Όπως έχουμε καταλάβει εδώ και αρκετές μέρες , το καθεστώς Μουμπάρακ θεωρείται "τελειωμένο" από τους ... συμμάχους του !!!
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ απείλησε χθες Παρασκευή να αναστείλει τη βοήθεια που παρέχει στην Αίγυπτο εάν το καθεστώς του προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ δεν σταματήσει αμέσως να χρησιμοποιεί βία εναντίον των διαδηλωτών και δεν προωθήσει πολιτικές μεταρρυθμίσεις.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ κ. Μπαράκ Ομπάμα δήλωσε ότι «Αυτό που απαιτείται τώρα είναι στέρεα βήματα που θα προωθήσουν τα δικαιώματα του Αιγυπτιακού λαού» ...
Ήδη βρίσκεται στην Αίγυπτο ο ... αντιφρονών (όπως τον παρουσιάζουν τα διεθνή ΜΜΕ...) Μοχάμεντ ΕλΜπαραντέι ...
Χθές βράδυ δήλωσε ότι "Ο Μουμπάρακ πρέπει να φύγει" (Για να έρθει αυτός προφανώς αλλά δεν το τόνισε αυτό το κομμάτι...)
Ο κ. Μπαραντέι ήταν στον ΟΗΕ δ/ντης στην Διεθνή Οργάνωση Ατομικής Ενέργειας, (International Atomic Energy Agency) από τον Δεκέμβριο του 1997 έως τον Νοέμβριο του 2009...
Εντελώς τυχαία (τί σύμπτωση !!!) η ΔΟΑΕ είχει κάνει κάτι ψιλοαναφορές στην πιθανότητα να κατασκευάζει πυρηνικά ο Σαντάμ στο Ιράκ τις οποίες "πίστεψε" ο G. Bush jr , βάζει κάτι ψιλοαπαγορεύσεις στο Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα και ελέγχει (η τουλάχιστον ετσι λέει ...) την Βόρεια Κορέα για την πιθανότητα να κατασκευάζει πυρηνικά...
Βρέθηκε λοιπόν εναλλακτική λύση στο καθεστώς Μουμπάρακ από την Δύση ...(λέγε με ΗΠΑ...) και η όλη προσπάθεια επικεντρώνεται στο να γίνει λαϊκή απαίτηση...
Source: http://antilogos-gr.blogspot.com/2011/01/o-alea-jacta-est.html
Politically Incorrect
A blog with the news that are shaping our world.
Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011
Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011
Ποινική δίωξη κατά Παπανδρέου και 173 βουλευτών - η ανταπόκριση του διαδικτύου
Σύμφωνα με αποκλειστικό ρεπορτάζ από την πόλη της Χαλκίδας ο Γιατρός, Δημήτρης Αντωνίου, μηνυτής, "ΜΗΝΥΣΗ ΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣ, TOY ΔΝΤ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΓΙΑ ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ" θα επισημάνει μεταξύ άλλων τα παρακάτω:
ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΘΕΜΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΘΕΣΩ-ΜΕΡΟΣ-Ι
Εκχώρηση της Νομοθετικής, Εκτελεστικής και Δικαστικής Εξουσία σε ξένες δυνάμεις
Από το περιεχόμενο όμως της Δανειακής Σύμβασης και του Μνημονίου προκύπτει ότι η Κυβέρνηση παρεχώρησε στην Τρόικα Νομοθετικές Εξουσίες που ανήκουν αποκλειστικά στον Ελληνικό Λαό (Συντ.1). Αυτό φαίνεται κι από το γεγονός ότι όλοι σχεδόν οι όροι και των Δύο Συμβάσεων και των δύο Μνημονίων αρχίζουν με προανειλημμένες προσταγές της Τρόικας –με την σύμφωνη δουλική συναίνεση της Ελληνικής Κυβέρνησης- προς την την τελευταία και προς την Ελληνική Βουλή για το τι οφείλουν να εφαρμόσουν και ψηφίσουν,καταργώντας αυταρχικά την διάκριση των εξουσιών (ΠΚ 134α, περ.ε) όπως προβλέπεται στο Ελληνικό Σύνταγμα, με προσταγές όπως: «η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται να λάβει και να εφαρμόσει….θα εφαρμόσει,…θα τροποποιήσει την νομοθεσία…..η ελληνική κυβέρνηση θα υιοθετήσει νομοθεσία και θα πάρει τα απαραίτητα μέτρα για ….», «η ελληνική βουλή θα ψηφίσει…», «η ελληνική βουλή θα ψηφίσει….», «το ελληνικό κοινοβούλιο θα υιοθετήσει…» κλπ. κλπ., (Επ1,σελ.76 (άρ. ΙΙΙ,7), σελ.77(άρ.8, 9), 79 (άρ.13), σεκ.81-2 (άρ.15-16), σελ.83, σελ. 97 (διαρθρωτικές δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις).
