.’

Ακόμη και αν αγνοήσει κανείς το γεγονός πως οι τρεις εταιρίες πιστοληπτικής αξιολόγησης εμπλέκονται σε κάθε μορφή σκανδάλων, παλαιότερων, πρόσφατων και εκκολαπτόμενων και ακόμη και αν στην Ελλάδα παραβλέψουμε το γεγονός πως οι δύο διεθνείς επενδυτικές εταιρίες με το μεγαλύτερο μερίδιο στο ελληνικό χρηματιστήριο (BlackRock και Norges Bank) είναι παράλληλα μεγαλομέτοχοι και των εταιριών πιστοληπτικής αξιολόγησης, το πιθανότερο είναι και πάλι να καταλήξουμε στο συμπέρασμα στο οποίο οδηγείται, πλέον, και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ότι δηλαδή το υπάρχον σύστημα αξιολόγησης κρατικών ομολόγων πρέπει να αλλάξει και η βαρύτητα που δίνεται στις αξιολογήσεις των S&P, Moody’s και Fitch πρέπει να μειωθεί.

Όπως συμβαίνει πάντα, ωστόσο, η νομοθεσία ακολουθεί το έγκλημα και οι νομοθέτες έρχονται να καλύψουν νομικά κενά αφού πρώτα κάποιοι τα έχουν εκμεταλλευτεί και κάποιοι άλλοι έχουν πέσει θύματα τους. Και στην προκειμένη περίπτωση, το μεγαλύτερο θύμα από την ελλιπή ρυθμιστική νομοθεσία της διαδικασίας και των φορέων αξιολόγησης κρατικών ομολόγων, είναι η Ελλάδα.

Πάνος Παναγιώτου - διευθυντής ΕΚΤΑ, 3FVIP.com

Η μυστική «τιμολόγηση» του δολαρίου

Κάθε μέρα, στις 11 το πρωί ώρα Νέας Υόρκης, λαμβάνει χώρα μια σκοτεινή τελετή. Αναρτώνται στις οθόνες του Reuters  τα στοιχεία για την επίσημη μέση τιμή των συμβολαίων swaps δολαρίου που δίνει η ‘αγορά’.

Η κίνηση των συμβολαίων swaps δολαρίου – πρόκειται κατά βάση για παράγωγα που συνδέονται με τις αποδόσεις των κρατικών ομολόγων – έχουν αντίκτυπο που πάει πολύ πιο πέρα από την Γουόλ Στριτ. Τα swaps δολαρίου, μεταξύ των άλλων, χρησιμοποιούνται για τον ορισμό των τιμών πάρα πολλών εταιρικών ομολόγων και επηρεάζουν την αξία του χαρτοφυλακίου ακόμη και ιδιωτών επενδυτών και συνταξιοδοτικών ταμείων. Κι όμως ο τρόπος με τον οποίο τιμολογούνται αποτελεί μια σκοτεινή διαδικασία που ελέγχεται από μια χούφτα τράπεζες.

Αν και υποτίθεται ότι ορίζονται από την αγορά, οι τιμές των swaps του δολαρίου δημοσιεύονται στη σχετική σελίδα του Reuters από την Icap, την μεγαλύτερη διαμεσολαβήτρια εταιρία του κόσμου, και από εκεί μεταφέρονται σε σελίδα του Bloomberg, ενδέχεται μάλιστα να διαφέρουν από τις τιμές που δίνονται στις άλλες σελίδες του Bloomberg για τα swaps δολαρίου, οι οποίες αντανακλούν την ευρύτερη διαπραγμάτευση αυτών των τύπων swaps.

Αυτή η απόκλιση δημιουργεί στην αγορά την υποψία ότι οι τιμές κάπου μεταβάλλονται πριν τις 11 το πρωί κατά τρόπο που ωφελεί τις μεγάλες τράπεζες και σε βάρος τόσο των δικών τους πελατών όσον και των χρηματοπιστωτικών ομίλων που βρίσκονται εκτός του προνομιούχου κύκλου. Πρόκειται για μια κλασική περίπτωση ‘κλειστού κυκλώματος’ που  οι εποπτικές αρχές ανά τον κόσμο καταπολεμούν την επαύριο της χρηματοπιστωτικής κρίσης.