Η Τρόικα μάλιστα καθορίζει και τα βασικά μεγέθη του Κρατικού Προυπολογισμού για το 2011 (Επ.1, σελ. 95 (άρ.2,v) κλπ. κλπ. και φυσικά –μεταξύ άλλων και τον όρο: «Οι (ελληνικές) αρχές δεσμεύονται να διαβουλεύονται με την Ευρωπαική Επιτροπή, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ για την υιοθέτηση πολιτικών που δεν συνάδουν με αυτό το μνημόνιο»! (σελ.1 του παραρτήματος IV του ν.3845/2010 (Μνημονίου). Με άλλα λόγια η Τρόικα έχει δικαίωμα βέτο σε ΟΛΟΥΣ τους Νόμους που θα φέρει προς ψήφιση στην Βουλή η –οιωνοί- «Ελληνική Κυβέρνηση»!, ενώ η τελευταία όχι!.
Oι ίδιες διαταγές δίδονται από την Τρόικα και σε ΟΛΑ τα άρθρα της Δεύτερης Σύμβασης και του Δευτέρου (αναθεωρημένου) Μνημονίου της 06-08-2010, (βλ. Επ2, σελ.52-78) (για το αναθεωρημένο Δεύτερο Μνημόνιο θα αναφερθώ αναλυτικότερα παρακάτω).
Οι παραπάνω όροι της Δανειακής Σύμβασης και του Μνημονίου συνιστούν εκχώρηση της Νομοθετικής Εξουσίας της Ελλάδος σε ξένες δυνάμεις δια της παραβίασης των άρθρων 1 και 28 παρ.2 του Συντάγματος εφόσον παραχωρούν (όχι απλά αρμοδιότητες) αλλά ΕΞΟΥΣΙΕΣ στην Τρόικα, οι οποίες επιβάλλονται –με την συνέργεια της Ελληνικής Κυβέρνησης και της Βουλής- αναγκαστικά στην εκουσίως υποταγμένη Ελληνική Βουλή, βιάζοντας έτσι την Κυρίαρχη Λαική Βούληση και το άρθρο 134 ΠΚ. Επιπλέον, η Διεθνής αυτή Δανειακή Σύμβαση
Δεν κυρώθηκε –έστω προσχηματικά και πάντως απαραδέκτως-από την Βουλή σύμφωνα με το άρθρο 28 παρ.2 του Συντάγματος και τούτο διότι –όπως έχω ήδη προείπει- ακόμα και η κύρωσή της από το σύνολο (5/5) των βουλευτών, η Σύμβαση αυτή θα ήταν και πάλι Προδοτική και το έγκλημα της Εσχάτης Προδοσίας δεν θα εξαλείφετο φυσικά, διότι δεν μπορούν ούτε και οι 300 της βουλής να υπογράψουν την εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας σε ξένες δυνάμεις.
Επιπλέον οι παραπάνω όροι της Δανειακής Σύμβασης και του Μνημονίου συνιστούν παραβίαση των άρθρων 1 και 28 παρ.3 του Συντάγματος εφόσον παραχωρούν στην Τρόικα, όχι μόνο μέρος της άσκησης της εθνικής μας κυριαρχίας, αλλά ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ σε μορφή ΕΞΟΥΣΙΩΝ και μάλιστα χωρίς καν τις απαγορευτικές προς τούτο προυποθέσεις που ορίζονται στο τελευταίο εδάφιο του 28 παρ.3 του Συντάγματος, ήτοι την αμοιβαιότητα, ισότητα και της μη-παραβίασης της «βάσης του δημοκρατικού πολιτεύματος», η βάση του οποίου είναι η Λαική Κυριαρχία (άρθρο 1 Συντ.), η οποία παραβιάζεται καίρια και κυρίαρχα με την Σύμβαση και το Μνημόνιο.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση της μήνυσής μου και οι διατάξεις του άρθρου 28 παρ.2,3 συνιστούν «θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος» (ΠΚ 134α), επειδή καθορίζουν τις διεθνείς σχέσεις της χώρας μας σε συνάρτηση με την διατήρηση και διαφύλαξη της Εθνικής κας Κυριαρχίας και Ανεξαρτησίας.
Επίσης:
Ια) Άρθρο 14 παρ.5 της Δανειακής Σύμβασης (ΕΠ1-σελ.32-33) : «Με την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με τη παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων χωρίς περιορισμούς της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής…όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν τα απαγορεύει αναγκαστικός νόμος.
Ιβ) Σύμφωνα με το άρθρο 14 παρ.1 και 2,3 η Δανειακή Σύμβαση διέπεται και ερμηνεύεται σύμφωνα με το Αγγλικό δίκαιο και αρμόδιο για την επίλυση οποιασδήποτε διένεξης μεταξύ των συμβαλλομένων, αρμόδιο είναι το Δικαστήριο της Ευρωπαικής Ένωσης, οι αποφάσεις του οποίου είναι δεσμευτικές και εκτελεστές από τα συμβαλλόμενο μέρη, αντίστοιχα.
Δηλ. σε περίπτωση κατάλυσης της εδαφικής υπόστασης της Ελλάδος από την Τρόικα (βλ.το επόμενο άρθρο) το Ελληνικό Κράτος και Δικαιοσύνη απεμπολούν κάθε νόμιμο δικαίωμά τους να έχουν λόγο επ` αυτού!
O όρος αυτός συνιστά απαράδεκτη παραίτηση της Ελλάδος από την δικαστική της προστασία και ταυτόχρονη εκχώρηση της Νομοθετικής Εξουσίας της Ελλάδος σε ξένες δυνάμεις.
ΙΙ) Παρ. 11 παρ.4 του υποδείγματος νομικής γνωμοδότησης της Δανειακής Σύμβασης (ΕΠ1-σελ.42): Ούτε ο Δανειολήπτης ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας ή διαφορετικά λόγω της δικαιοδοσίας κατάσχεσης- συντηρητικής ή αναγκαστικής- ή αναγκαστικής εκτέλεσης σε σχέση με οποιαδήποτε ενέργεια ή διαδικασία σχετικά με την Σύμβαση.
Ο όρος αυτός συνιστά την κατάλυση της φυσικής υπόστασης του Κράτους και εκχώρηση της Εθνικής μας Κυριαρχίας σε ξένες δυνάμεις (Τρόικα).
Το άρθρο αυτό πρέπει να συνεκτιμηθεί ως προς τα αποτελέσματά του με το άρθρο 13 της Σύμβασης (ΕΠ1 σελ.32) για την εκχώρηση των δικαιωμάτων του δανείου από την Τρόικα σε ξένες, φίλιες και μη- χώρες και συνεπώς και την εκχώρηση σε αυτές των Κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.
ΙΙΙ) Με το άρθρο 10 της Σύμβασης (ΕΠ1 σελ.30) η Ελλάδα παραχωρεί το δικαίωμα στην Τρόικα να ελέγχει περιοδικά την Ελληνική Κυβέρνηση για την πιστή εφαρμογή από την τελευταία των από την Τρόικα αναγκαστικά επιβαλλομένων πολιτικών και μέτρων που αφορούν ατομικά τους Έλληνες. Με τον τρόπο αυτό παραχωρήθηκε από την Ελληνική Κυβέρνηση και Βουλή η Εκτελεστική Εξουσία σε ξένες δυνάμεις.
Συνεπώς η Ελληνική Κυβέρνηση και Βουλή, εκχώρησαν σε ξένες δυνάμεις (Τρόικα) την Νομοθετική, Εκτελεστική και Δικαστική εξουσία, ήτοι τις τρείς συνιστώσες της Λαικής Κυριαρχίας που αποτελεί θεμελιώδη αρχή του Πολιτεύματος (Συντ. άρθρο 1) και η παραβίαση του οποίου συνιστά ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ κατ` άρθρο ΠΚ134.
Στην συγκεκριμένη όμως περίπτωση της μήνυσής μου και οι διατάξεις του άρθρου 28 παρ.2,3 συνιστούν επίσης «θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος» (ΠΚ 134α).