Η σύμβαση που επιτρέπει σε λίγες μεγάλες τράπεζες να ορίζουν τις τιμές βρίσκεται συνεπώς στην καρδιά των ανησυχιών που οδηγούν στη δρομολόγηση των προτεινόμενων αλλαγών στην αγορά παραγώγων των ΗΠΑ. Ο κλάδος των swaps πρέπει να διαρθρωθεί έτσι ώστε να  εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα λίγων τραπεζιτών; Ή πρέπει να ενισχυθεί η διαφάνεια σε αυτόν ώστε να εξυπηρετεί καλύτερα την ευρύτερη οικονομία.

Πρόκειται για ένα από τα ερωτηματικά που απασχολούν τώρα τα κοινοβουλευτικά σώματα των ΗΠΑ, που τείνουν υπέρ του να ζητηθεί από τις τράπεζες να διαλύσουν τα τμήματα των  swaps. Η σχετική πρόταση είναι πολύ πιθανόν πια να περάσει, αφού τις τελευταίες μέρες ο Πολ Βόλκερ, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας που έως πρότινος εξέφραζε ισχυρές ενστάσεις, έριξε τους τόνους. Και αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο ανησυχεί τόσο πολύ η Γουόλ Στριτ ως προς το τελικό σχέδιο των μεταρρυθμίσεων που μελετάει το Κογκρέσο.

Οι κυβερνήσεις και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού προσπαθούν να περιορίσουν την απουσία διαφάνειας και τη συγκέντρωση στην αγορά που επέτρεψε την ανάπτυξη αυτού του συστήματος περί το swap του δολαρίου. Θέλουν ένα μεγάλο μέρος αυτών των δραστηριοτήτων να περάσει σε κεντρική εκκαθάριση, ή τουλάχιστον σε ηλεκτρονικές βάσεις συναλλαγών που θα υποστηρίζονται από κάποιου τύπου κεντρική εκκαθάριση. Και αυτό δεν αφορά μόνο την αγορά των swap του δολαρίου αλλά και  πολλά άλλα ‘κομμάτια’ του  αποκαλούμενου over-the-counter (OTC) κόσμου των παραγωγών που η διαχείρισή τους γίνεται  κατά κανόνα ιδιωτικά.

«Θέλουμε να προωθήσουμε στην OTC αγορά παραγώγων ένα επίπεδο διαφάνειας και ωφελημάτων για το γενικό κοινό ανάλογο με εκείνο που υπάρχει στις αγορές των προθεσμιακών συμβολαίων και των τίτλων» δήλωσε ο Γκάρι Γκένσλερ, πρόεδρος της Επιτροπής Προθεσμιακών Συμβολαίων Εμπορευμάτων, μιας από τις βασικές αμερικανικές εποπτικές αρχές, σε συνέντευξη τύπου στη Νέα Υόρκη.

«Ο αγοραστής και ο πωλητής ποτέ δεν συναντιούνται σε μια αγορά με κεντρική εκκαθάριση», προσθέτει. «Αυτή τη στιγμή, όταν οι τράπεζες προχωρούν σε συναλλαγές παραγωγών με τους πελάτες τους, γνωρίζουν πόσο τους πλήρωσε ο προηγούμενος πελάτης  για την ίδια συμφωνία αλλά αυτή η πληροφορία δεν είναι δημοσίως διαθέσιμη. Οι τράπεζες επωφελούνται κρατώντας μυστικές τις πληροφορίες».

Σύμφωνα με τον Γκάρι Γκένσλερ, οι τράπεζες εκτιμούν ότι αν νομοθετηθεί η μεταρρύθμιση στα παράγωγα θα έχουν απώλειες εσόδων «της τάξης πολλών δις προς όφελος των πελατών που θα μπορούν να διεκδικούν καλύτερες τιμές για τις συναλλαγές παραγώγων». Αλλά δεν  μετρά μόνο το ποιος διαπραγματεύεται αυτά τα χρηματοπιστωτικά εργαλεία – οι πιο δραστήριες τράπεζες στα swaps δολαρίου είναι από τις ΗΠΑ η Citibank, η Bank of America, η Goldman Sachs και η JP Morgan Chase και από την Ευρώπη η Deutsche Bank, η Barclays και η  Royal Bank of Scotland. Μετρά επίσης το ποιος ελέγχει τη ροή των πληροφοριών.

Σε ορισμένα κομμάτια του χρηματοπιστωτικού συστήματος, όπως είναι οι αγορές μετοχών, υπάρχει μια πολύχρονη παράδοση που θέλει τις συναλλαγές να γίνονται δημόσια, με ορατές τιμές και ρυθμισμένο πλαίσιο. Η πρακτική αυτή αντανακλά την έμφαση που απέδωσαν οι εποπτικές αρχές στην προστασία των ατομικών επενδυτών μετά το κραχ του 1929. Αλλά τα τελευταία χρόνια, μεγάλο μέρος των συναλλαγών σε μετοχές γίνεται εκτός χρηματιστηρίων,  μέσα από τον τύπο των ιδιωτικών εναλλακτικών ηλεκτρονικών δικτύων, που από καιρό έχουν ορίσει τον OTC κόσμο.

Σε ό,τι αφορά τα ομόλογα και τα παράγωγα, πάντως το μεγαλύτερο μέρος των συναλλαγών ποτέ δεν περνούσε μέσα από κεντρική εκκαθάριση. Περίπου το 80% των αξίας των συναλλαγών παραγωγών περνάει μέσα από OTC deals – είτε κλεισμένα ιδιωτικά μεταξύ των τραπεζών, είτε κλεισμένα μέσω διαμεσολαβητών brokers όπως είναι οι Isap, Tullet Prebon, Tradition, BBG Partners.  Αυτό αντανακλά εν μέρει το μεγάλο όγκο των συναλλαγών που περιλαμβάνουν κατά κανόνα τα swaps, όπου μια εντολή της τάξης των 100 εκατομμυρίων δολαρίων είναι ο κανόνας και όπου οι τράπεζες συχνά αποφασίζουν να αγοράσουν ή να πουλήσουν ένα swap 1 δις δολαρίων. Όπως τεράστια πακέτα μετοχών αλλάζουν συχνά χέρια εκτός Χρηματιστηρίων,  έτσι και ο OTC διατραπεζικός τομέας χαρακτηρίζεται από μεγάλα deals μεταξύ τραπεζών με τη βοήθεια μεσολαβητών όπως η Icap.

Εκτός της διατραπεζικής αγοράς βρίσκεται και ένας δεύτερος κλάδος, όπου οι τράπεζες συναλλάσσονται με τους πελάτες τους, συμπεριλαμβανομένων των διαχειριστών και των hedge funds, μέσω τηλεφώνου ή ηλεκτρονικών βάσεων όπως η Tradeweb και οι οθόνες των dealers στο Bloomberg. Αλλά είναι στο διατραπεζικό τομέα και όχι στην αγορά πελατών όπου οι τράπεζες ορίζουν την τιμή των swaps δολαρίου – που αναφέρεται στην σελίδα του Reuters – η οποία χρησιμοποιείται για την τιμολόγηση των συναλλαγών εταιρικών ομολόγων και άλλων προϊόντων της αγοράς πελατών.

Η Icap με έδρα το Λονδίνο αρνήθηκε να σχολιάσει τη διαδικασία. Παρομοίως αρνήθηκαν  και άλλοι dealers. Όμως είναι δύσκολο για τους εκτός του τραπεζικού συστήματος να διαπιστώσουν τι πραγματικά συμβαίνει και τι όχι. Πάντως το σίγουρο είναι πως είναι πάρα πολύ δύσκολο για τους ανταγωνιστές να αμφισβητήσουν τις τιμές της Icap, αν και ορισμένοι ανταγωνιστές, όπως η Tullet Prebon, προσπάθησαν να προωθήσουν εναλλακτικές σελίδες τα τελευταία χρόνια.

Ορισμένοι dealers προσπαθούν περιστασιακά να κάνουν συναλλαγές με διαφορετικές τιμές αν θεωρήσουν ότι τα νούμερα … παραείναι περίεργα. Κάποιοι επίσης πιστεύουν ή ελπίζουν ότι η εισαγωγή της κεντρικής εκκαθάρισης των swaps μπορεί στο μέλλον να περιορίσει την ισχύ της Icap. Συγκεκριμένα θεωρούν ότι αν τελικά υιοθετηθεί η κεντρική εκκαθάριση, θα υπάρξει μια εναλλακτική πηγή για την τιμολόγηση των δεδομένων που δεν θα ελέγχεται από τις τράπεζες. Αλλά σήμερα η Icap παραμένει κυρίαρχη.