Ο ομότιμος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου Γ. Κασσιμάτης (ο πραγματικός συντάκτης του συντάγματος του 1985 επί πρωθυπουργίας Α. Παπανδρέου) σε δημόσια ομιλία του την 01-12-2010 (στην διακήρυξη ίδρυσης της Κίνησης Πολιτών «Σπίθα» από τον Μίκη Θεοδωράκη στην αίθουσα «Μιχ. Κακκογιάνης», Πειραιώς 206, Αθήνα, στην οποία παρέστην αυτοπροσώπως, είπε ότι τέτοιοι όροι-όπως οι προαναφερόμενοι- ΔΕΝ έχουν ΠΟΤΕ συναφθεί στην Παγκόσμια Ιστορία σε καμία συμφωνία μεταξύ κρατών για οποιοδήποτε λόγο! Ούτε κάν μεταξύ των αποικιοκρατικών κρατών με τα δυναστικά των κράτη!
ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΘΕΜΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΘΕΣΩ-ΜΕΡΟΣ-ΙΙ
ΑΙΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΦΑΡΜΟΣΤΟΥΝ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 62 και 86 του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΣΥΝΙΣΤΑ ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΑ) Δεδομένο: 1) Σύμφωνα με το άρθρο Συντ.61 οι βουλευτές διώκονται μόνο δια δύο εγκλήματα διαπραττόμενα κατά την άσκηση των καθηκόντων των, ήτοι της συκοφαντικής δυσφήμησης και της εσχάτης προδοσίας (παραβίαση του όρκου των). Για τα δύο αυτά εγκλήματα η Βουλή είναι υποχρεωμένη να χορηγήσει άδεια στον εισαγγελέα για την άσκηση δίωξης εναντίον των υπαιτίων βουλευτών, αφού διαπιστώσει (η Βουλή) ότι τα αποδιδόμενα εγκλήματα είναι τα παραπάνω δύο (χωρίς η Βουλή να μπαίνει στην ουσία των κατηγοριών, αρμοδιότητα που ανήκει αποκλειστικά στην δικαιοσύνη).
2) Σύμφωνα με το άρθρο Συντ.62 για τα εγκλήματα διαπραττόμενα κατ ` άρθρο Συντ.61, απαιτείται άδεια της Βουλής-η οποία χορηγείται υποχρεωτικά σύμφωνα με τα παραπάνω-ενώ δεν απαιτείται άδεια για την δίωξη για τα αυτόφωρα κακουργήματα (καθώς και για εγκλήματα οποιασδήποτε βαρύτητας που διαπράττονται εκτός του πλαισίου εκτέλεσης των καθηκόντων των βουλευτών, ήτοι εκτός των παραπάνω δύο της παρ.1).
3) Κατ` άρθρο ΠΚ 134 παρ.2γ, η Εσχάτη Προδοσία είναι διαρκές έγκλημα (κακούργημα) (684/1975 Ολομέλειας του Αρείου Πάγου). Η διάταξη αυτή βρίσκεται σε αρμονία με τη διάταξη του άρθρου 120 § 3 του Σ κατά το οποίο: «ο σφετερισμός με οποιοδήποτε τρόπο της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος».
Επίσης εναρμονίζεται με τη διάταξη του άρθρου 137 Δ § 3 ΠΚ που προστέθηκε στον ΠΚ με το ν. 1500/84 για τον ποινικό κολασμό των βασανιστηρίων, η οποία επίσης προβλέπει, ότι αν τα βασανιστήρια κλπ τελούνται υπό καθεστώς σφετερισμού της λαϊκής κυριαρχίας, η προθεσμίας της παραγραφής αρχίζει μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία.
Συνεπώς: Δεδομένου ότι η Εσχάτη Προδοσία είναι Διαρκές Έγκλημα είναι και διαρκές αυτόφωρο κακούργημα», δηλαδή ο εγκληματίας συλλαμβάνεται εν πράττεσθαι συνεχώς. Γι αυτό, η δίωξη των βουλευτών που κατηγορούνται γίνεται χωρίς την άδεια της βουλής (Συντ. άρθρο 62).