Σύμφωνα με τις αμερικανικές εποπτικές αρχές, 5 μεγάλες αμερικανικές τράπεζες - Citibank,  Bank of America, Goldman Sachs, JP Morgan Chase, Wells Fargo – ελέγχουν συνολικά το 97% της έκθεσης όλων των αμερικανικών εμπορικών τραπεζών σε OTC παράγωγα ή το 34% της παγκόσμιας έκθεσης. Η συγκέντρωση είναι εντυπωσιακή – έστω και αν οφείλεται εν μέρει στην κατάρρευση της Bear Sterns και των Lehman Brothers εξαιτίας της κρίσης και στην αποχώρηση ορισμένων μικρότερων ομίλων.

Η συγκέντρωση στο κλάδο έχει οδηγήσει σε υψηλά περιθώρια κέρδους. Η συμβουλευτική εταιρία Tabb Group, εκτιμά ότι οι 20 μεγαλύτεροι dealers εισπράττουν κατά μέσο όρο σε ετήσια βάση 40 δις δολάρια (εκτός των πιστωτικών παραγωγών) από τις παγκόσμιες OTC συναλλαγές παραγωγών, που μεγάλο μέρος τους αφορά τα swap δολαρίου. Αυτό σημαίνει ότι ελάχιστοι έχουν οποιοδήποτε κίνητρο να αμφισβητήσουν τους τρόπους με τους οποίους αυτά τα swap τιμολογούνται η διαπραγματεύονται. «Χρειαζόμαστε μια ζωντανή OTC αγορά swap για την παγκόσμια οικονομία αλλά υπάρχουν συστημικά ζητήματα που πρέπει να εξεταστούν», λέει ο Άντριου Λο, καθηγητής Χρηματοοικονομικής στο ΜΙΤ, που θα ήθελε να δει «μια μεγαλύτερη δεξαμενή συμμετεχόντων».

Ο Ρεχάγκελ διαλύει την... ελληνική οικονομία

Γράφει ο Αρμαγεδδών

Αν κάτι είναι να πάει στραβά, θα πάει. Ίσως η μοναδική πανανθρώπινη αξία – ο νόμος του Μέρφυ – ισχύει και για την εθνική μας οικονομία και για την εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου. Και μη μου πείτε ότι δεν υπάρχει συσχετισμός!

Είναι αποδεδειγμένο ότι κατά τη διάρκεια μεγάλων αθλητικών γεγονότων η κατανάλωση αυξάνεται, όσο δε η χώρα προχωράει στη διοργάνωση τόσο μεγαλύτερη είναι η ευεξία των καταναλωτών, ώστε μπορεί να «σπιρουνίσει» ακόμα και μια ασθμαίνουσα οικονομία.

Μπορώ να σας πω ότι προσωπικά την Παρασκευή «φόρτωσα» πολλές μπύρες, αναψυκτικά, πατατάκια, παγωτά κτλ από το super market... μόνο και μόνο για να πάρω το Σάββατο μια τεράστια κρυάδα από το Γερμανό που έχουμε στο τιμόνι της εθνικής μας ομάδας. Ήταν ...........
αρκετό για να καταλάβω ότι μια τελευταία ελπίδα να κινηθεί λίγο η αγορά πήγε χαμένη.

Αυτή η ομάδα δεν μπορεί να πάει πουθενά κυρίως λόγω των παράλογων επιλογών του Γερμανού. Και βέβαια, με τον τρόπο αυτό καταδικάζει και την εγχώρια κατανάλωση, τους καταστηματάρχες, τα σουβλατζίδικα, τις πιτσαρίες κοκ.

Και για να μην νομίζετε ότι υπερβάλω, να σας θυμίσω ότι το 2004 λόγω της κατάκτησης του euro κάναμε πετυχημένους Ολυμπιακούς αγώνες! Και να σας αναφέρω, επίσης, τις οικονομικές μελέτες που αποδεικνύουν εδώ και χρόνια την επίδραση των μεγάλων αθλητικών εκδηλώσεων τόσο στις οικονομίες των χωρών που κερδίζουν, όσο και στην παγκόσμια οικονομία.

Και αν εμάς είναι ένας Γερμανός που μας «καίει», ο οικονομικός ορθολογισμός μας επιβάλλει να στηρίξουμε την εθνική ομάδα της Γερμανίας, καθώς , βάσει μελετών, αποδεικνύεται ότι το μέγιστο όφελος για την παγκόσμια οικονομία φέτος είναι να κερδίσουν τα «πάντσερ» το βαρύτιμο τρόπαιο, καθώς μια τέτοια προοπτική είναι ικανή να συμβάλλει τα μέγιστα στην ασθμαίνουσα οικονομική ανάπτυξη.

Σύμφωνα με μελέτη της ABN Amro, αν και η Ισπανία είναι η επικρατέστερη νικήτρια του τουρνουά, η οικονομική «σωτηρία» θα ερχόταν με θρίαμβο των Γερμανών. Και αυτό διότι κατά παράδοση η παγκόσμια οικονομία ευεργετείται όταν η νικήτρια χώρα είναι μια μεγάλη παγκόσμια οικονομική δύναμη, η οποία παίρνει έξτρα ώθηση όταν κερδίζει το κύπελλο.

Μάλιστα αναφέρεται ότι για να λειτουργήσει αυτός ο συσχετισμός πρέπει η χώρα που κερδίζει όχι μόνο να είναι μεγάλη οικονομική δύναμη, αλλά και να εξάγει περισσότερο από ότι εισάγει. Βάσει αυτού του οικονομικού μοντέλου, αποκλείονται οι εθνικές ομάδες των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Βρετανίας και της Ιταλίας. Αυτό σημαίνει ότι οι ομάδες που πληρούν τα κριτήρια (παγκόσμια οικονομική δύναμη με θετικό εμπορικό ισοζύγιο), είναι μόνο η Ιαπωνία και η Γερμανία. Σύμφωνα με τον οικονομολόγο του οίκου Hein Schotsman, αν και η Ιαπωνία είναι μεγαλύτερη ως οικονομία, η Γερμανία έχει μεγαλύτερο εμπορικό πλεόνασμα, οπότε συμφέρει να κερδίσει αυτή (λες και υπήρχε πιθανότητα να κερδίσει η Ιαπωνία!).

Βάσει των κανόνων των περιβόητων πλέον «soccereconomics» (ποδοσφαιροοικονομικά σε ελεύθερη μετάφραση), η χώρα που κερδίζει τα μουντιάλ απολαμβάνει σημαντική βελτίωση της καταναλωτικής και επενδυτικής εμπιστοσύνης. Το αποτέλεσμα είναι οι πολίτες να αρχίζουν να καταναλώνουν και να επενδύουν περισσότερο, γεγονός που συνεπάγεται αύξηση των εισαγωγών, που με τη σειρά τους βοηθούν τις υπόλοιπες οικονομίες.

Μάλιστα η σχετική έκθεση της ABN Amro είναι ξεκάθαρη: «Δεν το επινοήσαμε: η Γερμανία πρέπει να κερδίσει. Ένας γερμανικός θρίαμβος θα οδηγήσει σε μείωση του εγχώριου εμπορικού πλεονάσματος, κάτι που θα είναι επωφελές για τη σταθερότητα της παγκόσμιας οικονομίας. Αυτό είναι που χρειαζόμαστε όσο τίποτα μετά τη χρηματοοικονομική κρίση».

Κοινώς, εμείς για το καλό της παγκόσμιας οικονομίας πρέπει να υποστηρίξουμε μια χώρα, από την οποία κατάγεται ο άνθρωπος που μας αποστερεί μια καλή ευκαιρία να ανακινήσουμε λίγο την καταβαραθρωμένη οικονομία μας. Εγώ δεν ξέρω αν έχω το σθένος...Σας λέω, αν κάτι είναι να πάει στραβά, θα πάει!

Ανεξέλεγκτη δράση καρτέλ και… ΝΕΣΤΛΕ

Με μια ερώτηση-βόμβα προς την υπουργό Οικονομίας, κ. Λούκα Κατσέλη, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ καταγγέλλει «ανεξέλεγκτη δράση καρτέλ και μονοπωλίων στην αγορά λόγω του πλημμελούς ελέγχου εφαρμογής των αποφάσεων της Επιτροπής Ανταγωνισμού», εστιάζοντας ιδιαίτερα στην περίπτωση της ιστορικής απόφασης κατά της ελληνικής θυγατρικής της NESTLE, που  τιμωρήθηκε με βαρύ πρόστιμο 30 εκατ. ευρώ και διατάχθηκε να παύσει όλες τις καταχρηστικές πρακτικές της, χωρίς ποτέ να ελεγχθεί η συμμόρφωσή της στην απόφαση της Επιτροπής!