Β) Δεδομένο: Σύμφωνα με το άρθρο 86 Συντ. οι Υπουργοί διώκονται μόνον από την Βουλή και τον ν. περί ευθύνης υπουργών 3126/2003. Όμως μ ε το άρθρο Συντ. 86 παραχωρούνται στην Βουλή (που είναι αμιγώς Νομοθετική Εξουσία) και Δικαστική Εξουσία, κατά παράβαση της διάκρισης των εξουσιών (Συντ. 26 και 87) και τελικά του άρθρου ΠΚ 134.2 α, 134α περ. ε,στ,ζ,η. Συνεπώς το άρθρο 86 Συντ. δεν είναι μόνο αντισυνταγματικό - εφόσον αντίκειται σε άλλα θεμελιωδέστερα του δημοκρατικού πολιτεύματος άρθρα, όπως π.χ. 1, 4, 5.1, 20, 25, 26, 28, 59, 70, 87, 120 κλπ, ΕΣΔΑ αρθ. 1,6,13,14,17,18, τα οποία θεσπίζουν την αρχή της ισότητας όλων των Ελλήνων ενώπιον του νόμου- αλλά η ψήφιση και εφαρμογή του συνιστούν την διάπραξη Εσχάτης Προδοσίας από αυτούς που το ψήφισαν και το εφαρμόζουν (ΠΚ 134α περ.ε). Τα ίδια ισχύουν και σχετικά με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών 3126/2003, που πηγάζει από το άρθρο 86 Συντ. Συνεπώς οι ψηφίσαντες, αλλά και οι εφαρμόζοντες το άρθρο Συντ. 86 (και στην δική μου μήνυση βέβαια) διαπράττουν το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας.
Συνεπώς εάν, στα πλαίσια της παρούσης μήνυσής μου, και για την δίωξη των καταγγελλομένων υπουργών, κινηθεί και εφαρμοστεί η διαδικασία του άρθρου Συντ. 86, θα θεωρήσω την διαδικασία άκυρη και αξιόποινη και θα μηνύσω την Βουλή που θα ασκήσει ΚΑΙ δικαστικά καθήκοντα, με την κατηγορία τα εσχάτης προδοσίας!
Γ) Ζητώ επίσης οι Υπουργοί που είναι ταυτόχρονα και βουλευτές να διωχθούν σύμφωνα με τα άρθρα Συντ.61-62 κι όχι με το άρθρο Συντ. 86, διότι η βασική των ιδιότητα είναι η Βουλευτική όσον αφορά τις εξουσίες των, εφόσον ο Υπουργός είναι απλά εκτελεστικό όργανο του βουλευτού που εκφράζει την βούληση και την εξουσία του Λαού (Συντ.1).
Δ) Σε κάθε περίπτωση, εάν, στην παρούσα υπόθεση, ζητηθεί από τον εισαγγελέα η άδεια της Βουλής για την δίωξη των βουλευτών (61-62 Συντ.) για το έγκλημα της Εσχάτης Προδοσίας, η Βουλή –για το συγκεκριμένο έγκλημα της Εσχάτης Προδοσίας (όπως και της συκοφαντικής δυσφήμησης)- είναι υποχρεωμένη να δώσει την άδεια. Άλλως, θα μηνύσω όλη την Βουλή για ηθική και φυσική συνέργεια στην συνεχιζόμενη Εσχάτη Προδοσία.
Ε) Τέλος: Επειδή υπάρχουν βάσιμες φήμες ότι η Τρόικα με κάθε αναθεώρηση των Μνημονίων, επιβάλλει και συγκεκριμενοποιεί εδαφικές και άλλες υποθήκες στην Ελλάδα, ο εισαγγελέας να ζητήσει από την κυβέρνηση της κατάθεση των σχετικών υποθηκών για να εκτιμηθούν στο πλαίσιο της διάπραξης του εγκλήματος της Εσχάτης Προδοσίας.
Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011
Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011
10 στρατηγικές χειραγώγησης του κοινού
1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ
Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν.... καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί – πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).
2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ
Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα- αντίδραση- λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.
3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ
Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.
4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ
Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ’ ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.
5. ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ
Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο της φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια της αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά υστερημένος. Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω της υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).
6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ
Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.
7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ
Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του… «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).
8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ
Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος…
9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ
Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους. Έτσι, τα άτομα αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή της δράσης… Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.
10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ’ Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ
Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος της επιστήμης έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων του κοινού και εκείνων που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ’ ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους.
Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν.... καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί – πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).
2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ
Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα- αντίδραση- λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.
3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ
Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.
4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ
Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ’ ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.
5. ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ
Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο της φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια της αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά υστερημένος. Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω της υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).
6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ
Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.
7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ
Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του… «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).