Στην ερώτησή του, που για πρώτη φορά αγγίζει την ουσία της ολιγωρίας στην άσκηση αντιμονοπωλιακής πολιτικής στην Ελλάδα, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Θανάσης Οικονόμου αναφέρει τα εξής:



Παρότι η αντιμετώπιση της ακρίβειας και των καταχρηστικών πρακτικών στην αγορά αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα της κυβέρνησης, ιδιαίτερα αυτή την κρίσιμη περίοδο για την εθνική οικονομία, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι τα καρτέλ και τα μονοπώλια της αγοράς συνεχίζουν ανεξέλεγκτα την παράνομη δράση τους, από ολιγωρία της Επιτροπής Ανταγωνισμού στον έλεγχο εφαρμογής των αποφάσεων που η ίδια έχει εκδώσει.


Ειδικότερα, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε πρόσφατα στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής ο πρόεδρος της Επιτροπής Ανταγωνισμού, κ. Δ. Κυριτσάκης, η Επιτροπή έχει λάβει 98 αποφάσεις τα τελευταία χρόνια, οι οποίες αφορούν βασικά αδικήματα ανταγωνισμού (καρτέλ τιμών, κατάχρηση δεσπόζουσας θέσεις κ.α.).  Με τις αποφάσεις της, η Επιτροπή Ανταγωνισμού έχει επιβάλει σημαντικά πρόστιμα σε εταιρείες με ηγετική θέση σε πολλούς κλάδους, κρίσιμους για τους καταναλωτές και τη μικρομεσαία ελληνική επιχειρηματικότητα.

Ο κ. Κυριτσάκης εξήγησε, απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις κατά την εξέτασή του, ότι η είσπραξη των προστίμων που επιβάλει η Επιτροπή Ανταγωνισμού σε παραβάτες της αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας κατά κανόνα καθυστερεί, λόγω προσφυγών στη Διοικητική Δικαιοσύνη. Τόνισε δε, ότι με ελάχιστες εξαιρέσεις οι αποφάσεις της Επιτροπής γίνονται δεκτές επί της ουσίας από τα διοικητικά δικαστήρια, όπου προσβάλλονται.


Όμως, όπως έχει γίνει δεκτό πλέον από όλους τους ειδικούς του δικαίου του
Ανταγωνισμού στη χώρα μας και διεθνώς, την ίδια ή και μεγαλύτερη σημασία από τα επιβαλλόμενα πρόστιμα, για την αποκατάσταση συνθηκών υγιούς λειτουργίας των επιμέρους αγορών, έχει η ορθή εκτέλεση των αποφάσεων των αντιμονοπωλιακών αρχών. Δηλαδή, έχει ιδιαίτερη σημασία, πέραν της επιβολής και είσπραξης των προστίμων, να γίνονται σεβαστές οι αποφάσεις των αρχών, που υποχρεώνουν επιχειρήσεις να παύουν τις παραβατικές τους συμπεριφορές, οι οποίες στρεβλώνουν τη λειτουργία των αγορών.


Εν προκειμένω, φαίνεται εξ όσων κατέθεσε ο κ. Κυριτσάκης στην Επιτροπή
Θεσμών και Διαφάνειας, ότι η ελληνική Επιτροπή Ανταγωνισμού δεν έχει να παρουσιάσει σοβαρό έργο, σε ό,τι αφορά τον έλεγχο εκτέλεσης των αποφάσεών της, καθώς και στην επιβολή των προβλεπόμενων κυρώσεων (πρόσθετα χρηματικά πρόστιμα), όταν διαπιστώνεται πλημμελής συμμόρφωση των επιχειρήσεων.
Πρακτικά, το αποτέλεσμα αυτής της ολιγωρίας είναι να μένουν ανεφάρμοστες σοβαρές αποφάσεις, που υποχρεώνουν εταιρείες με την απειλή υψηλών ημερήσιων προστίμων, να παύουν τις διαπιστωμένες παραβατικές συμπεριφορές τους.

Αυτό το κενό στην εφαρμογή  της αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας, για το οποίο ευθύνεται η Επιτροπή Ανταγωνισμού, εξουδετερώνει πλήρως τη δυνατότητα επιβολής υγιών κανόνων ανταγωνισμού στην αγορά: ακόμη και όταν διαπιστώνονται σοβαρές παραβάσεις, οι επιχειρήσεις που τιμωρούνται από την Επιτροπή εξακολουθούν τις ίδιες παραβατικές συμπεριφορές και αποκομίζουν σημαντικά οικονομικά οφέλη από αυτές τις πρακτικές, τα οποία στις περισσότερες περιπτώσεις μπορεί και να υπερκαλύπτουν το κόστος των προστίμων που θα καταβάλλουν ύστερα από χρόνια, αφού ολοκληρωθούν οι δικαστικές διαδικασίες.

Είναι άξιον απορίας η απάντηση του πρόεδρου της Επιτροπής Ανταγωνισμού στους βουλευτές της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας, όταν ερωτήθηκε πιεστικά γιατί δεν παράγουν αποτελέσματα οι αποφάσεις της Επιτροπής Ανταγωνισμού.



Ως παράδειγμα επισημαίνω:



Επικαλούμενος σχετικά πρόσφατη απόφαση επιβολής υψηλότατου προστίμου στην εταιρεία NESTLE, ο κ. Κυριτσάκης ισχυρίσθηκε ότι η απόφαση της Επιτροπής δεν εφαρμόζεται, λόγω της εκκρεμούσης προσφυγής της εταιρείας στο Διοικητικό Εφετείο.



Η πραγματικότητά, όμως, είναι, ότι ουδέποτε εκδόθηκε απόφαση αναστολής της ισχύος της απόφασης για την NESTLE. Αντίθετα, η απόφαση της Επιτροπής είναι ισχυρή και εκτελεστή και έχει εκδοθεί μόνο απόφαση μερικής αναστολής του προστίμου, βάσει της οποίας καταβλήθηκαν ήδη τα 18 εκατ. ευρώ από τα περίπου 30 εκατ. ευρώ των συνολικώς επιβληθέντων προστίμων.



Κατά συνέπεια, η Επιτροπή Ανταγωνισμού είναι υποχρεωμένη να ελέγξει αν η NESTLE έχει συμμορφωθεί με την απόφαση, σε ό,τι αφορά την απαγόρευση επανάληψης όλων των διαπιστωμένων καταχρηστικών πρακτικών και, εφόσον διαπιστωθεί πλημμελής συμμόρφωση, να επιβάλει τα προβλεπόμενα από την απόφασή της υψηλά ημερήσια πρόστιμα για κάθε περίπτωση μη συμμόρφωσης.



Τονίζεται, επιπλέον, ότι ο κ. Κυριτσάκης επανέλαβε την αστήρικτη
νομικά θεωρία του προκατόχου του, σύμφωνα με την οποία «αφού έχει δοθεί αναστολή και δεν εκτελούνται οι αποφάσεις, ο υπόλογος δεν έχει λόγο να συμμορφωθεί, αφενός, γιατί θα θεωρηθεί ότι συμμορφούμενος, αναγνωρίζει την παράβαση του και αφετέρου, γιατί έχει την ευχέρεια να μη συμμορφώνεται».

Η πραγματικότητα, ασφαλώς, είναι πολύ διαφορετική: τα δικαστήρια κατά κανόνα, όπως συνέβη και στην περίπτωση της απόφασης για την NESTLE, δεν αναστέλλουν την ισχύ των αποφάσεων της Επιτροπής και συνεπώς αυτές είναι άμεσα εκτελεστές, ενώ στο διατακτικό τους, επίσης στις περισσότερες περιπτώσεις, προβλέπονται βαρύτατα πρόστιμα σε περιπτώσεις μη συμμόρφωσης.


Άλλωστε, αν ίσχυε η νομικά αστήρικτη θεωρία της Επιτροπής Ανταγωνισμού, τότε εύλογα δημιουργείται το ερώτημα για πιο λόγο υπάρχει, όταν εκδίδει αποφάσεις που δεν εκτελούνται!


Επειδή εξ όσων κατέθεσε ο κ. Κυριτσάκης στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, υπάρχουν πλέον σοβαρές ενδείξεις, ότι


-          Κατά κανόνα οι αποφάσεις της Επιτροπής, παρότι δεν αναστέλλεται  η ισχύς τους από τα δικαστήρια, μένουν ανεφάρμοστες,


-          Η Επιτροπή δεν επιτελεί ένα εκ των βασικότερων καθηκόντων που ο
νομοθέτης της έχει αναθέσει, δηλαδή την άσκηση ελέγχου εκτέλεσης των
αποφάσεων που η ίδια εκδίδει,


-          Οι  παραβάτες της αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας, ακόμη και όταν
τιμωρούνται από την Επιτροπή Ανταγωνισμού, συνεχίζουν ανενόχλητοι από την Επιτροπή τις παραβατικές τους συμπεριφορές, με αποτέλεσμα να διαμορφώνεται καθεστώς απόλυτης ασυδοσίας στην αγορά,