8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ
Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος…
9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ
Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους. Έτσι, τα άτομα αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή της δράσης… Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.
10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ’ Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ
Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος της επιστήμης έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων του κοινού και εκείνων που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ’ ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους.
Ένα κείμενο του Noam Chomsky
Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011
FBI accused of planting backdoor in OpenBSD IPSEC stack
In an e-mail sent to BSD project leader Theo de Raadt, former NETSEC CTO Gregory Perry has claimed that NETSEC developers helped the FBI plant "a number of backdoors" in the OpenBSD cryptographic framework approximately a decade ago.
Perry says that his nondisclosure agreement with the FBI has expired, allowing him to finally bring the issue to the attention of OpenBSD developers. Perry also suggests that knowledge of the FBI's backdoors played a role in DARPA's decision to withdraw millions of dollars of grant funding from OpenBSD in 2003.
"I wanted to make you aware of the fact that the FBI implemented a number of backdoors and side channel key leaking mechanisms into the OCF, for the express purpose of monitoring the site to site VPN encryption system implemented by EOUSA, the parent organization to the FBI," wrote Perry. "This is also probably the reason why you lost your DARPA funding, they more than likely caught wind of the fact that those backdoors were present and didn't want to create any derivative products based upon the same."
The e-mail became public when de Raadt forwarded it to the OpenBSD mailing list on Tuesday, with the intention of encouraging concerned parties to conduct code audits. To avoid entanglement in the alleged conspiracy, de Raadt says that he won't be pursuing the matter himself. Several developers have begun the process of auditing the OpenBSD IPSEC stack in order to determine if Perry's claims are true.
"It is alleged that some ex-developers (and the company they worked for) accepted US government money to put backdoors into our network stack," de Raadt wrote. "Since we had the first IPSEC stack available for free, large parts of the code are now found in many other projects/products. Over 10 years, the IPSEC code has gone through many changes and fixes, so it is unclear what the true impact of these allegations are."
OpenBSD developers often characterize security as one of the project's highest priorities, citing their thorough code review practices and proactive auditing process as key factors that contribute to the platform's reputedly superior security. If Perry's allegations prove true, the presence of FBI backdoors that have gone undetected for a decade would be a major embarrassment for OpenBSD.
The prospect of a federal government agency paying open source developers to inject surveillance-friendly holes in operating systems is also deeply troubling. It's possible that similar backdoors could potentially exist on other software platforms. It's still too early to know if the claims are true, but the OpenBSD community is determined to find out if they are.
Security in 2020
There's really no such thing as security in the abstract. Security can only be defined in relation to something else. You're secure from something or against something. In the next 10 years, the traditional definition of IT security -- that it protects you from hackers, criminals, and other bad guys -- will undergo a radical shift. Instead of protecting you from the bad guys, it will increasingly protect businesses and their business models from you.
Ten years ago, the big conceptual change in IT security was *deperimeterization*. A wordlike grouping of 18 letters with both a prefix and a suffix, it has to be the ugliest word our industry invented. The concept, though -- the dissolution of the strict boundaries between the internal and external network -- was both real and important.
There's more deperimeterization today than there ever was. Customer and partner access, guest access, outsourced e-mail, VPNs; to the extent there is an organizational network boundary, it's so full of holes that it's sometimes easier to pretend it isn't there. The most important change, though, is conceptual. We used to think of a network as a fortress, with the good guys on the inside and the bad guys on the outside, and walls and gates and guards to ensure that only the good guys got inside. Modern networks are more like cities, dynamic and complex entities with many different boundaries within them. The access, authorization, and trust relationships are even more complicated.
Continue to the site http://www.schneier.com/crypto-gram-1101.html#1
This essay was originally written as a foreword to "Security 2020," by Doug Howard and Kevin Prince.
http://www.amazon.com/exec/obidos/ASIN/0470639555/...
http://www.amazon.com/exec/obidos/ASIN/0470639555/...
Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011
POST TO MY BLOG
In case you want to post to my blog please use the email: gnikol1.political-in-correct@blogger.com
Σε περίπτωση που θέλετε να δημοσιεύσετε στο blog μου χρησιμοποιήεστε την διευθυνση: gnikol1.political-in-correct@blogger.com
Σε περίπτωση που θέλετε να δημοσιεύσετε στο blog μου χρησιμοποιήεστε την διευθυνση: gnikol1.political-in-correct@blogger.com
Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)