Ερωτάσθε:

1.    Έχει ζητηθεί από το Υπουργείο Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και
Ναυτιλίας πλήρης αναφορά, όπως ορίζεται από το ν. 703/77, σχετικά με τους ελέγχους εφαρμογής αποφάσεων της Επιτροπής Ανταγωνισμού;

2.    Σε πόσες περιπτώσεις έχει διενεργηθεί αυτεπάγγελτος έλεγχος
εφαρμογής εκτελεστών αποφάσεων από την Επιτροπή Ανταγωνισμού; Παρακαλείσθε όπως καταθέσετε τις σχετικές αποφάσεις που έχουν  δημοσιευθεί, κατόπιν αυτεπάγγελτων ελέγχων.

3.    Ποιο είναι το ύψος των προστίμων και σε ποιες εταιρείες έχουν αυτά
επιβληθεί, για περιπτώσεις μη συμμόρφωσης με αποφάσεις της Επιτροπής
Ανταγωνισμού;
4.    Ποιες αποφάσεις που έχει εκδώσει η Επιτροπή Ανταγωνισμού
διαπιστώθηκε, ύστερα από σχετικούς ελέγχους, ότι γίνονται σεβαστές από τους παραβάτες και εφαρμόζονται μετά τη δημοσίευσή τους;

5.    Σε ποιες ενέργειες έχει προβεί το ΥΠΟΙΑΝ, για να προχωρήσουν από την Επιτροπή Ανταγωνισμού οι αναγκαίοι έλεγχοι εκτέλεσης στην κραυγαλέα περίπτωση της απόφασης για την NESTLE, στην οποία και ο ίδιος ο κ. Κυριτσάκης αναφέρθηκε διεξοδικά, αναγνωρίζοντας την ευρύτερη σημασία που έχει για τη λειτουργία της αγοράς βασικών καταναλωτικών αγαθών; Με ποιο πρόσχημα η Επιτροπή δικαιολογεί την ανεπίτρεπτη ολιγωρία της στον έλεγχο εκτέλεσης της συγκεκριμένης, ιστορικής απόφασης παρότι έχει παρέλθει διάστημα μεγαλύτερο του 12μήνου από την έκδοσή της;

Attica Press: Μπήκαμε στα χωράφια των τραπεζών

«Μπήκαμε στα χωράφια των τραπεζών» και «Τους όρους του ομολόγου τους γνώριζαν τουλάχιστον οι κ.κ. Δούκας, Μεϊμαράκης και Κουρής» με τον εκκωφαντικό αυτό τρόπο ο προφυλακισμένος για το σκάνδαλο των ομολόγων – ιδιοκτήτης της Χρηματιστηριακής Εταιρείας «Ακρόπολις ΑΧΕΠΕΥ» - Σοφοκλής Πρινιωτάκης σπάει τη σιωπή τριών χρόνων. Σε αποκλειστική συνέντευξή του στο δεύτερο τεύχος του περιοδικού που κυκλοφορεί σε όλα τα περίπτερα της Αττικής, ο Σοφοκλής Πρινιωτάκης τονίζει μεταξύ άλλων πως οι τράπεζες «δεν είδαν με καλό μάτι τη μία και μοναδική εμφάνιση της εταιρίας του στη συγκεκριμένη αγορά. […] Στο περιβάλλον αυτό έχει γίνει “τρελό πανηγύρι” με υπερβολικές αποκλίσεις και εικονικές και άσκοπες συναλλαγές για φοροαπαλλαγή και αποκομιδή σημαντικών κερδών. Ο κ. Πρινιωτάκης θεωρεί βέβαιο ότι βρίσκεται στον Κορυδαλλό, μαζί με τον γιό του και τον συνέταιρό του - αν και για τις κινήσεις της εταιρίας δεν επισημάνθηκε τίποτα μεμπτό από την Αγγλική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς - γιατί… «η προφυλάκισή μας εξυπηρετεί σήμερα την πολιτική σκοπιμότητα της “κάθαρσης”».

To νέο μηνιαίο περιοδικό ποικίλης ύλης Attica Press είναι η εκδοτική προσπάθεια τεσσάρων επαγγελματιών δημοσιογράφων, του Ανδρέα Ν. Αναγνώστου, του Κώστα Σαλαμούρα, της Θεοδοσίας Κοντζόγλου και του Νίκου Βλάχου